թիւնից։
Այսպիսի մի սխալ գտնում ենք նաև
Ոսկ. մտթ. Ա. ժե. էջ 229 «Շուրջ գայցես տո­
կոսիս ժողովել, ղփոխոցն զվաշխս
զետեղել,
վաճառացն
նիւթս յաճախել)),
ուր լուսանց­
քում իբր մեկնութիւն
դրուած է
զե մ ե ղ ե | ։
նշանակութեան
համար
հմմտ. Փիլ. լին. բ.
ծդ. էջ 134 «Քանզի
անզետեղեալք
ենև ան­
հաստատք և դողգոջոտք մեր կամքս)), հմմտ.
նախորդ
զեմեղ
բառը։
նՀԲ
մեղք
բառից։
Հիւնք.
յն.
զմելին,
զմիղին
բառիցն
*
ԶԵՆ
«
զոհ)), մէկ անգամ ունի Մծբ. 27 ըստ
մէկ ձեռագրի (որ Վարդանեան, ՀԱ, 1914,
124
ասորի բնագրի և միւս հայ ձեռագրերի
համեմատ
ուղղում է
եզնի,
որից՝
զենուլ
«
ա–
նասունը կտրել, մորթել,
զոհել» ՍԳր,,
զ ե ­
նումն
%
ևտ. ժե. 5. Աղ. խգ. 22,
զենլի
«
մա­
տաղացու»
ՍԳր.,
զենագործութիւն
Փիլ. ի ֊
մաստն.,
զենածոյ
Կանոն.,
զենարան
Խոր.
Փիլ. բագն.,
զենել
Անան. յհ. մկ. Վրք. հց.,
անզեն
Փիլ. ել.,
անզենլի
Ածաբ. ծն.,
գառ­
նազեն
Անյ, բրձր. Թէոդ. խչ.,
մարդազեն
Ոսկ. եփես.,
մշ տ ազեն
ԱԲ,
հ ա յզե ն
«
հայա.
մորթ՛» Տաթև. աճկ.։
֊
Փոխառեալ
է իրան.
*2
^ՁՈ
կամ
*21
^ՁՈ
հոմանիշ մի ձևից, որչէ աւանդուած,
բայց
նոյնն է հաստատում
նորագիւտ սոգդ.
02–
\ ՚
Յ Ո
«
զոհ»
((
յՅԱէհւՕէ, 0.1-ՁՈ1. Տ0§(3.
էջ 72).
հմմտ. զնդ. 1՝ք՚2ւՈ&-= պհլ. 2կ՜ճո>հյ.
զեան
«
վնաս», դւռ. և բարդութեանց
մէջ՝
զեն–,
ինչ.
զենարար
ևն։ — Աճ.
նՀԲ (
սյատրունակ
բառի տակ) լծ.
եբր.
ծօն
և հյ.
ձօն։ Տօէէւօհ.
2
ԸԻ\0,
1850, 354
սանս.
ՈՅՈ,
պրս.
2
ՅՃՅ Ո
«
մոր­
թել, զարնել,
զենուլ»։ Լձ§.
Ս է
՜
^ Տ ՇՈ.
446,
աԱ161–, ՏԱ^Ճ՝^,
42, 253
և 48, 425,
յ՜ԱՏէւ, 26Ոճտբ.
114
սանս.
ՈՅՈ,
զնդ.
23
Ո, յՅՈ,
պրս.
2
ՅՃՅՈ։
8
օ բ բ , 0x3111.
ՇՕաթ.
106
սանս.
1
ւՅՈ1Ո1։
Տէրվ.
նախալ. 80
գան, գանել, զատիկ,
սանս.
ՈՅՈ,
հպրս.
յՅՈ,
պրս.
23
Ո, 23(1
ՅՈ
ձևե­
րի հետ՝ հնխ.
ցհՅՈ
արմատից։
0 3
Ո 1 Ո 1 ,
Ըէ.
Շկա. 91 յն. $ձ՝ա։
Հիւբշ.
ճէ՚ՈՆ
Տէսճ.
30
անյարմար է գտնում թէ
իրա֊
նեան փոխառութիւն
և թէ՛ բնիկ հայ
համարելու, իսկ ԽէՈ.
0
ւ՜31Ո.
446
ուղ­
ղակի մերժում է համեմատել
նախորդ­
ների հետ, որովհետև հնխ.
§
2
Ո6Ո–
չէր
կարող տալ հյ,
զեն,
մանաւանդ որ ռըն–
գականի մօտ
6
դառնում է
ի.
ըստ օրինի
<յ
2
Ո6Ո–
պիտի լիներ
հյ.
*
գի&,
ինչպէս որ
նոյն արմատի
§
2
հ ո –
ձայնդարձից
ունինք
հյ.
գան։
Հիւնք. պրս.
2
ՅՃՅ Ո
, 23
Ո։
Բ Օ
Ժ6ՐՏ6Ո,
Հայ. դր. լեզ. 130
հենոլլ
«
հիւ­
սել»
ձևին է կցում՝ իբրև
զ
մասնիկով։
ԳԻՌ.–Զթ–
զէնիլ,
Վն.
զինել,
Մկ. Ոզմ.
զէնիլ
«
մորթել»
(
Ոզմ. միայն
ծածկալեզուի
մէջ), Սվ.
զէնլիք
«
մորթուած
եզան կամ կո­
վի միս՝ որով ապուխտ են շինում)). — Խրբ.
կայ
զէնիլ
«
զարնել», որ թուի թե
զենուլ
և
զարնել
բառերի միացումից է յառաջացած։
"
ԶԵՆԱԿԱՐ
«
վնասակար»
Վրղն. ծն. ուրիշ
վկայութիւն
չկայ։
֊
Պհլ.
շւ^ՅՈեՅՐ,
պրս. )&–Կ.)
շ ^ Յ Ո ^ Յ Ր
«
վնասակար»,
կազմուած
21
^ՁՈ
«
վնաս» և
1
<Ձ1՜
«
գործող, անող» բառերից։—ՀիւբՀ՛
150։
Ուղիղ մեկնեց նախ նՀԲ։
ԶԵՆՈՃՌԵԱԼ,
անստոյգ բառ. մէկ անգամ
ունի Ժմ. յն. «հաչին
զօրութեամբ
զենոճ–
ռեալք». նՀԲ մեկնում է «զօրացեալ, գօտևո–
րեալ», իսկ ԱԲ կարդում է
զէնհեոեալ
և մեկ­
նում է
«
սպառազինեալ»։
նՀԲ համարում է «թերևս
յունախառն
բարդութեամբ,
որպէս
(,(0*
քՕՏ<*
«
գերի
բռնել»,
1,
ւ07\0ԼԼւՀէ
«
գօտևորիլ,
կռուի
պատրաստուիլ»։ ԱԲ հանում է
զէնք
բա­
ռից, ինչպէս երևում է
զէնսեոեալ
գրչու֊
թիւնից,
ԶԵՌԱԼ, ԶԵՌ ՐԻՆ
տե ս Եռ֊ար
ԶԵՌԱՆԳ
«
մետաղի
կղկղանք, խարամ,
ՏՇՕւ՜ւՇ–».
գիտէ միայն Ներսէսովիչ, Բառ. լտ.
—
հյ. էջ 484ա։
ԶԵՍԽԻՆ
«
որ էրն», ունի միայն Բառ. երեմ.
էջ 101,
ԶԵՍՈԻՐԷՍ
«
արաբացի
գայլ», ունի
միայն
ԱԲ. րստ ԳԲ «կենդանի
մր, զիլպապէ,
(1
Յ~
աՅՈ^յյ
Բառիս վկայութիւնն
ունի Խոր. աշխ,
հրտր. Սուքրեանի, էջ 21 «Լինի
յաշխարհն
այն և զեսուբէս
դաղանն,
որպէս
զոչխար
խարտեշ, և յոյժ սիրելի ձկանց,
երկակենցաղ
գոլով, զժողովեալ առ ինքն
ձկունսն ուտէ
յորժամ
լողայ ի ջուրն»։ Այս նկարագրու֊
Fonds A.R.A.M