խտտանքով, իսկ երկրորդը՝ իր ժրաջան աշխատանքի հետ միասին մերթ ընդ
մերթ սրախոսելով աննկատելի էր դարձնում օրվա ժամերը։ ճարտարապե­
տը իր մեղմ ժպիտով էր միայն արձագանքում Տարագրոսի սրախոսություն­
ներին։
Մեր աշխատանքը ուժեղ թափով աոաջ էր գնում, բայց մեզ նեղում էր
սննդի հոգսը Ա լեզու չիմանալը, իսկ գյուղի բնակիչները, բացի քրդերենից,
ուրիշ լեզու չգիտեին։ Մենք մեծ ջանք էին թափում հասկացնելու մեր
պա­
հանջը սննդամթերք հայթայթելու համար։ Ղըզըլղտլայում շատ
քչերը գի­
տեին կցկտուր հայերեն։
՚
ա1ա
Հարկադրված եղանք լուր ուղարկել Անի և պրոֆեսորն անմիջապես
ուղարկեց Ագոյին՝ այդ ալաշկերտցուն, որը քաջ տիրապետում էր քրդական
լեզվին։ Ագոյի երևալը մեզ ուրախություն պատճաոեց, ասես փրկարար հրեշ­
տակ
հայտնվեց մեզ։
Բայց ավա՜ղ... Ագոյի ներկայությունը դրությունը չփրկեց,
Ղըզըլղու–
լայի քրդերը մեզ մարդու տեղ չէին դնում։
Մի օր գյուղն իրար անցավ, այնտեղ արտասովոր ինչ-որ շարժում էր
կատարվում։ Գյուղացիները՝ մեծ, փոքր, շտապ դիմում էին գյուղից դուրս,
դեպի գյուղը մտնող լայն ճանապարհը։ Ի՞նչ էր պատահել... Ինչո՞ւ քրդերը
իրար էին անցել...
Գյուղից դարս, բլուրների գլխին, երևում էր կարմիր ձիուն հեծած Անիի
սուրհանդակը՝ Եսային, խաչմերուկ փամփշտակալներ, հրացան, թուր, մըտ–
րակ, մորթյա գլխարկ, բարձրավիզ կոշիկներ և, ամենակարևորը՝ կրծքի ձախ
կողմը ամրացված բոլորաձև պղնձաձույլ ն շ ա ն ը – «Անիի սուրհանդակ» մա­
կագրությամբ, որի փայլուն մակերեսի վրա խաղում էին արևի ճառագայթ­
ները։ Եվ այդ նշանը քուրդ գյուղացիների աչքին, նրա տիրոջ՝ Անիի սուր­
հանդակի «առանձնահատուկ մենաշնորհների տ եր » » լինելու հանգամանքն
էր արտահայտում։
Եվ թանկագին հյուրը մտավ գյուղ, մեկը ձիու սանձը բռնեց, մյուսը աս­
պանդակը և ձիավորն իջավ հանդիսավորությամբ։
Գյուղացիները բարի գալուստ մաղթեցին թանկագին հյուրին և տարան,
հյուրընկալեցին նրան գյուղի օդաներից մեկում։
Քուրդ կանայք հանեցին նրա բարձրավիզ կոշիկները, քրտինքի մեջ կո­
րած գուլպաներն ու ոտները լվացին։ Զոհվեց մի աքաղաղ, սաջի վրա
բու­
րեցին թարմ լավաշները։ Գյուղացիք խմբվել էին պատվելի հյուրի շուրջն ա
զրուցում
էին։
ճաշը պատրաստ է.. Հյարասիրաթյունը տեդի ունեցավ շատ պատ­
շաճ։
50
Fonds A.R.A.M