և թաքցնել այն մեզ անհայտ մի տեղ՝ Գագիկի մարմինը և աշ թԱը թողնելով
հնադարանի շենքում, բախտի քմահաճույքին։
Հետագայում, կարծեմ 1922 թվին, Աշխարհբեկին հաջողվեց կրկին ա յ ­
ցելել Անի։ Այնտեղ նա լուսանկարեց թանգարանների շենքերի ներքին ան­
մխիթար վիճակը։
Ահա թե ինչ է ասում լուսանկարը։
Քարեդարանի տանիքը, լուսամուտները, դոներն ու հատակի տախտակ­
ները և բազմաթիվ դարակներ չկան... Անողոքաբար հափշտակված ե ն հա­
րևան գյուղերի թուրք բնակիչների կողմից, որի հետևանքով խաոնիխոան
թափված են երբեմնի մեծ խնամքով հավաքված և դարակների վրա դարսված
քանդակազարդ բեկորներ և արձանագրված քարեր։ Նույն վիճակին էր դա­
տապարտված նաև հնադարանը։
ՋՐԿԻՈ
ԿՅԱՍՍՈՆ
Արևածագին ջրկիր Կյասսռն ախոոից հանում էր իր խնամքին ապա­
վինած չորս-հինգ ավանակները և պատրաստություն էր տեսնում ջրի գնալու
դեպի Ծաղկոցաձոր։ Ն ա թամբում էր ավանակները և թամբերին ամրացնում
փայտյա փոքրիկ տակառներ։
Փոքրիկ Իոչկան ուրախությունից իրար էր անցնում, մերթ վազում է ր
դեպի ջրկիբըւ մերթ արագ պտույտներ գործում ավանակների շուրջը, նա
նախազգում էր, որ ճամփա են կտրելու։
Ավանակների քարավանը փայտե կժերով բարձած բռնում էր իր ճամ­
փան դեպի Ծաղկոցաձոր։ Առջևից ընթանում էր սանձարձակ Բոչկան՛ թա վ
պոչը տնկած, որպես առաջապահ։ Ապա մեկը մյուսի ետևից ժապավենի
նման ձգվում էին ավանակները։ Նրանց ետևից գնում էր ջրկիր Կյասսոն ճի­
պոտը ասա ծ և մի ձեռքով բռնած իր անբաժան ծխամորճը, որի մեջ մխում
էր ժիլկան (մախորկա)։ Այդ հանդիսավոր «շքերթի» ետևից ծանրաքայլ ըն­
թանամ էր գամփռ Ֆինդոն. նա արդեն ծերացել էր։
17
2
Անիում
Fonds A.R.A.M