ղում էի դեպի նա առանց նրան նայելու։ Չնայած խաղարկման մեջ այդ ձևը
միանգամայն պարսավելի է և անընդունելի, սակայն ուրիշ կերպ վարվել
հնարավոր չէր։
Հարգելի պրոֆեսորը հոգնած էր, չէ՞ որ նա ամեն օր արևածագին գնում
էր աշխատանքի և զբաղված էր մինչ ուշ գիշեր։ Հաճախ առավոտյան թե­
յելու չէր գալիս տուն, Օհանն էր թեյը տանում պեղման վայրը։ Նրա միակ
հանգիստը կիրակի օրն էր, ա յն էլ կնքահոր պարտականություն ուներ կա­
տարելու։ Երեխան գրկին երևի մտածում էր, թ ե ե՞րբ պիտի ավարտվի
կնունքի արարողությունը։
Որոշ եկեղեցական ծիսակատարությունից հետո, Միքայել վարդապետը
հարց տվեց։
—
Պարոն պրոֆեսոր, ի՞նչ դնենք երեխայի անունը։
Նախապես որոշված չէր երեխայի անունը։ Անիի սուրհանդակը համար­
ձակություն չուներ այդ մասին խոսելու քավորի հետ։
—
Գևորգ,— պատասխանեց մեծարգո գիտնականը։
Հանդիսականների մեջ զարմանք առաջացավ։
—
Հարգելի պրոֆեսոր, սանիկդ աղջիկ է,— առարկեց վարդապետը։
Առաջացավ զսպված ծիծաղ։ Գիտնականը ժպտաց ու ասաց.
—
Ա յ դ դեպքում Մարիամ թող լինի։
Եվ Անիի Աստվածամոր տաճարի երկնասլաց սյուների և վեհ կամար­
ների տակ
մկրտվեց Մարիամը՝ տիրացուի հետաքրքիր խնկարկվող բուր­
վառի ներքո։
Հետևյալ օրերին Անի քաղաքի շրջակա գյուղերի բնակիչների մեջ զար­
մանք և հիացմունք առաջացավ, երբ հայտնի դարձավ, որ պրոֆեսոր Մառը
իր սուրհանդակի երեխայի կնքահայրն է դարձել։
Թե ատաղձագործ Արամը և թ ե Ագոն, թեև ամուսնացած, բայց զավակ
չանեին։
Անիում կար նաև եզդի ջրկիր Կյասսոն—Բագնայրցի (այժմ Ղոզլիջա),
որը Միքայել վարդապետին պատկանող 4—5 ավանակներով ջուր էր կրում
Ծաղկոցաձորի սառնորակ աղբյուրներից։
Գիտարշավի սննդի հոգսը ընկած էր Միքայել վարդապետի վրա։ Նա
ամեն ամառ խոհարար էր հրավիրում Ալեքսանդրապոլից։ Հացը թխվում էր
երկու օրը մեկ անգամ։ Նմանապես հայր սաբրի չորս կովերը լիուլի ապա­
հովում էին կաթը, մածունը, կարագը։
Միքայել վարդապետի խոհանոցը օրական երեք անգամ սնունդ էր մա­
տակարարում Անիի գիտարշավին, առավոտյան ժամը 8-ին հաց, ոչխարի
պանիր, հավկիթ և կարագ։ Թեյը և շաքարը արշավախամրը բերում էր իր
11
Fonds A.R.A.M