6
13, 1 2 4
և ՀԱ, 1903, 151 յն.
օդօՀ
«
ճիւղ»,
զհլ. Յլշւ7 «ճիւղ)), սանս.
3
Ժ^Ձ
«
գաւազան»
բառերի
Հետ. Հմմտ. յն.
|յ
.
ն3
^օ;
«
ճիւղ և հորթ))։ ]Լջլ^Տէ, Յուշար֊
ձան,
Էջ 405 սումեր. \Տ\ «կով»։ Մառ,
ՀԱ, 1921, 81 բասկ. շձ\ «եզ»։ Պատա­
հական
նմանութիւն
ունի
չաղաթայ.
>յ՝ սշ
«
ցուլ»։
մստէւ,
\
Լաձ.
(
յւ՜ՁէՈ.
114
դրել Է զնդ.
321
բառի
հետ։
ԳԻՌ.–Վն.
յ ե զ ,
Ջ զ. Հ֊-զ, Ախց. Երև
Խրբ. Կր. Մշ. Մրղ. Ննխ. Սլմ. Աչ. Աեբ. Տիգ.
յէզ,
Ասլ.
յ է ՛ զ
(
սեռ.
էզա^,
Գոր. Ղրբ՛ Շմ.
յ է զ ն ը ,
Ագլ. Մժ.
ի ՚ զ ն ր ,
Հմշ.
յիզքսձ/ւ.
է զօ –
նը,
յգ.
է զն ի ն ; ,
Տփ.
յ ի ՚ զ ր ,
Մկ. Ոզմ.
իզ։
Պլ.
գործածւում
Է
կւս|
բառը, յատկապէս
որոնե­
լու համար ասում են
մանչ 4
Ո 1
1 ՛
°^"Ր բառեր
են՝
եզանսակսփկ, եզնաշոիկ, եզընկալ, ե զ ­
նագին, եզնաչք, եզն ա ս ա յլ եզնավար, եզնե–
ղէն, եզնարած, եզնացու, եզնաքար
ևն։
ՓՈԽ.—
Բ6ճ6քՏ6Ո,
Հայ. դր. լեզ. 188
սանս.
Ա1<5Յ,
գոթ.
ՅԱհՏՅ,
կիմր. )/շհ ևն ձևե­
րի համեմատությամբ
դնում է հնիւ.
ԱզՏՕ.
և
ենթադրում է, որ այս բառր
տոլել է հյ.
՚
ո ւ ց ն
«
եզն» ձևով մի բառ, որ յետոյ մեր մէջ
կորել է. բայց
նոյն
*
ուցն
բառից
փոխառեալ
են կովկասեան
ձևերր (ւոե ս վերր)։
Հնա­
գոյն Ազտն֊ից էլ ծագում ենթրք.
6
^Ա2,
հա­
քուդ,
ՕքԱՏ,
մոնղոլ. սԽւ՝
,
բուրեատ. սԿ.Շ՝ւ ,
11
X61",
Աճա, թունգոլզ. ԱԿ.տ «եզ»
բառերը։
+ Ե^Ր, ր
հլ.
(
եզեր, եզերբ, եզերք, րաց,
Րօք,
եզերբք)
«
ծայր (զգեստի,
շորի, ձորի,
քաղաքի
ևն), ավւ (ծովի, գետի),
սահման,
վերջ, աւարտ» ՍԳր. Ոսկ. ես. Փարպ., «նա­
խադասութեան
ծայրի բառր (րստ տրամա­
բանութեան)»
Մխ. ապար., որից՝
գետեզր
Թուոց
իր. 5, Եւս. քր. Փարպ.
ծովեզր
ՍԳր,
Եւս. քր–,
ծովեզերեայ
ՍԳր,
անեզր
Ոսկ.
մտթ.,
եզրածիրանի
Ես. գ.22,
եզերիլ
Փիլ. այլաբ.
= եզրիլ
«
ծովից ցամաք
դուրս
գալ» Տաթև. ձմ. լզ. խա.,
եզրակա­
ցութիւն
Սահմ. Անյ. պորփ.Մազ.,
տի-եզերք
(
հմմտ.
տ ի - կ ինյ
ԱԳր. Կոչ.,
տիեզերախօս
Ագաթ.,
տիեզերական
Ագաթ. Եղիշ.,
ստեզ–
րել
(
մհյ. բառ) «տունր՝ տեղը ձգել, երթա՛,
հեռանալ»
Անսիզք 13 ևն, —ՀՀԲ և ՋԲ ունին
նաև
եզերտ
բառը, որի նշանակութիւնն է
«
եզր, ծայր» և յարմ արեցրած է
սրանից
(
հմմտ,
ոլոր>ոլոր տ ,
բոլոր > բոլորտիք ) ,
չկայ
ՆՀԲ
֊
ի
մէջ։
= Բնիկ հայ բառ. հմմտ. լիթ.
6 2
§ ,
լեթթ.
623,
հպրուս.
Յ Տ ) ՛
«
անտառի
եզերք,
երկու
արտերի
միջի սահմանը», այս բառերին են
կցւում նաև հսլ, \31Ա «ջրանցք»,
ռուս. ՈՅՆ,
հռուս.
62
Ա,
գւռ.
6 3
է
«
ձուկ
բռնելու աւա­
զան», ուկր.
յ շ շ , յ՝12
«
թումբ»,
բուլղար,
յ ց շ
«
ջրարգել», չեխ.
յ՝62
և լեհ.
յ ց շ
«
ջրի
թումբ»,
սերբ֊խրվ.
յ՛ցշ
«
ջաղացքի
նաւ, ջրատար
խողովակ»
("
ւ
՝
քՅԱեՈՅՈՈ, 7 3 , 861
՜
ՈՇ1
<61՜,
277.
վերջինս չի յիշում հայերէն
ձևը)։
Սրանցից
դուրս է մնում
յն. օյՏՀԿԼ «խողովակ,
փող­
րակ», որ պատկանում է հնխ.
*
ԱՁ
§՚Ււ
«
վա­
րել, տանիլ» արմատին
(՚8
օ1ՏՅՇգ,
7 3 5 ) ։
Բա­
ռիս վրայ տե՛ս
8
Տ Լ ,
X 86, էջ 38–
40,
ուր նախաձևը
գրլում է հնխ.
6
§՚Ււ– (>՝
մասնիկով),֊Հիւբշ.
1
ք
ճոշ.
10,
4 7 ։
Լ Յ § . Սւ՝§6Տժւ.
983
լիթ.
Ը 2 §
ձևի հետ,
որով առաջին
ուղիղ մեկնիչը
ինքն է։
Լ Յ § .
8
էւ՜§.
նճԿԿ.
Լ.6Ճ.
24
զնդ.
32
ՐՅ,
որ
անստոյգ
մի բառ է. ձ\\տճ, ինչպէս և
83
քէհօ1օՈ136, 229
մեկնում են «որս»։
Հիւնք. պրս.
զին
«
եզր»
բառից։
Վերի
ձևով մեկնեց Ի\ճ\ա,
Ի\Տ1, 10, 282,
Սագրզեան, ՀԱ, 1909, 356 սում եր,
\
Ճ1ՃՀ «եզերք, ափն»,
1
^31'Տէ,
Յուշար­
ձան, 400 ասուր,
1
ՏքԱ
«
սահման իշխա­
նութեան»,
ԱՏԱւ
՜
էս, 6ՏԱ1՚էս
«
սահման,
վերջ», 405 սումեր.
1՚
շհ31", §1Տհ.Ձ1
«
սահ­
ման, եզերք», 408
Ա23Ր
«
ափն,
եզերք»։
Մառ,3\ՀՕ,
25, 318
նոյն ընդ
ծայր;
Պա­
տահական
նմանութիւն
ունի արևել. թրք.
321
Ո
«
եզր, շրթունք»,
ՏօհշքէշԽ–
աւէշ,
1
<2,
54(1927), 240
միացնում է
ռուս,
Ա շ ^ ՚ հ
«
եզր»,
յն. Խ/ՂՀՕ;
«
ամե–
նադրսինը, վերջինր», –՝/ֆէ\ «եզր» բա­
ռերին։
ԳԻՌ.–Ջղ. Վն.
յեզր,
Ոզմ.
յ իզ ր ,
Զթ.
իզիր, ի զ ի յ ,
Հճ,
ի զ ե յ ,
Սվեդ.
իզզիւ՝, իգգիւ՜ք,
Ե՞րդ. Սլմ.
յԼւ՚զ,
Երև.
յ է ր զը ։ —
Ակն.
գ ՚ է դ ր գ է ր
«
գետեզր»։—
Նոր բառեր են՝
եզրանան, եզ–
րանց, աոուեզեր, աաւլեզերուկ,
թոնրեզեր,
ֆրեզեր,
եզրկան,
եզրակող.-
այստեղ է
Fonds A.R.A.M