93
ԶԷՆ
հետ՝ պիտի տայ հնխ,
Տ61՜§՚–
արմատը;
Գ1>Րր,— Ունինք
միայն
զերօնուլ
Հմշ.
«
պատրաստ
լինել,
պատրաստութիւններր
տեսնել
վերջացնել))։
*9.
էտՐՏԱՅ
«
կզաքիս, էՈճէէէՏ», ունի
միայն
ԳԲ, առանց վկայութեան, անշուշտ շատ (ե՛
տին ժամանակի
բառ։
֊
Ո՛րք.
–
շ\–)յ
2 6
Ր 0 ^ 6
կամ \շ>յ)
261՜–
«
կզաքիս,
ռյոոզշլ»
ք Տ ^ՁՐ Օ Տ ՚ ե ,
1,
605),–
ԱՃ.
ԶԵՐՏՈԻՔ
«
ուրեք»,
ունի միայն Բառ. ե֊
րեմ.
Էջ 101,
«
մահմետական
կրօնալորների
վանք» նոր վկ. Էջ 144 (ԺԴ դարից)
«
Զվանք
Ս. նշանին կոզոպտեաց,,, և պիղծ շեխեր ի
վանքն բնակեցոյց և արար
զևիա»։
= Արաբ.
* * – * .
յ \ )
23
ւ՝ք1Տւ «կրօնաւորի
խուց,
դարվիշների վանք»։
—
Աճ,
Տե՛ս իմ նոր վկայք, Էջ 783. ցանկի
մէջ։
*
Զա՚ԻԱԴԱՐ
«
սենեկապետ»
նոր վկ. էջ
326 (
ԺԵ դարից) «Մեծարեալ էր և կացու–
ցեալ զէվիադար
հօրն իւրոյ Հասան փատշա֊
հին»։
= Պրս.
^\>–Օյ\յ
2
Տւ՝Գ՚1Տւձ11ւ՝ «սենեկապետ,
դարվիշների
վանքի մեծաւոր»։
—
Աճ,
Տե՛ ս նոր վկայք, էջ 783 ցանկր։
*
ԶԵՓԻԻՌ, ի
հլ. «արևմտեան
քամի» Ա֊
րիստ, աշխ, էջ 611, 612. Տաթև. հարց. 205.
Առաք. կենդ, էջ 70. դրուած նաև
զեփիա ոս
Խոր. աշխ, էջ 591,
զևփիւաա
Աոկր. 512։ Ու­
րիշ վկայութիւն
չկայ։ Արդի դրականում
ըն–
դունուած է միայն
զեփիւռ
ձևը՝
«
մեղմա­
շունչ քամի»
նշանակութեամբ,
ինչս/էս է
նաև արդի եւրոպական
լեզուների
մէջ։
֊
Յ ն .
ԼտգՕթծՀ «արևմտեան
քամի», սո­
վորաբար «կատաղի կամ անձրևային
քամի»,
երբեմն նաև «մեղմաշունչ
սիւք», ծագում է
հաւանաբար
Լե՚Հ–՛– «մթութիւն, խաւար, ա֊
րևմուտք» բառից.
յունարէնից են վւոխա­
ռեալ նաև լատ.
26
բհ՝/Ո1Տ,
ֆրանս.
շ ք բ հ ^ ,
26
թՈՄ6,
ՀՇբհ^Շ,
գերմ. 2.ՇբկՀ, ռուս.
3 6 ֊
Փ-Փ՚հ,
վրաց.
Հտշցօծաեօ զհփիրոսի
ևն։ —
Հիւբշ. 349։
Ուղիղ մեկնեց նախ նՀԲ։
ԶԶՈԻԵԷ
«
արհամարհել, նախատել, չարչա­
րել, հրաստահարել»
ՍԳր. Ոսկ, ղկ, Եղիշ.
«
գանիլ, գարշիլ» Պետր. սիւն, կուս., որից՝
զզուանք
«
հարստահարութիւն,
նեղութիւն»
Եղիշ. նար, «զարշիլր, նողկանք» նար. Մաշկ.
Մխ. երեմ.,
զզուիլ
«
նեղող, չարչարող, հա֊
րըստահարիչ»
Լմբ, առակ, Գր. տղ, եմ,,
զո–
զուե|ի
(
նոր բառ)։ «Հարստահարել,
2.
գար­
շիլ» իմաստների
յարաբերութեան
համար
հմմտ. ուտ,
21\
քՄ
«
զզուանք,
2,
տան­
ջանք»։—
նոր գրականում, ինչպէս նաև գա֊
ւառականների
մէջ, հին «հարստահարել»
ի ֊
մաստր
բոլորովին
ջնջուելով)
մնում է մի­
այն «գանիլ, գարշիլ»
նշանակութիւնր։
Տէրվ, նախալ,
81
հյ,
զզուել, նզովել,
զովել, ձայն,
սանս,
հս,
զնդ.
2
Ա,
հսլ՛
2՝/
Տւփ ձևերի հետ՝
հնխ.
§հս
«
գոչել»
արմատից։
Հիւնք.
զովողել
բայից։
Բտէ–
անձպ, ՀԱ,
1907, 186
համեմատում է
հյ.
ն - զո վ ։
ԳԻՌ.–Ջղ.
Սչ.
զըզվել,
Ախց. Երև.
դրզվէի
Ագլ.
զըզվիլ,
Հճ.
գո՝զվել,
Մ շ.
զըզվալ,
Մկ.
Ոզմ. Վն.
զըզվալ,
Սլմ.
զըզվալ, զըվզալ,
Ալշ.
նր.
զըվզալ,
բոլորն էլ «գանիլ, գարշիլ», իսկ
Ակն,
սսվալ
«
զզուիլ,
գանիլ,
2.
գոզալ»։
—
Տես և՝
ՓՈԽ. — Վրաց.
՚
նօ%շւ–օ զիզղի,՚եօՀՏքՈԸծ– զ ի զ –
ղեբա
«
գանիլ»,
%
օ%(ւոօ զիզղի
«
զզուանք,
գարշանք, նողկանք», որից փոխառեալ է Տփ,
զիզղը գալ, զրզղվիլ
«
գարշիլ,
գանիլ, զը–
զոլիլ»։
ԶԷԹ
«
վերնագիր»,
ունի միայն Բառ, երեմ,
էջ
101,
*
ԶԷԼ0ՏԷ
«
մախացող, նախանձաւոր»,
ունի
միայն Բառ. երեմ, էջ
101։
= 3ն.
կղճաՀ՜ղ
«
նախանձելի»,
Լփաէ՚ղՀ
«
նախանձոտ»,—
Աճ.
"
ԶԷՆ,
ո ւ
հլ. (սեռ.
գինու,
յետնաբար նաև
ի, ի-ա
հլ.) «զէնք, զրահ» ՍԳր. Բուզ, Եփր,
թուոց. Ոսկ, մտթ. ա,
13,
որից՝
զէնընկէց
(
առանց փոփոխման) Ա, մակ, ե,
43,
Խոր,
Արծր.,
զինեալ
Հռ, է.
23,
Փարպ, Սեբ,,
զ ի ­
նուոր
ՍԳր, (հնագոյն
*
զ է ն ո ւ
–
լ ո ր
ձևից, ուր
ու
ձայնաւորի պատճառաւ
աւելորդ էր
ա
յօդա֊
կապը, ըստ
^ Տ ե ,
18, 251.
սխալ է
ԲՁէ ա եՅՈ ; / , Տճ,
1, 213,
որ
զինուոր
համա֊
րում է ժողովրդական
ձև, փխ.
զինաւոր),
Fonds A.R.A.M