Զ Ա Ր ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^
ԳՒՌ.
—
Մշ.
զարկել,
Սլմ.
զ ա ր կ ե լ ,
Մրղ.
զ ա ւ
՚
կ է լ ,
Մկ.
զ ա ր կ ի լ ,
զ ա ն ի լ ,
Ոզմ.
զոդր–
կիլ,
Ալշ.
զ ա ր գ ե լ ,
Տիգ.
զաՐգիլ,
Սչ.
զարնել,
Ախց. Կր. Ննխ. Պլ. Ռ. Սեբ.
զարնէլ
(
հրմ.
զա՛րկ, զարգ,
Ռ.
զարքի,
Ասլ.
զսւրնէ՝լ,
Վն.
զանել,
կտ.
զ ա ր կ ի ,
երբ.
դ է նիլ ,
կտ.
զարգի,
Հմշ.
զայնոլշ,
կտ.
զարգի։ —
Նոր բառեր են՝
զարնուիլ, զարկռլիլ, զարկուկ,
զարկման,
զարկքաշ, տկզար
«
տիկ զարնող, այն է՝ տիկ
փչող», իսկ Ղրբ*
զարկն
ը ն գ ն է լ
«
ուժից վեր
բաների
ձեռնարկել,
վստահութեամբ
գոր­
ծել»
։
-
ԶԱ ՐՀՈ ՒՐԻԼ
«
սարսափիլ»։
֊
Կազմուած
է պարզական
արն
«
վախ»
արմատից՝
զ
սաստկականով և կրկնութեամբ.
—
ընդարձակ տե ս
ան։ —
Աճ.
ՆՀԲ,
Հիւնք. և Հիւբշ. Մ,
19,
457–
— 480,
թրգմ. ՀԱ,
1907, 185
դնում են
արոաւիր
բառից։
+ ԶԱՐՄ
«
ցեղ» ևն։
֊
Կազմուած
է զ մասնիկով՝
արմ
բառից,
ընդարձակ տե ս
արմ
բառի տակ։
ՆՀԲ
լծ.
սերմն
և
արմ։
\\
Ոոճւտշհ.
21
սանս.
հՅ Ո Ո Յ
«
տուն»։
ՒձսԱշՀ,
Տ
\\
քճ.ա,
38, 580
սանս.
հ Յ ա ւ \ ՚ 3 ։ յստէԼ 26ոճտբ.
123
կասկածով
զնդ.
23
ք91՜ՈՅ\՚3
«
կանա­
չագոյն»
բառի հետ։ Տէրվ.
ճ1է31՜Ո1.
91
սերմն
բառի հետ, որ տե ս վարր ա֊
ռանձին։
Հիւնք.
սերմն
և լտ.
^61
՜
Ո16հ։
յշոտշո, աէէ. ս. ճաւ.
118
հաթ.
1
>–/.Օ–
^^թ[յ.^^;
դիցանուան և նման
անուն­
ների երկրորդ մասի հետ։
ԲՁէւ՜սետՈ^,
ՀԱ,
1906, 57
արմ
բառի հետ հնխ.
Տ61՜0
«
հոսիլ» արմատից։ Պատահական
նմա­
նութիւն
ունի արաբ.
23
Ո Ո
«
ծնիլ»
(
Կամուս, թրք. թրգմ. Գ.
473),
ԳՒՌ.
—
Մշ. Տփ.
զարմ
(
միայն
շան զա՜րմ
նախատական
բացատրութեան
մէջ գործա­
ծական են երկուսն էլ), Ա/1մ.
զարմ.
Աբ.
զարբ։
ԶԱՐՄԱՆԱԼ
տե ս Արմանալ։
*
ԶԱՐՈՒ
«
հերձի ծառը», ունի միայն ՀԲուս.
§ 701,
֊
Արաբ,
3
յ~՝
–
Ա"\ք
«
հերձի»,
սխալմամբ
կարելի է նաև կարդալ
2
ՄԱ, 2Ձ1՝Ա.
Կամուս,
թրք. թրգմ, Գ.
860
յատկապէս
շեշտում է
թէ սխալ է կարդալ
2
Աք\դ
2 3 1 "
^
84
ԶԱՐ
Ուղիղ մեկնեց ՀԲուս. §
1684,
*
ԶԱՐՈՒՐ
«
խնձոր,
ալոճ»՚>
ունի
միայն
ՀԲ ուս* §
702,
բայց առանց
յիշելոլ թէ ո՛ւր է
գործածուած և ի՛նչ
նշանակութեամբ։
֊
Արաբ.
23՚1"
Աք
«
ալոճ» (տե՛ս Կա­
մուս, թրք. թրգմ. Ա.
876).
Այս արաբ բառով
մեկնում է ՀԲուս,
անգ, բայց
տալիս է նրան
«
րնտանի
խնձոր, վայրի խնձոր և ալոճ» նշանա–
թիւնները,
որոնցից մի միայն
վերջինը
գիտէ
Կամուս։
"
ԶԱՐՏԱԳՈՅՆ
կամ
ԶԱՐՏԱԴՈԻՆ
«
ներկի
համար գործածուած
մի տեսակ
դեղին ծա­
ղիկ կամ քրքում»
Բժշ.—իբրև
անձնական
յատուկ
անուն էլ գործածուած է
1155
թուի
մի արձանագրութեան
մէջ (Վիմ. տար.
էջ
30)։
= Պրս.
Շ>^
>
))
ւՏւէձ^ՕՈ
«
դեղնագոյն,
դեղներանգ», որ կազմուած
է պրս.
231՛
ճ
«
դեղին» և Հյ*Հ
§ 6 ո
«
գոյն»
բառերից,
իրանեան
հին ձևերը պիտի
լինէին պհլ.
*231՜
է^ՕՈ,
զնդ.
* 2 3 1
Ո է Յ § 3 0 Ո Յ – ։
Վերիններից
տարբեր է պրս.
231՜
^ԱՈ
«
դեղնագոյն, խաշ­
խաշ», որ համառօտուած է
05՝*)*
^
ՅՕցք^ՕՈ
բառից։—Հիւբշ.
150։
Ուղիղ մեկնեց նախ ՆՀԲ, յետոյ էլ
Հիւբշ.
21
ա<3,
35(1881),
658,
ԶԱՐՏԱԿ
«
մախաղ անկար, որ է պարկ»,
ունի միայն Բառ. երեմ, էջ
99։
*
ԶԱՐՏԱԿ
«
դեղնագոյն»,
նորագիւտ բառ,
որ մէկ անգամ գործածուած է Յայտնութեան
հին թարգմանութեան
մէջ. «Ահա ձի ղարտակ»
Ցայտ, Զ՛
8։
Սրա հետ նոյն է
զերգակ
«
դե­
ղին», որ գործածուած է Խոր. աշխ, տպ, Վե–
նետ.
1881,
էջ
46.
զերգակ ձիով
«
դեղնագոյն
ձիով» (ըստ Նորայր, տե՛ս Ֆ. Մուրատի
Յայտ. յովհ. էջ շժթ)։
= Պհլ.
*231–
է31<,
պրս.
231"
ճՅե
և
0
>
;3
231՜(1
Յ,
սոգդ,
շշւ՜էւէ;
«
դեղին,
դեղնա­
գոյն», իրանեանից փոխառեալ է նաև վրաց.
%
ց<5>Տ0–Ց° դերդագի <քճ\՚յ13ՈՅՏ յ ւ Օ ա Յ ^ հ ,
դեղ­
նաշորթ
ձի»։
Պհլ.
23
թէՅւ<
բառը
աւանդուած
է «ձոլի դեղնուց» նշանակութեամբ
(1
Տ1\՚ե<1Մ(|,
աքտե.
1, 48
և
2, 254).
արմատն է զնդ.
231
ոէՅ–,
պհլ.
231՜
է,
պրս. >))
231՝(1
«
դե­
ղին»։
Fonds A.R.A.M