վրայ ձեւուած ծրազիրով. եւ զոր ձեռնհասօրէն ղեկավարած են՛ Միս Կինի եւ Յովհ–
Ալեքսանյան, իրենց արդիւնաւոր զործա նէու թիւնով բազմաթիւ ընթացաւաբտու–
հինհր հասցնելով, որոնք հայ ընտանիքնհրու պատուաբեր մայրեր եղած են, հայ
ժողովուրդին ծոցին մ է ջ ։
Հայուհհացի գոյաթեանը կը կապուին բազմաթիւ աւետարանական ընտանիքներ.
որոնց ամէնէն գլխաւորը ճեհիզեան զերղաստանը
Փրուի– Յակոբոս ճենիզեան
(
հայ ուսուցչապետ ք|–։ւպըրր Գոլէ&ի) , Տ-թ– Երուանդ ճեսիզհան. Վեր– Յովսէփ
ճեոիզհան (քաղաքին աւետարանական հովիւը). Ա՚իհրան ճհնիզհան (ուսուցիչ 0-ո–
պրրթ ՚1–ո|էնի). Զարհհ ճենիգեան (ուսուցիչ կեդրոնականի), Մ ամբ րէ ճենիգեան
(
առեւտրական)
եւ ՚սեւդոն ճենիզեան (առեւտրական),
ինչպէս նաեւ հայր եւ
դուստրը Տոքթորներ Գավսւ|նեան եւ արիշներ։
Տեղացի Հայեր Հայուհետցը կոչած են «Աղաւնետան», այն նազելի շնորհին հա­
մար, որով վւայլած են Վարժարանին աշակերտուհիները, ասսւնիլ եւ դաստիա­
րակուելուն պատսաոով լիովին ամերիկեան դպրոցավարա թեան միջավայրի մէջ :
Կրկին անցնելու պահուն կեդրոնականի կեանքին. 1911–15ին հոն ճանչցուած
ուսուցիչ դէմքերէ յիշողութեան վըէպով անուանումի զրկանք՛ներ չընելու համար
ս|իտի խուսափիմ համրիչի շարք կազմելէ։ Ր-այց. միւս կողմէ, չէ կարելի զանց
ընել յիշատակա թիւ նը զո՚նէ քանի մը ընթացաւաբտներա . որոնք կեդրոնականին
կարն կեանքով պատւքութեանբ վւայլան սաները հանդիսացած են
նաիյ օաւարշ
՛
բարդանի մեծահարուստ միտքը դրականութեան մէջ։ Այդ օժիտին վ կ ա յ ո ւ թի ւ ­
ները կը քաղուին իր հրատարտկա թիւններէն : — Վաբդան Կդիշէհան սրամիտ եր–
գհծագիրո. որ իր ծննդավայր քաղաքին հատոր մբ ձօնած է, անոր պարզած կեանքր
ոգեկոչելու փորձով։ — Միհրան Աավեան հրասյաբակաիւօսը. ^յրանսւսկւսն Դվւմա–
ղ րական ճակատին իր մասնակցութեան համար՝ Պուխենվալտի գեհենին գեբութե–
նէ6 վերապրող։ — կարապետ Յա| հաննէ սեան («Սօս–Վանի») գրող եւ ուսուց|ւչը:
֊–
Կիներէն՝ Տկն– Ս՛առի Դաւիթհան (Միսքնեան) . որ ամերիկահայ մամուլին մէջ
կ՚երեւայ րնկեբային լբջաիահ յօդուածներով, Տկն– Արշալոյս Արթին
(՚
էւորւսյր)՝
Պաղւոաւոի հայ մամա լին աշխատակցող եւ Ամերիկայի մէջ անգլիագիր բանաստեղ­
ծուհի Տկն– Գույամսեան :
Գ
՛
եռ ո՜վ գիտէ քանի՜ ուրիշներ, որոնք ծանօթ չրլւան :
իսկ անծանօթ անուններով ա՜յնքան ուրիշ խոստմնայից ծաղիկներ (թէ՛ տղոց եւ
թէ՛ աղջիկներու դասարաններէն) որոնք անապատի նամբաներէն ետ չդարձան եւ
որոնց ինքնութիւնն ալ, հետքն ալ կորսուհցաւ: Միտքի ի՜նչ ուժով տդաք եւ աղ­
ջիկներ, որոնք յայտնապէս կր հաստատէին թ է ՝ բարձր թռիչքներու կոչուած էին։
Կրեք հազար աշակերտութիւնով կրթական այս հուժկու զարթնումին զուգա­
հեռաբար, քաղաքը անէր լսարաններու եւ մատենադարաններու ցանց մր. որ վար­
ժարաններէ՛ դուրս բեղմնաւոր ծառայութիւն կը մատուցանէր ուսումնասէր եւ ըն­
թերցասէր ամէն ւոարիքէ ժողովուրդի՛ն։
Այգ |սարտններէն մէկուն մէջ է որ Հիւսէյին ճահիտ (կալչրն). դիմակաւոր
թուրք լրագրոզր. եկաւ անգամ մր բանախօսելու, պանծացնելու համար Հայերը,
երկուք ու կէս ժամ տեւող նառով մբ. զոր տառացի կերպով սղագրած հւ հրատա­
րակած եմ պոլսակտն երկու հայերէն օրաթերթերու մէջ
(
Ազատամարտ
եւ
Աբա–
V ՛ » – ) ,
իբր վաւերագիր ապագայի, վստահ ըլլալով թ է ՝ հրեսփոխանակտն ընտրու­
թի ւ ն ե ր է ն ետքը, տխրահռչակ բախտախնդիրը դիմակը վար առնելով պիտի շա­
րունակէ իր հայատեաց վայրահաչութիլ նները. ինչպէս որ չվարանհցաւ ընե| կեան­
քին մինչեւ վերջր. չարախորհուրդ խուժանտվարութիւնով : կւ սակայն օրաթերթի
վեց սիւնակ գրաւող իր «առը. որ հայ ժողովուրդին ձօնուած անվերապահ ովսան–
13
Fonds A.R.A.M