Գտաւ ու մեկնեց Ֆ. Մուրատ, ի Յայտ,
յովհ. էջ
165.
նոյնը նաև Տաշեան
ՀԱ,
1906, 78,
ԶԱՐՏՈՒՂԻ
տե՛ս Ուղի,
*
ԶԱՐՐԻՆՏՐԱԽՏ
«
թուրինջի ծառ» Բժ
7
.
ու՛֊
նի միայն ՀԲուս. §
703,
֊
Պրս.
. - , .
յ ՛
2 3
ա ո – ճ ւ 1 ^ է
(
տե՛ս
Շթայնշնայդերի
հաւաքածոյի
մէջ՝
Ա 21Հ1^ ,
12, 90),
որ կազմ ուած է պրս.
23
ա Ո
«
ոսկե֊
գոյն» և
ճ ւ քՅճ է
«
ծառ» բառերից
և նշանա­
կում է բուն «ոսկեգոյն
ծառ»։
Ուղիղ մեկնութիւնը մտածած
է նաև
ՀԲուս. անդ։
ԶԱՐՕՇ
(
գրուած
նաև
զարոշի
«
լերդախոտ
կոչուած
բոյսը.
էշԱՕՈաՈ, Շ Ո Յ ա շ ճ ւ ՜ ^ Տ »
Բժշ.
Գաղիան. (ըստ
ՀԲ ուս.
§
704
և §
906.
Տիրա–
ցուեան,
Օօոէոեսէօ,
§ 468
և §
470).
կոչ֊
լում է նաև
կենարար, զետնի կաղնի,
տճկ.
գոսսուհըզ մահմուտ,
ֆրանս.
ց6է՜Ո13ոճւ՚6Շ
(
նորայր,
Բառ. ֆրանս. էջ
597
ա)։ — Ուրիշ
է գւռ.
զւսՐււշ
«
մի տեսակ
թռչուն»։
ԶԱԻԱԿ, ի-ա
հլ. «որդի, ծնունդ, ցեղ, սե­
րունդ» ԱԳր. (հնագոյն իմաստն էր «սերունդ,
ցեղ՝ առանց սեռի խտրութեան, բայց
յետոյ
սահմանափակուեց
առաջին
սերունդի
հա֊
մար՝ նոյնպէս առանց
սեռի
խտրութեան,
ինչպէս
ցոյց է տալիս գւռ.
զաւակատուն
«
արգանդ» բառը. հմմտ. Մալխասեան, Մշակ
1913.
ՀՀ
103),
որից՝
զաւակաբար
Փարպ,,
զաւակագործել
Փիլ. լին.,
անզաւակ
ԱԳր.
Եփր. ծն.,
անզաւակել, անզաւակեցոլցանել
ՍԳր.,
անզաւակութիւն
ՍԳր. Ոսկ. ես. Եփր.
Երր.,
բարեզաւակութիւն
Փիլ. ել.,
շահազա­
ւակ
Ագաթ,
բազմազաւա կ
Գէ, ես.
նար.
գնձ. եկեղ.,
մերձազաւակ
«
տոհմակից,
ազ­
գակից» Փիլ. հոր.,
նոյնազաւակ
հոր.։
աՅթւ՜օէհ. Ճ Տ 1 3 բօ1^§1–
յ
02
աֆղան.
ՏԱ31,
օսս.
տ6ա611օա։ աԱ161–, Տ Ա Ճ Ս
7
,
38, 580
սանս. գ
&
Հ12Լ,
պրս՛
յ Յ ^ ,
յն. ԷԽ
«
դարի, ցորեն» բառերի հետ։
Բւշէ6է,
2,
361
սանս.
Տ ՅVՅ , ՏԱՈԱ,
յն.
օւ՚օ;
«
որդի»։
մսՏէւ,
26
Ոճտբ.
117
զնդ. )Ա «ապրիլ»,
աֆղան.
23՝\՚
Յ1<
«
կեանք»։
ԼՅ§՚.
ՃՈ՜Ո.
Տէսճ. §
766
յիշում է հյ.
հաւակ
բառր։
8
օթթ,
Շատ.
ՕՕւ՜Ոբ.
1
, 14
սանս.
0 3
^ 3 –
1\3
«
ձագ»,
Շ
\՚1
«
աճիլ» արմատից։
Տէր֊
վիշ.
ՃԱՅՈ՜Ո.
53—55,
նախալ.
100
յ ա ­
ւելուլ, յաւէտ,
լուծ, լոկ
ևն ևն ձևերի
հետ՝ հնխ.
^Ա,
\/
Աք արմատից։
Մառ,
3 8 0 ,
5, 319
զնդ.
2 3 0
^ 3
ձևի հետ՝ իբր
*
զահւակ։
Հիւնք. յն,
օ՜տթս,0է
«
սերմ,
սե֊
բունդ» բառից։
մ6ՈՏ6Ո, 2 0 . ^ 0 ,
48, 158
և
ՒԱէէ. Ա.
Ճա1.
94
հաթ.
ՏթՅւ, տբՅ, Տ\>/,
Տ
՛
ա
= 2 3 թ 3 1
ևն։
ԲՅէքԱեՅՈ^, Տճ,
1,
210
պրս.
*23
VՅ-1<3
ձևից. հմմտ. սանս.
Ւ
^ Յ - Ո Յ
«
զոհ»,
զնդ.
230–
էՅք
«
քահա֊
նայ»։
՚
Լափանցեան,
3 8 0 ,
23, 351
վրաց.
զվեվա
«
ծնիլ»։
ԳԻՌ.–Ագլ. Մշ. Շմ. Ջղ. Կր. Տփ,
զավակ,
Սչ.
զաւազ,
Ալշ. Երև. Խրբ. ննխ. Պլ. Ռ. Սեբ.
զավազ,
Ասլ.
զավազ, զավայ,
Մկ.
զավակ,
Սլմ.
զ ա վ ա կ ՛ ,
Ոզմ.
զա վ ա կ ,
Մրղ.
զա վ ա կ
1
,
զ ա վ ա յ ,
Տիգ.
զ ա վ ա զ ,
Զթ՛
գավօզ, զավոզ,
Հճ.
զավօգ—
նոր բառ
է
զաւակատուն
«
ար­
գանդ»։
^ԶԱԻԵԷ
«
սպառել
կամ
հրաժարիլ»,
ունի
միայն Բառ. երեմ. էջ
99.
բայց
անշուշտ
սխալ է և պետք է կարդալ
զրաւել,
ճիշտ
ինչպէս որ էջ
104
ունի
զրաւել
«
սպառել
կամ
հրաժարիլ»։
Ուզում է մեկնել
զրաւել ի կե­
նաց
«
մեռնիլ»
դարձուածր։–Աճ.յ
ԶԱԻԻԷԱՅ
«
ամեհի կամ տրմուղ կամ
լծրն֊
կէց». ունի միայն Բառ. երեմ, էջ
99։
ԶԱԻԵՇՏ
«
կ ատակ, երգիծանք»,
արմատ,
որ առանձին աւանդուած
չէ. սրանից կայ մի­
այն
զաւեշտարար
«
կատակերգու»
Հին բռ.
նոր գրականի մէջ ոչ միայն կենդանացած
է
զաւեշտ
արմատը, այլ և
նոյն
արմատից
կազմուած
են մի քանի նոր բառեր,
ինչ.
զա­
ւեշտական, զաւեշտաբան, զա ւե շտաբ տնա­
կան, զաւեշտաիւօս, զաւեշտաթերթ։
Հիւնք.
հաւաստի
բառից։
ԶԱԻՇԱՆ
տե՛ս
ճօշան։
ԶԱՓԴ
տե՛ս
Ղափեթ։
*
ԶԱՓՐԱՆ,
գրուած նաև
զաւհրան, զաֆրան
«
քրքո ւմ» Վրդն. ծն. և մեկն. երգ. Վստկ.
91.
Մխ. բժշ.
44.
Յայսմ. մրտ.
19,
զափարան
Անկ. գիրք հին. կտ.
14։
֊
Արաբ.
0 ՝
յ
– " 3
23՚
քՅքՅ՜Ո
«
քրքում»,
որ
վւոխառութեամ՛բ տարածուած
է նաև Ասիոյ և
Եւրոպայի
բազմաթիւ
լեզուների
մէջ. ինչ.
թրք՛
0՝՝
յ֊~°
ՏՅքքՅՈ,
ռմկ.
23
ւ՝քՅՈ,
քրդ.
23–
Fonds A.R.A.M