րավոր արհեստական այրերին։ Այդ քարայրը իմ անունով անվանեցին»՝
«
Աոտաշեսի մաղարա»։
«
Արտաշեսի մաղարայից» դեպի Ախուրյան, Ծաղկոցաձորը գնալով
սեղմվում է Ա վերածվում մի փոքր կիրճի ու ապա Աղջկաբերղի մոտ լայնա­
նամ է և ընդհատվում Ախուրյանի ձորում։ Այդ փոքրիկ կիրճի ապառաժոտ
ստորոտում Անի վտակի ջրերը հանդիպում են խոշոր ժայռերի բեկորների,
որոնք կտրում են վտակի նորմալ ընթացքը, ջուրը լճանում է և, լողանալու
համար հարմարության ստեղծում։ Հաճախ գնամ էինք այնտեղ լողանալու։
Արան իր համար ընտրել էր մի լերկ ժայռի խոշոր բեկոր, որը ահռելի ապա­
ռաժներից պոկվելով՝ գահավիժել ու նստել էր վտակի եզրին, գագաթին
ունենալով տափարակ տարածություն և. այնտեղից դեպի վտակն իջնելու հար­
մարություն։ Արան ոչ ոքի չէր զիջում այդ տեղը։ Այդ ժայռի բեկորը անվա­
նեցինք «Արայի քար»։
Ծաղկոցաձորամ, Անի վտակի աջ ափին, մի սառնորակ աղբյուր կա,
նրա անունը դրինք «Հայր սուրբի աղբյուր», որը վերանորոգել ա կարգի էր
գցել Հայր Միքայելը։
Աաուղամրենց եկեղեցու մոտակայքում, որտեղ Ծաղկոցաձորի ձախ լան­
ջը համարյա ուղղահայաց է Ա այդ լանջով բարձրանալը անհնար է, ձորի
ստորոտից մոտ 50—60 մետր բարձրության վրա իր լայն բերանով դեպի
արևմուտք է նայում պեմզայի զանգվածի մեջ փորված մի քարայր՝ անմատ­
չելի ա խորհրդավոր։ Սակայն որտեղի՞ց էր այդ խորհրդավոր այրի մատքը՝
մեզ անհայտ էր։
Ծաղկոցաձորի ստորոտում, այդ այրից ոչ հեռու, սկսվեց մեր հետախու­
զությունը և այրից մի հարյուր մետր հեռու մեր առջև երևաց մի լայն բաց­
վածք, որը գնալով դեպի վեր խորանում էր և քանի առաջ էինք շարժվում,
այնքան հետզհետե կորչում էինք խավարի մեջ։ Չնայած այդ խավար և խոր–
հըրդավոր անցքը սարսափեցնում էր մեզ, բայց իրար սիրտ տալով, որոշե­
ցինք շարունակել մեր ճանապարհը։ Օդի թեթև հոսանքը, որ անցնում էր թու­
նելի, միջով, մեզ հուսադրում էր, որ ճանապարհը պետք է մեզ դուրս բերի
լայս աշխարհ։ Խավար ճամփան, պտույտ գործելով՝ գնամ էր միշտ վեր, և
մենք անընդհատ առաջ էինք շարժվում։ Անցքը սկսեց աստիճանաբար լու­
սավորվել, և կարճ ժամանակից հետո մենք մեզ գտանք մի լայն այրի մեջ,
որի բերանը նայում էր դեպի Ծաղկոցաձոր։ Դ ա մեր տեսած անմատչելի այրն
էր, որն անվանեցինք «Վահրիճի տուն»։
Fonds A.R.A.M