ԶԵՏ
92
ԶԵՐ
թիւնից
երևում է, որ սխալ է դնել «արա­
բացի գայր), ինչպէս
ունին ԱԲ և Սուքրեան՝
անդ, որ գրում է թէ «զեսուբէս
գազանն կար­
ծէ լինել ըստ ոմանց ի մերոց պատմագրաց՝
գայլն
արաբացի))։
Կամ ուսի թրք. թրգմ.
չունի
նման
բառ։
ԶԵՏ
«
վարդապետ)),
ունի միայն Բառ. և ֊
րեմ. էջ
101։
ԶԵՏԵՂԵԼ
տե ս Տեդ։
ԸԵՏՈԻՆՔ
«
օրէնք)),
ունի
միայն Բառ. ե֊
րեմ. էջ
101։
ԶԵՏՎԱԶԵՂ–
անստոյգ և խանգարուած
ձև.
մէկ անգամ
ունի Լաստ. ա. «Եւ
զետվազեղ
առեալ
դառնայր ի վերայ
Բագրևանդար).
(
այլ
ձ. ունի
և
աււնալ)*
նՀԲ և ԱԲ մեկ­
նում են «արշաւանք,
վազք))։
ԶԵՐԴ, ԶԵՐԹ
տե՛ս Զի՛
ԶԵՐԴԵԻԵԼ
կամ
ԶԵՐԹԵԻԵԼ
«
թողնել
անց֊
նիլ, զանց անել, չհոգալ)), երկու անգամ մի­
այն ունի Յհ, կթ. էջ
194, 197.
անստոյգ
բառ։
ԶԵՐԴՈԻԱԾ
«
գինու
քաղցուի
երեսի փըր–
փուրը՝ աղտը»
(
նորագիւտ
բառ). Վստկ.
97
«
Եւ տես
զայն զոլֆր՝ որ է զերդուածն՝ ի
վերայ
գինւոյն երեսացն
կենայ))։
ԸԵՐԵՀԻ
«
րնթերակաց,
մերձակաց)).
ունի
միայն Բառ. երեմ, էջ
111
ընթերակաց
բա­
ռին իբրև
բացատրութիւն։
լ՜ԶԵՐԻԿՈԻԹԻԻՆ.
մէկ անգամ
ունի Արծր.
Գ. 2. «Խոտորել
ի գաղտնիս
զո գի
սրբոյն
րզզրահեալն
Հոգւոյն
սրբոյ
զերիկութեամբ))։
֊
Սխալ
գրչութիւն
է. պէտք է ուղղել
վերե–
կոլթեամբ.
հմմտ. «Կուսութեամբ
յղութիւն
կրել՝ Հոգւոյն
սրբոյ վերեկութեամբն»
Կիլրղ.
ղկ, «Հոգւոյն
վերեկութեամ բ» նանայ, մեկն,
յհ. սրանց մէջ
^երեկութիւն
նշանակում է «ի
վերայ կամ ի վերուստ եկաւորութիւն
Հոգւոյն
սրբոյ))։ Արծրունոլ ձեռագիրներից
մէկր ար­
դէն
ունի
վերիկութեամբ,
իսկ հրտր. Պատկ.
էջ
129
ունի
վերեկոլթեամո։
նՀԲ մեկնում
է «գուցէ
զրաոաարու–
թիւն,
սպառազինութիւն,
կամ
զաոիկա–
թիւն,
իբր օծումն
զառիկալ))։
ՋԲ
չունի
բառս։
ԱԲ մեկնում է «զրահ
հագնիլը))։
Ուղիղ
մեկնութիւնը
տուաւ
նորայր,
Հայկ, բառաքն. էջ
Տ6*։^
+ ԶԵՐԾ
«
ազատ, ապահով
անվտանգ»
Խոր. գ.
20, 67,
Մեսր. եր,,
«
ազատութիւն,
արձակում» Յհ, կթ,, որից՝
զերծանիլ
«
ազա­
տիլ, պրծնիլ, ձեռքից փախչիլ» ԱԳր, Եւս, քր,
Ոսկ, մ. բ.
8,
զերծանել
«
վւրկել, ազատել»
Միք. գ.
2,
Ոսկ, եփես. Կոչ. Եզն.,
զերծուլ
ՍԳր.,
զերծուցանել
ԱԳր. Ոսկ. մ. բ.
9,
զեր­
ծուցիչ
Ոսկ. մ. բ.
25.
Եզն. Կիւրղ. ծն.
մո ր ­
թազեր ծ
Եզն.,
արազազերծ
Ոսկ. ա. տիմ.,
դիազերծ
Բ. մակ. ը.
27,
դիլրազերծ
Պիտ.,
անզերծանելի
Պիտ. Արծր.,
մեհենազեր ծ
«
մեհեան
կողոպտող»
Փիլ.,
սեղանազերծ
«
սեղան կողոպտող»
Բ. մակ. դ.
42
ևն։
= Բնիկ հայ բառ. կազմուած
է
զ
մասնի­
կով՝
*
երծ
արմատից, որ հայերէնի մէջ պարզ
ձևով գործածուած
չէ. հմմտ. սանս. Հ \
ք|.
Տ|՚ 1, ւքյ՜քք ՏՁէ՚յ՛
«
արձակել, ազատել,
ձեռքից
բաց
թողնել, նետել,
դուրս
գցել, թափել»,
զնդ.
Ո3ք92
«
արձակել,
թողնել»,
պհլ.
ՈՄ2,
պրս.
Հ<*~ձ.––
ՒստէՅՈ
«
արձակել».
բոլորի
արմատն է հնխ.
Տ61՜§՚, Տք§՚.
իրանեաններից
փոխառոլթեամբ
նոյն արմատից
ունինք նաև
հյ.
արձակ
և
ասլա-ոարզան
բառերր, որ տե՛ս
առանձին։—Հիւբշ.
446։
Առաջին անգամ
ուղիղ
մեկնեց
Լ Յ ^ .
Ս ւ ՚ ^ 6 Տ շ հ .
381՝
համեմատելով
սանս.
Տ1
*
յ
և զնդ. Աշ-հճՀՇշ. ձելերի հետ։ Մ որթ֊
ման,
շ Լ ա Օ ,
26,
էջ
517
բևեռ.
1
Տ-23Ո
համարում է «զոհ
զերծ
ան ե լո յ»,
այսին֊
քրն «հաշտութեան»։
Տէրվ, Լեզու,
1887,
18
զզերծուլ
կամ
զքերծուլ
ձևից է հա­
նում։
Հիւնք.
զերծուլ
բայից։
Տե՛ս
նաև
արձակել
բառի տակ։
ԲօԽՅւ
՜
Ո;/,
2
> 508
դնում է հնխ.
Տ6ւ§՚–,
որի
ժառանգներն
է համարում սանս. ՏԱ–, զնդ.
Ո31՞92
«
արձակել»
ձևերից դուրս նաև հիռլ.
ՏՇ1^
«
որս», մբգ.
ՏՇաՇՈ
«
կաթկթիլ», անգլսք.
Տ01Շ6Ո
«
ծոյլ, հեղգ» ևն։ Մերժում է հյ.
զերծ
բառի
համեմատութիւնը։
—
Եթէ
արմատը
դրուի
Տ6ւ§–,
բնականաբար
կարելի չէ այլ ևս կցել
հյ.
զերծ
(
Դ–/,
պատճառաւ՝ փոխանակ
դ)։ Բայց
ի՞նչ
կապ
կայ
«
արձակել»
և «որս»
կամ
«
ծոյլ»
բառերի
միջև։
(
<1էտք է բաժանել
կելտական
և գերմանական
խմբերր
ա֊
րիականից,
որ
միանալով
հայերէնի
Fonds A.R.A.M