Տրամադրությունս ընկած է ։
Անիի պեղումներին գործածվող 18X24 չափի լուսանկարչական գոր­
ծիքը իր հինգ օբյեկտիվներով, որը Ալեքսանդրս* ԱլեքսեԱնայի նվերն էր
Մաոին, հայրս հետը տարավ Վան։
Իմ տրամադրության տակ
թողին
18
X24 չափի մի հին գործիք, աոանց տեխնիկական հարմարությունների
և օբյեկտիվի։ Նրան ես հարմարեցրի «Ռուշ» յտնշ 3 մի օբյեկտիվ և հետևյալ
առավոտ, փորձի համար, լուսանկարեցի Մայր տաճարի ընդհանուր տեսա­
րանը հյուսիս-արևելքից՝ ստուգելու համար օբյեկտիվի տեսողության դաշտը,
քանի որ այդ օբյեկտիվը 13X18 չափի գործիքի համար է ։
Լուսանկարելով Մայր տաճարի ընդհանուր տեսարանը, որի նեգատի­
վը բարեբախտաբար մինչև օրս պահվում է ինձ մոտ, Միքայելի հետ զրու­
ցելով գնում էինք դեպի էքսպեդիցիայի նորակառույց բնակելի շենքը, որը
կանգնած էր Միջնաբերդի մոտակայքում, Ծաղկոցաձորի ձախ շուրթին։ Դ ե ռ
նոր էինք ոտք դրել «Մառի» փողոցը, ուրհնադարանի մոտ մեր դեմ ելավ
հարգելի պրոֆեսորը, գեներալի համազգեստով, խոհերի մեջ խորասուզ­
ված։ Ես ընկերոջս ներկայացրի գիտնականին և պատմեցի նրա Անի գա­
լու նպատակը։ Արտոնություն խնդրեցի, որ նրան
թույլ տրվի հնադարանի
որոշ էքսպոնատներ նկարելու, պրոֆեսորը ուշադիր լսում էր րնձև հիաց­
մունքով նայում այդ 16-ամյա պատանուն, որ իր տարիքից էլ փոքր էր
երևում։
Հարգելի գիտնականը չմերժեց խնդիրս և հրաժեշտ տալով՝ ասաց.
—
Արտաշես, ճաշին ընկերոջդ հետ եկ։
Անիի գիտարշավի նորակառույց բնակարանը շինված էր 1908 թ. և
ւսյդ թվականից սկսած էքսպեդիցիայի անդամները ճաշում էին նոր շենքի
ճաշասենյակում, սակայն այդ օրը արշավախումբը ճաշեց Միքայել վար­
դապետի բնակարանում, դա
հրաժեշտի ճաշկերույթ էր։ Այդ օրը, ճաշից
հետո, գիտարշավը մեկնելու էր դեպի Վան։
Ահա, ես և Միքայելը լուռ նստած ենք ճաշի սեղանին՝ շրջապատված
գիտնականներով։ Նրանք ճաշում և մերթ ընդ մերթ խոսքի են բռնվում
իրար հետ։ Մեր բաժինն էր լուռ նստել և ճաշել։ Ես փշերի վրա էի զգում
ինձ և անհամբեր վայրկյաններ էի հաշվում, թե ե՞րբ պետք է վերջանա
ճաշելու արարողությունը և ինձ ազատի կաշկանդված դրությունից։ Կյան­
քիս մեջ առաջին անգամ ինձ բախտ վիճակվեց սեղան նստել մեծ գիտ­
նականի հետ։
ճաշի վերջում հարգելի պրոֆեսորը բարձրացնելով
գինու գավաթը՝
Fonds A.R.A.M