Գիշեր է ։
Լուսնի շողերը ողողել են քնի մեջ ընկղմված մայրաքաղաքի փողոց­
ներն ու ավերակ շենքերը, որոնք պատմության ձախորդ ճակատագրի ծան­
րության տակ կոացած՝ տարածված են կախարդական քաղաքի քարակույ­
տերի մեջ։
Ոչ մի շրշյուն։
Լուո Է քաղաքը՝ ծանրաբեռնված մութ խորհուրդներով, միայն խոր ձորի
միջից լսվում Է խուլ մրմունջը Ախուրյան գետի, որն ասես մի վշտակիր ակա­
նատես ողբում Է դժբախտ քաղաքի անցավոր փաոքն ու հզորությունը...
Հինավուրց քաղաքի հարավ-արևմտյան կողմում, բարձրադիտակ բլրի
վրա, այս ու այն կողմ կանգնած են միջնաբերդի փլատակները։ Գիշերվա
խորհրդավոր լռության մեջ, լուսնի արծաթափայլ շողերի տակ, երևում են
նրանց աղոտ ուրվագծերը։
Ահա մի մատուռ կանգուն գմբեթով նստած Է բլրի հարավային լանջին։
Իսկ այնտեղ, բլրի կենտրոնում, Միջնաբերդի պալատի մեջ դահլիճի ավե­
րակներն են, որոնք իրենց տիրապետող դիրքով իշխում են քաղաքի վրա։
Ահա և Կամսարականների օրերից մնացած
6
-
րդ դարու եկեղեցին։
Հեռվում, ավերակներից մեկի գլխին թառած, որպես մի գուժկան, կորն­
չում
Է բուն Ա մահագուժ ձայնով, ասես գալիք արհավիրքների սարսափն Է
ահազանգում մեռած քաղաքին։
Եվ գերեզմանական այս լռության մեջ, այդ խորհրդավոր գիշերվա պա­
հին, դեպի Միջնաբերդ ձգվող «Մա ռի » փողոցով, ծանր մտքերի մեջ խորա­
սուզված, համրաքայլ ընթանում Է մի երիտասարդ։ Ն ա ինքնամոռացության
գիրկն ընկած, տարված պատմական անցյալի առեղծվածային դրվագների
հետ կապված այլևայլ հարցերով, քայլում Էր... Այդ մտքերի մեջ կենդանի
պատկերների նման պտտվում Էին դեպքերն ու դեմքերը հեռավոր անցյալի...
Եվ հանկարծ... կախարդական քաղաքի խորհրդավոր գիշերվա ծանր
լռությանը խանգարվեց... Ասես հինավուրց քաղաքի փլատակների, անդըն–
դախոր ձորերի և մթին այրերի մեջ ապրում են դեռ գերբնական զորություն­
ներ... Նրա ականջին աղմկեցին դոփյունները ձիերի սմբակների, որոնք թըն–
դացնում Էին փողոցի սալերը անզուսպ հարվածներով... Ետ դարձրեց գլուխը
երիտասարդը և շանթահար եղած արձանացավ տեղամ... Ցնո՞րք... թե"
իրականության...
Սանձարձակ մրրիկի նման մի խումբ զինվորներ, երախները փրփրակա–
լած ամեհի երիվարներին հեծած՝ սրարշավ անցան ապշանքի ու սարսափի
34
Fonds A.R.A.M