կոլթիլնր։
(
Ագոնց^
ՊատմՀ Վարուց.
Տեառն
Ա՝խի­
թա բայ,
Վենետիկդ
1810,
է լ
128)։
Մինչ
Մարգար՝
Մխիթարի
այսպիսի
պատասխանատու
ծանր
գործ
*
ք Ը
կը վստաՀէր
^ ասիկա
շաա
աւելի պա աո
լա
լից
եւ. պատուաբեր
գործ
էք
ր անոր կ առաջարկէր՝
Հաս­
տատել ի միասին Ա իա բան
ութ
իւն մր եւ անոր առա­
ծին առաջնորդն
ըլլալ։
Մարգար
կը մերմ՜է եւ Մխի­
թար պէտք է որ ինքր
մինակը իր
Միաբանութիւնը
հաստատէ
եւ զայն կազմակերպէ
:
«1698/՛
^
տարափոխիկ
Համաճարակ
մը շատ շա­
տեր
տնկոզին
գամեց
,
վանքը
Հիւանգանոց
եղած
էրւ
Մխիթար
ոտքի
վրայ
է ր գ գուրգուրոտ
Հրեշ­
տակի
նման կր վազէր
Հիւանդէ
Հիւանդ,
մէկուն
դեղ կու տար,
ուրիշներուն
գաւաթ
մր ^ուր * • • գի­
տէր
մխիթարել,
եթէ չկարենար
ի
ս
կ խաչերր
վերց­
նել, գիտէ
ր անոնց քով դնել ծաղիկ
• • • ;
րնքն ալ սա­
կայն
զերծ չէաաց
Հիւանդութենէ
,
քունքեր
ր կր ցա—
*–
էին,
Հազը կր ցնցէր
զինք
ուժգին,
կ"կ"րղը
խցու­
եցաւ,
Հազիւ
ծորելի
սնունդ
կրնար ստանա
լ, նա
զգաց
ինքղինք
մաՀուան
մօտ*
• • :
1
Սաչն ու վիշար
իր
անբաժան
ընկերներն
էին։
Վիշտն
ա լ
ց
ունի
իր
դեղեց կութ իւն ր ,
Համակամութեամբ
տարուած
վիշար» • • :
Մ խիթար
բուժուեցաւ
եւ իր
նախկին
տեղը
բռնեց
եկեղեցին,
ճաշարանը,
դասարանը
ել
ամէն տեղ»
(
Ֆէր^
ա
թեան
Հ . Բ • , Մ խիթար Մեծ Ս ե–
բաս ասէ ցին, ՊԷ
յրութ^
1949,
էէ
51—52)։
կարմիր
վանքի
մէՀ է՝
Ո
ր Մխիթ
ա
ր
կը
ծանօթա­
նայ Հոն Հիւր
եկող
Րրիգոբ
եպիսկոպոսի,
որ կրօ­
նական
վէճ ի մը առթիլ
անոր
փաստերուն
առ^ել
43
Fonds A.R.A.M