ԱԼԵՔՍԱՆԴՐԱ
ԱԼԵՔՍԵԵՎՆԱ
Հարգելի գիտնականի կ ր ա կ ի ց ը ՝ Ալեքսանդրա ԱլեքսեԱնան, մի փոքր
գաղափար ուներ բժշկական արվեստից։ Նա ամեն տարի բերում էր իր հետ
բավականաչափ զանազան դեղորայք։ Շրջակա գյուղերի բազմազգ բնակիչ­
ները զուրկ էին բուժօգնությունից և երբ իմանում էին հարգելի տիկնոջ ժա­
մանման մասին, ամեն օր չէր դադարում հիվանդների այցելությունը, որոնք
թարգմանի միջոցով բացատրելով իրենց ցավը, ստանում էին անհրաժեշտ դե­
ղորայք՝ գլխացավի, ջերմի, աչքացավի և այլն։ Այդ բոլորը կատարվում էր
ամենայն հոգատարությամբ ու խնամքով, աոանց վարձատրության։
Իր հիվանդ այցելուներին հասկանալու համար, հարգելի Ալեքսեևնան
հատուկ թարգմանիչ չուներ։ Թարգմանի դեր էր կատարում նա, ով այդ պա­
հին ներկա լիներ՝ հարգելի գիտնականը, Հ. Օրբելին, Նունե Վրույրը և արիշ­
ներ։ Նմանապես վիճակվել է և ի ն ձ— չնայած իմ գիտցած ռուսերենը խիստ
սահմանափակ էր։ Սակայն, ես իբրԱ թարգմանիչ տանելի էի։ Երբեմն պա­
տահում էր, որ ոչ ոք չէր լինում շենքում Ա այդ դեպքում վիճակվում էր ալաշ­
կերտցի Օհանին կամ սուրհանդակ Եսայիին թարգմանչի դերում հանդես գալ,
որոնք, բացի կցկտուր մի քանի ռուսերեն բառերից, ոչինչ չգիտեին, ոչ կա­
րողանում էին կարգին թարգմանել հիվանդի ասածը Ա ոչ էլ լրիվ հասկանալ
Ալեքսանդրա Ալեքսեևնային։ Ինչքան որ դժվար էր այդ վիճակը հարգելի
բուժակուհու և տաժանելի չարչարանք «թարգմանչի» համար, այնուամենայ­
նիվ, հեռվից դիտողի համար մեծ հաճույք էր, որը մի գեղեցիկ կատակերգու­
թյունից այնքան առողջ ծիծաղ չէր կարող կորզել, քան այս «բաբելոնյան աշ­
տարակաշինությունից»։ Եվ այս դրությունը իր վախճանը կգտներ, երբ փըր–
կարար հրեշտակի նման մեկը կհայտնվեր և վերջ կտար Եսայիի, Օհանի ու
տիկնոջ չարչարանքներին։
Մի օր ականատես եղա, թե ինչպես մի հիվանդ գեղջկուհի «խանումից»
դարման էր խնդրում։ Բոլորից աննկատելի անկյունում կանգնած, հետաքըր–
քըրությամբ լսում էի։
Հարգելի բուժականին չկռահելով հիվանդի խնդիրը, կանչեց մոտեցող
Օհանին։
0
X3», 0X28, 1X0 7 «66 6օյ187յ՛
20
Fonds A.R.A.M