երկիւղած» Առակ. իր. 29. Խոսր. Լմբ. առկ. և
պարդ, «ապահով անվտանգ»
Փիլ. յովն., ո֊
րից՝
ի զ ք ո ւ շ ի ա ռ ն ե լ
«
ապահովել, պահել,
պահպանել»
Կոչ. 308,
դ գ ո յ շ |ի&ել
կամ
զ գ ո յ շ
կալ
ԱԳր.,
զ գ ո ւ շ ա գ ո յ ն
Ղևտ. ժե. 31. Կորիւն,
զ գ ո ւ շ ա լ ի
Փիլ. գ. 1. Ոսկ.յհ. ա. 15,
զ գ ո ւ շ ա ­
նալ
ՍԳր. Ոսկ. եբր.,
զ գ ո ւ շ ա ւ ո ր
ՍԳր.,
զ գ ո ւ ­
շ ե ա ւ
Փիլ.,
ա ն զ գ ո յ շ
Ոսկ. եբր.,
բ ա զ մ ա զ գ ո ւ ­
շ ա լ ի
Կանոն.,
հ ա ն ա պ ա զ ա զ գ ո յ շ
Փարպ.ևն։
= Կազմոլած է
զ
նախդիրով՝
գ ո յ շ
բառից,
տե՛ս անդ։—Հիւբշ.
1
Ր,
19, 464։
նՀԲ «որ
ո ւշ
ունի
զգաստութեամբ»։
ՓԲ «անող
զզնկ» (իրա֊ւփկ
ևն). ուրեմն
ուզում է հանել
զ գ ա լ
բայից.
Լ
, 3
§ .
Սւ՚–
§6Տ0հ.
549
զհստ
արմատից։
ա
.1161՛,
1
Հսհոտ ս. Տշհ16ւժւ61–տ
֊
եք. 5, 138,
ԼՅքՀ. 8ե–շ.
նճե. Լշճ. 29, 37, Հիւբշ.
1
Հ2,, 23, 16 զնդ.
*
ա^Ձ.ՕՏ֊«ականջները
ցցած՝ տնկած»
ձևից, Ի\ս\Խ,
ՏԱՃ\\
։
,
38, 577
պրս.
§օ5.
զնդ.
§ՁՕ Տ Յ
«
ականչ»
բառից։ Պատկ. Փորձ, թ. 1880 մարտ
րնդունում է
* 1 1 2
§ 3 0 Տ Յ
մեկնութիւնր։
Տէրվ. Նախալ. 119, Լեզու, 1887, 91 ի–
բար է կցում
գ ո յ շ , գ ո յ շ թէ , գուշակել,
զ գ ո ւ շ ա ն ա ՛
բառերը։
Հիւնք,
զ գ ա լ
և
ո ւշ
բառերից։
ԸՈէ.
թ. 1896,
էջ 423
զ
մասնիկ է համարում։
Հիւբշ.
150
դնում է զնդ.
*
Ա2§30ՏՅ–՛.
Վերի մեկ–
նութիւնր տալիս է Հիւբշ.
1
Ր,
19, 464,
հյ. թրգմ. ՀԱ, 1907, 185ա և
2
ՃԲՒւ
2,
265։
1
ՀՅքՏէ,
Յուշարձ. 407 սումեր,
ՏՅ–
ՃԱՏՅ, ՏՅ§1<ԱՏՏՁ
«
խոհեմ»։
ԳԻՌ. — Ոզմ.
ս կ ո ւշ ,
Ջղ.
ը ս գ ՚ ո լ շ ,
Պլ.
ո ւ ս –
գ ո ւ շ ։
ԶԳՕՆ
տե՛ս
Զգալ։
Թիրեաքեան,
Արիահայ
բռ.էջ 1ՀՕ
զ գ ե ն ո ւ լ
բառից.
*
ԶԵԱՆ
«
վնաս»
Եղիշ. գ.էջ 48. Լմբ. սղ.
ուրիշ վկայութիւն չկայ, բայց այս բառից են
կազմուած
զ ե ն ա ր ա ր
«
վնասակար» Վստկ.,
զ ե ն ե ա լ
«
առուտուրի մէջ վնասուած, սնանկ»
Վրդ.առ. 249,
զ է ն ի լ
«
վնասուիլ»
Քուչ. 85.
հմմտ. նաև
զ ե ն ա կ ա ր
և
վ զ ե ա ն ։
–
Պ
Գ
»*
յ>Տ
֊
կեո,
պրս. օԿ) շկ–ւ\,
զնդ.
21/
ՅՈՅ,
բոլորն էլ «զեան, վնաս»։
Իրա­
նեանից են Փոխառեալ նաև թալմ.
2
Ր/ՅՈՅ,
մանդ.
ԷՕ "
1
^ 23^1ՈՅ,
քրդ– աֆ­
ղան.
21՝/
ՅՈ,
բելուճ.
21
^3Ո1
օսս.
213
Ո, 213Ո,
ուտ.
2
^3Ո,
ուկրաին.
12
յ՚ՅՈ,
ռուս.
0 3 ՜
ե Յ « ՚ ե
(861՜
Ո61<61՜,
440),
—
իրանեան
ձևերի
արմա֊
տրն է զնդ. ՂՐքճ, հպրս. ձ\՝քճ. «վնասել», որ
կցւում է սանս.
$֊77
յ ^ ՚ Յ
«
ճնշել,
ընկճել,
սոլա
ճել, կեղեքել» արմատին
( 6
Յ
.
էհօ1օ1ՈՅՕ,
1700).
հմմտ. յատկապէս սանս.
^7ք7ք յ ^ Յ Ո Յ
«
ճնշում, սեղմում»
(
ՒԽէ՚Ո, § 6 7 9 ) »
֊
Հ ի ւ բ շ .
150։
Ուղիղ մեկնութիւնր
տուաւ նախ ԳԴ.
նոյնը
յետոյ
Լ Յ § .
0
.6
ՏՅՈ1.
ճ ե հ ո ճ .
44
ևն։
ԳԻՌ.֊Աչ.
զ ե ն ,
Ռ.
զ է ն ,
Պլ.
զ է ն
(
հին
լեզ֊
ւով), իսկ նոր լեզւով, ինչպէս և այլուր, նոր
փոխառութեամբ
թուրքերէնից՝
զ ի յ ա ն ։ —
նոր
բառ է Սեր.
ա ն զ է ն
«
անվնաս»։
ԶԵԲՈԻԴ.
տե
՛
ս
Բէեղզեբուղ։
Զ Ե Դ
տե՛ս Զի՛
ԶԵԷԻԽԱ
տե
՛
ս
Սալիխա։
ԶԵԿՈԾԱՆ
«
զան(ո) գոլածարաը».
այսպէս
ունի միայն Բառ. երեմ, էջ 100. թերևս
հայ֊
ցական
հոլով է և պէտք է հասկանալ
(
ուղ­
ղական հոլով)
ե կ ո ծ ա ն
«
անգուածարար,
ջուլհակ»։
ԶԵԿՈԻ8ԱՆԵԷ
տե՛ս
Զգալ։
Աղբալեան, ՀԱ, 1926, 398
ե կ
բառի
պատմական
հոլովն է։
*
ԶԵՀԵՏ
«
մահմետական
կրօնաւոր»
Շնորհ,
հանել, որ և
զ ե հ ի դ
նոյն
նշ. Միխ. աս. 334,
որից
զ ե հ ե ա ա ժ ո ղ ո վ
«
մոլլաների
հաւաքումն»
Ասող, էջ 189, բոլորն էլ նորագիւտ
բառեր։
= Արաբ, –կ֊~ձ
23
Ո1(1, ՝–՝–––\) 2
ՅՒԱՃ
«
ժուժ­
կալ, ճգնաւոր, առաքինի, կրօնաւոր»,
որոնք
գալիս են
>>֊*)
2
սհձ «ժուժկալութիւն, ճգնա­
ւորական կենցաղ»
արմատից։
Այսպէս
ուղղեց և մեկնեց
նորայր,
Հանդ. գր. և պատմ.Բ. էջ
321—2։
ԶԵՂԽ
«
խախուտ, անհաստատ,
սահուն»
Առակ. է. 6. Ոսկ. եփես, և յհ. ա. 10, «շը֊
ռայլ, ցով։, անառակ»
Սիր. իա. 18. Ոսկ. ես.
430,
որից՝
զ ե ղ խ ա գ ո ր ծ ո ւ թ ի ւ ն
Եզն.,
զ ե ղ խ ո ւ ­
թ ի ւ ն
Ա. պետ. դ. 4. Եվւես. ե.18,
դ ե ղ խ ի լ
Ցուդ. 11. Ոսկ, ա. կոր. և մտթ,,
զ ե ղ խ ա ն ա լ
Եզն.,
ա ն զ ե ղ խ
Պիտ.,
զ ե ղ խ ա բ ա ր ո յ ա թ ի ւ ն
«
որկրամոլութիւն»
Կանոն.27 ևն. գրուած են
Fonds A.R.A.M