հաւական ուշ , բայց վերջապէս վերադարձաւ բնականոն, վիճակը :
Ս՚արդիկ սկսան իրենց նեղ պատեաններէն դուրս ելլել դարձեալ։ Հան­
րային գործերը քարէն թափ առին, աւելի քան առաջ : ք|ւ երբ համոզ­
ուեցանք րէ , ժամանակները այլեւս ձեռնտու են մեր նպատակը եւս
իրագործելու համար , մտադրեցինք գործի սկսիլ :
Այս անգամ ալ անձնական դժբախտութիւններ ծայր տուին։ Եր­
կարատեւ տագնապալի շրջան : Անդարմանելի կորուստներ :
Թանկագին տարիներու կորուստ նաեւ մեր ձեռնարկելիք գործին
համար:
Թանկագին անոր համար, որ այդ տարիներու րնթացքին, մեր
տարէց եւ բանիմաց համաքաղաքացիներէն քանինե՜ր իրենց կեանքը
կը վերջացնէին աշխարհի զանագան կողմերը : Անոնցմէ շատերը մե­
ծապէս օգտակար պիտի ըլլային մեր գործին։
Պէտք էրփութալ , մնացած սակաւաթփւնհրէն գոնէ կարելի օ–
գուտր քաղել :
Բայց ո՞ւր էր Եղիշէեանր : Տարիներէ ի վեր իրարմէ կտրուած։
Երկուքս ալ մեր հաայէնեբր փոխած, գիրար կոբսնցուցած :
Անորոշութեան մէջ պիտի առնէինք առաջին քայլը։
ԳՈՐնԴԱԿԱ
՚
Ն
ՔԱՅԼԵՐ
Մեր համաքաղաքացիներու ուղղուած «կոչ» մր տուինք «8ա–
ոաջ»ի մէջ , 1955 Յունիս 22ին, որ արտասահմանեան քանի մը թեր­
թեր ալ արտատպեցին։
ճիշդ երկու օր ետք, առաջին արձագանգ տուողը եղաւ, տարէց
հայրենակից Պ– Պօդոս "Նագարէթեա1ն, որ նամակով մը իր «լրիւ եւ
լայն համամտութիւնն ու համակրութիւնր» յայտնելէ յետոյ , կր խոս–
տւսնայ հին դէպքեր եւ յ ուշեր գրելով, օժանդակել մեգի: Ու իրաւ
IIIլ , քանի մր շաբթուան ընթացքին , բաւական ընդարձակ գրութիւն
մր հասցուց :
Երկրորդ նամակը ստացայ Մոնմորանսիի հայկական ծերանոցէն ,
նոյնպէս տարէց՝ Տիկին Վարդանոյշ Պուրուշհանէն, որ «սրտագինօ–
բէն ողջունելէ ետք ձեռնարկր» , կուտայ նաեւ կարգ մը տեղեկութիւն–
ներ, Ատափագարի իր շրջանակին՝ կանանց Լսարանի գործունեու­
թեան մասին , որ ամփոփած ենք գրքիս յատուկ գլուխին մէջ ուրիշ
տեղերէ քաղուած տհղհկութիւններու կարգին :
Երրորդը Եղիշէեանին նամակն էր , որ Թունուգէն դեռ նոր վերջ­
նականապէս հեռացած, հասած Վալ անս , խիստ ջերմ վերաբերումը,
18
Fonds A.R.A.M