42
ԾփոԱՏ
կը
բղխէ
Հայաբնակ
երկիրներու.
ղկարանիաիս^
գաւառը*
ղԱբաք
^
ճ
\
լ>չլ)
չերան
ստորոաը,
ղոր Ատրաբոն
ղԱբոսՀ
կ՚անուանէ
։
Պլինիոս
այս
տեղեկութիւնը
լսած է Գոմեաիոս
կոր բուլոսէն
^ որ իբրեւ
կուսակալ
Ասորւսց*
6
ձի՚ե
#.
՛
կերոն
կայսեր
յ ամանակ
Պարթեւաց
՛
էհմ
պատերազ–
մեչով՝
Հասաւ
մի նչե
Հայկական
իփրատ։
Ասոր Հակառակ*
Լիկինիոս
ՀՐու .
կիանոս
ք որ վեց ս՛արի
եա քն
ի ր ր (ւ կուսակալ՝
ւԼե ս պ ա ս ի ան ս ս էն
յ Ասորիս
•
Ուղարկուած–
էր, այն լեռն՝
որուն
ս սա ր ո ան
է»ւ|ւէ*Ա1Ջ
կը լ"ւխհր»
կ՚անուանէ
ղկասլոաէսՏ
Լ
0
է1բ0է6Տ)՛
՚ * ՜
ա ս ո
Ր ամենաբարձր
քաւլաքն
է , կ ՛ըսէ,
Աիմարա։
Արա
կամ Արոս
լերաՆ
մ ՛անունն
այսօրս
Հայաբնակ
բ ա րձ բա գ ա լ ա աւի%
մէչ
բոլորովին
անՀեաացաձ
կ՛եր եւ այ * Բ
ա
յց
Ահ՚ե֊Ս՚արւլ
էն կ ՛ու ալէ Հին
Հկարանիաիս))
անունը
գանել
էրալրսւմի
Հին զկա րին*
անուան
մէՀ , ին * սլ էս
կը
կոչուէր
յառաֆ
ք***ն
< թ՛ է ո ւլ ո ս ո ւսլո լի ս» անուանի
լ ը •
ինչւղէս նաև.
Հ
Կ
ա սլա ո ս 7> բառին մէ^ Հայ եր էն զկա սլոյ աՖ բառն
,
որ ան ո լ ն ն Լայ ք
բարձր
լեռներ
ու. կոլ. ս՛անէ
աղոմէոս ըսա բաւականի
~ճշ ղ ի Լ կը նշանակէ
երկու
ա կն ա բ ա ղո լ.կն եր ո Լ լայնութեան
ասս՜ւիճանը
է
ա աւան ց
աւլբերսւկանց
աեէլէա
սա որա գրելու
է Բոլորս վին սխալ
աեւլե կո ւ թ իւններ
կոլ ս։ այ Պր" կոսլիոս
.
ա»ր
կը Հա մա րի ՝ թ Է
Օւ|ււ*Ա1&
ե Տիգ ր ի « ^՚",/^՛
լեռն
Է կբ բւլ ի, են : \,ա ե արաբացի
,
տաճիկ
էլ. Հայ ա չխ ա ր Հ ա ւլ ր ա ց գրոլթ
ի ւններուՆ
մէ ֆ
ո րպի սիք են՝ Ա՛ աս ուա ի ,
Է*"րի"ի,
ք՚եաթ իսլ , ԱԷլԷսլի,
ինճիճեան
միայն
Հարեա֊անցի
աեղեկոլթ
իւնք
կան
Հթ1^էէ*ա»ս՚յ
աղբերականց
աեղւոյն
վրայ է
1*1
^1*1116"՛^
Հոսանաց
նկարա֊
գի րն Է սայի մարգարէ
սլայծ առ
1
ւ֊ գ եղեց ի կ կը բա ցասւր է , երբ անոր
բռնո
լ ֊
թ եան Հեա կը Համեմասւէ
աչխար Հակ ալ ող Աս ո ր ե ս ա անե այ ց
սլ եա ութ իւնը •
զԱՀաւաղ
իկ ածցէ Տէր ի ՚էերայ
ձեր ղ^ոլր
գեաոյն
(\
քփէ՚ա&Աաֆ)
*
է ^ ՚ / ° Ր ^ ՛
ւլ յ ո ր գ՝
ղարքայն
Ասորեսաանի
ե.
ւլ վ> սւ Ո ս նորա է
Էյ Լ եկեսցէ
ել
Հասցէ
յ ա մեն այն ձորս
ձեր ե. ՜ճեմեսցի ի վերայ
սլա ր ս սլա ց
ձ եր ո ց
* * •
յ »
(
Ը * 7 8
I)
Օւ|ւ1*Ա1Տ**՛^
աղբե
ր ականց
աե ալւոյն վր ս՛ յ առածին
ան գա մ
Հ
շւլագոյն
աեալեկոլթ
իւն տուաւ
այն վի՜ճ ա կ ա գր ո ւթ ի ւ նը , ղո բ Հր ա ա ա ր ա կ ե ց ին
ռուս
ղօբասլետք
վեր^ընթ
եր ա աճ կա կան սլա ա ե ր ա ղմէն
ե՛ւ՛ եւ.
է
Ասի կԱ՛յ այն լե ււն
ու. բարձրավայ
րն , ուր է գլխաւոր
աղբերա
կն
ք
մ ո ալս վ՛ր ւլ ե ան բերանն
եղող
յաաուկ
անոլամբը
կը կոչէ, այն է՝
<լկ եա վո լ ր ֊. ա ա
»
Հ» //Լ
&
ՏումլոԼ*, աա– ա ղ$ •
Բ
ա
յՑ
՚
եոյե
կողմանց
տեղագրական
ստորագրութիւնը
չի աար է
՛
Լ, ո ր ա
գոյն
ուղեւորներէն
սլէաք
էյիշել
էագլգոգ
(
ձ ե ե օ է )
անգղիացին
,
որ այս
գլխա֊
ւոր
աղբերական
այց ելաւ–,
է*
ա
յց
անոր
վբոայ
մանրամասն
գրութիւն
մը
^Հրատարակեց
I
Աորս տարի յաո աչ Պարսկաստան
կատարած՜
ուղեւորութիւնս
վեր­
ջացնելէն
ետեա–՝
Եփաւտայ
ա ղ լ՛ե ր ա կո ւնք բ տեսնելու,
գացի։
Տարւոյ
եղա­
նակն
արդէն շատ յառ աԼացած
էր; Սակայն
անսովոր
չերմութիւնն
և.
արելային
վերանա
շունը
թ ո յ լ կու տար* որ Հօաը
լհոՆերոլ
վրայ քիչ
մ՛ա֊
աեն ալ արածուի
։
Աշնանային
անկերը
տակաւին
գեղեցիկ
էին, ե այն
շքեալաղարգ
Հիսլսլարքներն
(
ա բ բ & 1 ՝ Ը հ 1 6 Ո ) ,
Կէ՚"V «
%
՝՝»
ՂԳԻՔ (ճ
աԱՈճձՇՇձՇ)
ւԻ՚-կԷՔ
(
Լ յ Շ Ա Օ Ո ) ՛
"
Ր
ո Ն
Ք
Ը»*»
մասին
Հայաբնակ
գաւառներու
բոլորո­
վին յատուկ
են, կը ծածկէին
աբեւէն՝
բարձրագաւառին
վերջին
ծաղիկ­
ները,
որոնք
քաՆի
մ*օբ
ետքն
եղանակին
յանկարծական
վւ ո վախ ութ եա մ–
Fonds A.R.A.M