—
Աղջի, ո՛ր տալդ կցավի,— հարցրեց հիվանդին «թարգմանիչը»։
—
Եղբայր Օհան, խանումին ըսե, որ շատ գեշ կդողցամ։
«
Թարգմանիչը» մտածմունքի մեջ ընկավ, չգիտեր ինչպես հասկացնի։
Ւ1^, թՅՇՕ&ՅՏա, 0X38, 1X0 083 ք080թ87յ՛
Տարակուսած Օհանի քրտինքը տվեց ճակատին, չգիտեր այդ անիծյալ
«
դ ո ղ ո ց ք » բաոը ոուսերեն... «Այդ անիծված դողոցքը որտեղի՞ց բոնեց Փա–
նոսի աղջկան, գոնե մի ուրիշ հիվանդություն լիներ», որի ռուսերենը Ժամա­
նակի ընթացքում ինքը յուրացրել էր... Վրդովված մտածում էր Օհանը։ Խեղճ
ալաշկերտցին տքնում էր ու ճգնում, սակայն «դողոցքը» մնում էր «դո­
ղոցք»...
Հիվանդը աղերսական հայացքով նայում էր մեկ խանումին, մեկ ան­
ճարակ «թարգմանչին»...
Վերջապես Օհանը գտավ բացատրելու եղանակը։
—
ճ&սյս....
6
բ–6բ, ^թ-^թ...
ԱՇՈՁՇ
7...
–
Ա ս ա ց ալաշկերտցին՝ ճա­
կատի քրտինքը թևով սրբելով, և մի խոր շունչ քաշելով։
— 0
x38, 1X0 33
&
բ
֊
ծթ, 1X0 33 6թ֊6թ>... ասաց հուսահատված Ալեք–
սեևնան։
—
Դու լե խիվանդաթեն գտար, Փանոսի աղջիկ,— ասաց գեղջկուհուն
վրդովված Օհանը։
^70, «1X0... Ո
յՏՕՕ
, 87 738
Ր080թ8, 1X0 XIII
1
էյ՝էձՇ1Ահ
« 6 8 » ; *
Այդ պահին Օհանը նկատեց ինձ. կարծես թե երկնքից իջած հրեշտակ
լինեի նրա համար։
—
Արտաշես, եկուր, խանումին հասկացրու սա Փանոսի աղջկա ցավը։
^բXՅա6^, 8^83 ՇՈԲ0Շ8, 16»1 083 6օյ1ե83.
—
ճյւ68ՇՁ8^բՅ ճյւ6«Շ66883, .՞^օբ3.3.83
—
հազիվ մտաբերելով այդ
անիծյալ բաոը, արտասանեցի ե ս ։
—
ձ, յւոճօբձաւշլ...–
դաոնալով Օհանին ասաց,–
0
x38,
յI8X0բՅ;^83,
738 8 083
X8.
—
յ ^ Յ ,
X3^71է,
յ ո « օ բ 3.5,83
—
բավականության ժպիտը դեմքին կրկնեց
«
թարգմանիչը»։
Հիվանդը ստանալով խինին և բուժակուհու ցուցմունքները, շնորհակա­
լությամբ հեռացավ՝ ազատելով ալաշկերտցուն տաժանակրությունից և Ալեք­
սանդրիս Ալեքսեևնային՝ «հռչակավոր թարգմանչից»։
Իհարկե այդպիսի դեպքեր շատ սակավ էին պատահում։
Fonds A.R.A.M