ԵԶՆ
ԵԶՆ
զու, 1887, կ 101, 166, Նախալ. էջ 131
համարում է բաղկացած
ե + զ
մասերից,
և մեկնում է՝
ե < է < ա յ ,
որ պահուած է
նաև գերմ.
31-
ՈՅ,
լտ.
Ա-ՈԱՏ,
սանս.
6-1(3,
զնդ.
36՝՝/3
ևն ձևերի սկիզբը, իսկ
զ՝
զօ­
րացուցիչ
մասնիկն է, որ համապա­
տասխանում է յն.
1(8,
սանս. \՜12ւ, հսլ.
26,
գերմ.
06
մասնիկներին։
—
Հիւնք.
հանում է յն. &կ ձևից։
նոյն համե–
ս ատոլ թիւնն
ունի նաև
Բ6(Խւ՜Տ6Ո,
Ցուց,
դեր. էջ 38, իսկ
Հայ,
դր. լեզ. էջ 129
դնում է հնխ.
Տ6Մ1–ցհ0,
հմմտ. լտ.
Տ1Ո-
շսԱ,
յն
՚
է՚-ք
-
րշ
«
մէկ», Ըձէանշւպ,
ՀԱ,
1903, 382
հնխ. արական
Տ61ՈՏ
«
մէկ»
ձևից աճած է դնում §Խ = յն.
՚
յ՚
տ
մաս­
նիկով,
^ՑՐՏէ,
Յուշարձան, էջ 402, 409
սումեր.
3
$, §1$
«
մէկ, միակ»։
Թիրեա–
քեան, Արիահայ բո. 147 պրս.
0
>յե
^՚քւշ
-
ճՅհ
«
տասնևմէկ»
բառի մէջ
թաք֊
նոլած է համարում
(
բայց այս բառը
*
յ/Ձ1<–32–ճՅհ
է, ինչպէս որ յետոյ
էլ ա–
սւում է
ճս–32–0՚3հ
«12»)
ևն։
+ ԵԱՆ, ն
հլ.
(–
դին, ֊ զ ա ն ց )
«
եզ»
ՍԳր,
«
ցուլ կենդանակերպր»
Եզն., որից՝
եզնանոց
«
գոմ» Րսկ. մ. բ. 27,
եզնալուծ
Սիր. իզ. 10,
եզնակ
«
փոքր եզ» Եպիփ. ծն., «ոսկի
բզեզ»
Գաղիան. Մխ. առակ.,
եզնաիայ
Պտմ. ա֊
ղէքս.
եզնող
«
հօտաղ,
մշակ,
երկրագործ,
հերկող» Վեցօր. էջ 129 (րստ սրբագրութեան
Հ. Ա. Վարդանեանի, ՀԱ, 1911, 302 չունի
նՀԲ), որ յետնաբար
եղել է
եզող
նար. էջ 138
(
Աւետիքեան,
Մեկն, նարեկի, Վենետ. 1859,
էջ 281
հասկանում է «միաւորող,
կապող
լծոց, մաճկալ», իբր
եզ
«
մէկ» բառից),
նոյն
արմատից է նաև
Եզնիկ
յատուկ
անունր։
֊
Բնիկ
հայ բառ՝ հնխ.
60՛
հ–
ձևից, որ ա–
ճած է հայկական
ն
մասնիկով,
միւս
լեզու֊
ներից
ունինք
միայն սանս.
3111,
զնդ.
321
«
երեք տարեկան կով», ի ոչ.
3 0
«
կով»,
3 0
31131(1
«
եղջերու» (իբր «վայրի եզ»). (Րօճօէ–
Ո\՚, I , 38, Բ6061-Տ6Ո, 1\61է. ՕՐՅւո. I , 97)։
Հներից Տաթև. հարց. 220 հանում է
հեզ
բառից։
թՐՕէհ, Ճ.Տ13 Օօ1\01. 103
լէզգի
օտ,
գերմ.
Օշհտ
«
եզ»։
Բ6է6ոո.
35
սանս.
ս1<ՏՅՈ
«
ցուլ»
բառի
հետ։
Տօէէւօհ, 2աՕ. 1850, 354
"
անս.
Յ
հւ
ձևի հետ, բայց նաև
ս1<ՏՅՈ,
զնդ.
\ ՚ 8 0
Տ Ձ ։
—
8
օ թ թ ,
^^շւտ.
շօաբ. I , 398
սանս.
Ա1<ՏՅՈ,
գոթ.
ՅԱհտւՈ,
հբգ.
0
հՏ1Ո,
գերմ,
Օշհտ
«
եզ» րնտանիքի հետ (բայց
այս
համեմատութեան
մէջ բացի
ն ֊
ի ց ուրիշ
նման բանչկայ, որովհետև ո չ Ա տա­
լիս է ն և ո՛չ էլ
ետ
չինում է
զ ^ - ֊ յ ս տ է է ,
26
Ոճտթ.
60
նորից է դնում սանս, սկ–
ՏՅՈ,
զնդ.
11
X8311, ա 1 1 6 ք , Տ\\՝.\\\ . 78,
425
զնդ.
321
«
կով»՝
ն
մասնիկով։
Այս
մեկնութիւնր
մերժում է
Լ յ § .
ԽՀՈ.
Տէսճ. § 680. 1օաՅՏշհ61<, 06սէտշ1ւ6
Լւէէշւ-Յէա
-
շշԱ,
1883,
էջ 1254 և
8
ս006 ,
1
Հ7,
32, 83
համարում են կովկասեան
փոխառութիւն,
հմմտ. թուշ.
ՅՏ6,
չեչէն.
ԸՏ1,
սեռ.
6
Տ1Ո
«
հորթ», ուտ,
Ա2
«
եզ»,
Ա2Ա1՜
«
եզներ», կայ,
դիդ.
ԱՈՏ,
ԱՏ,
1
Տ,
արճ.
3 2
«
եզ», տաբաս.
ԱՈ23,
ավար,
°֊, ԿԻ
լ
Ր՛
յ
3
° .
կազիկում.
Ո1Շ,
հիւրկան.
ԱՈՇ,
չեզգ.
ՕՏ, 1Տ,
վոտյ.
ՅՏ,
սիրյ.
ԱՏ,
օստյակ,
Ա06Տ,
ափխազ,
30
ևն ևն։
Այս բոչորը
մերժեչով
ի/Լշ\1խէ,
1՝
ձՏԼ,
10,
278,
վերկանգնում
է Նճ^ձշ֊ի
և
Ի \ ս \ \ ^ ֊ ի նախկին
մեկնութիւնր, սանս.
Յհ1
և զնդ.
3 2 1 ,
որոնք ձայնական տե­
սակէտով էչ ուղիղ է գտնում։
Հիւբշ,
1
Ր,
ՃՈ2. 10, 47
չի րնգունոլմ
այս
մեկնու­
թիւնը, պատճառաբանելով
թէ սանս,
ձևր անստոյգ է, իսկ զնդ. բառր
իբրև
վերադիր է գործածուած
«
կով»
բառին՝
«
կաթնտու» կամ ուրիշ մերձաւոր մի
նշանակութեամբ։
16
ՈՏ6Ո,
ՏԱէ.
Ա.
ՃՈՈ.
80, 109
հաթ, տԽ = հյ.
եզին։
Հայ ժողո­
վք՛բղա կ ան մի ստուգաբանութիւն է յի–
շում 3. Մ. Տոլտուխեան,
Արևելք,
18
Տ8
ապրիլ 27, որի համեմատ՝ Աստուած,
իբր թէ Ադամի
անկումից
յետոյ մի
հրեշտակ ուղարկեց, որնրան
հողա–
գործոլթիւն
սովորեցնէ, երբ հրեշտակը
խորհում էրթէ կենդանիներից ո րին է
լծելու արօրին, նրանցից մին «ե ս, ե ս»
աղաղակեց, և անունր
մնաց
«
եզ»։
Հիւնք.
զենուլ
բայից։
Բձեսն&պ,
Տճ,
1, 188
իբր «բեռնաբարձ»՝
թերևս
կցելի
յն.
0)
ք/՝°"
«
բեռնալորումն»
բառին,
հնխ.
6
§՚հօտ
կամ
Օ0
՚
հօտ
ձևից, իսկ \Հ2,
Fonds A.R.A.M