ողբացեալ Թորգոմ Պատրիարքլւ լրսւցուց անոր
թերին եւ դերբ, գրելով
Սիոճի
մեջ երկարսւ–
շունչ, լուրջ եւ գեղեցիկ յօդուածաշարք մը, ՈՐ
վերջերս արտատպուեցաւ, իբր գրքոյկ, Ս. 8ա–
կոբեանց (Լթաւին տպարան են։
հայց ի*նչ օգուտ, ել ի°նչ շահեցաւ Հայց,
Եկեղեցին իր Բարեկարգութեան մասին ա՛յսքան
ել ղանաղան ձեւերով եւ ղանաղան հեդինա–
կաւոր եկեղեցականներու կալւքե գրուած յօդ–
ուածներեն եւ ճատռրիկներեն։— Գրեթե ոչինչ։
—
Եւ ինչո՛՛ւ...։ —Որովհետեւ, ամեն հեղինակ,
ամեն Եպիսկոպոս, Պատրիարք ե՛լ Աթոււակից
կամ Կաթողիկոս, գիտնալով եւ հրապարակաւ
գրելով ու խոստովանելով հանդերձ՝ թե «.Յաճախ
պատահած ե ՈՐ մեր Եկեղեցւոյ մեջ գիտութեան,
արժանիքի եւ հեղինակութեան տեր հոգեւորա­
կաններ (Կաթողիկոս, Եպիսկոպոս, Վարդա­
պետ) Բարեկարգական ձեռնարկներ բրած են.—
զոր օրինակ՝
Վա^ապետակաճ աստիճաԱԱԽո
ստեղծումն եւ ներմուծումը Հայց* Եկեղեցւոյ
մեջ՝ ե՛ղած ե Գրիգոր Տաթեւացիի անձնական
հեղինակութեան հմայքով, ... մեր– եկեղեցւոյ
գիրքերոլ խմբագրութեան եւ կազմակերպու­
թեան մեջ՝ շատ մը յաւելումներ ել սրբագրու–
թիլններ եղած են միա՛յն անհատական նախա­
ձեռնութեամբ, եւ մ ամանակը վաւերացուցած
ե զանոնք...» (Տես ներկայ հատորիկիս մեջ, եջ
133)*
երբ խնդիրը գործադրութեան եկած ե (եւ
Fonds A.R.A.M