՝
Բեչեանի եւ այլնեւ՚ու կողմե դ ա ւ ա ծ ) յուզուա ծ
եւ քաջալերուա՛ծ,
Հայաստանի կոչնակիՇ
մեջ կ|ւ
հրսւրաւ՚ակե երկար յօղուածաշարք ւքլւ, ՈՐ նիւթլւ
կր կագմե ներկայ հատորիկիս, ել որուն կր կլւ–
ցե Յաւելուած ւքլւ.— «Ամերիկայի Հայց. Եկե­
ղեցւոյ Բարեկարգութիւներ, դու՛ յետոյ, իբր Տե­
ղեկադիր, կր ղրկե նաեւ Ամենայն Հայոց Հ ա յ­
րապետին, 8. Գեորգ Ե. Կաթողիկոսին։
Վեցերորդ՝ երբ Արուսաղեմ կ՚երթայ 1925ին,
իբր ուսուցիչ <)՝աււանգաւորւային, եւ կր ձհռ –
նարկե
Սիոնի
"
ՍՈՐՇրջանին խմբագրութեան,
քան ալ կր գւ՚ե րնդարձակ յօղուածաշարք
մր.—
«
Հ ա յ Եկեղեցւոյ Բարեկարգութեան վերաբեր­
եալ խնդիրներ»
(
Սիոն,
1927-30),
դոր յետոյ
կ՚արտատւղե ալ հոն, իբր գրքոյկ, 1930ին
ք
Հայ
Եկեղեցի
անունով։
Եւ եթե երբեք մահուան սեւ ճակատագիր»
խնայեր Հոգելոյս Աթոռակցին եւ ողջ մնաւ՛,
Մայր Աթոռոյ Հայրապետին, Երջանկայիշատակ
8.
Խորեն Ա. Կաթողիկոսին «Հայո ց Եկեղեցւոյ
Բարեկարգութեան Ծրսւգիր»ին եւ «Զե կ ո յց ն ե ­
րուն հրապարակումին (1936ի վերջին կիսուն),
ապահո՛վաբար դարձեալ նոր եւ աղուո՛ր բան
(
քո պիտի գրեր։ Սակայն, փառք Աստուծոյ ՈՐ Լ՚ջ–
միածնի այդ «Բարեկարգութեան Ծրսւգիր»ր
անարձագանգ եւ անպատասխանի չմնաց, ո–
րովհետեւ, Աթոռակցին անակնկալ մահուամբն,
իր հոգիի եւ գրչի լուսաղբարր, Արուսաղեմի
Fonds A.R.A.M