զատուելու
ժամանակ էր պատահում,
որով և պատշաճապէս
զոլգորդուեց
Հրէից պասեքին։
Մուշեղ եպս. (Գաւառի
տարեցոյցր,
1911,
էշ 55) հնղ.
II ատ ի
աստուծոյ և հյ.
ազատ
բառի հետ։ Հ. ն.
Անդրիկեան, Բազմ. 1907, 107 բուն
նշա֊
նակութիւնը
դնում է «զոհի անասուն» ե
կցում է գւռ,
զատ
«
կերակուր»
բառին։
ԳԻՌ.֊Ախց. Կր. Մկ. Ջղ.
զատիկ,
Երև.
Մշ. Տփ.
զադիկ,
Ալշ. Հմշ. ննխ. Պլ. Ռ. Սեբ.
Աչ.
զադիզ,
Խրբ.
զատիգ՛,
Գոր. Ոզմ. Վն.
զատիկ,
Ագլ. Մրղ. Շմ. Սլմ.
զատիկ
1
,
Ասլ.
զադիզ, զադիյ,
Հճ. Տիգ.
դադիդ,
Ղրբ– Մժ.
դէտէգ՛,
Զթ.
4
ա
Դ
ո
՚
Գ
։
—
նշանակում
է նաև
ծանօթ միջատը։
նոր բառեր են՝
ծոադատիկ,
դատկաոեիւ, դատկադէմ, (յատկութիւն, զատ–
կուիլ, զատկշէք:
ՓՈԽ. — Վրաց.
՚
ե ^ ^ օ յ օ զատիկի
կամ
Հ-ծյօօյօ
զադիկի
«
տօն, Զ
ատ
իկ։
Զատկի
քառասունք»
Գործ. ժբ. 4,
ՀՏծՓօյրւծօ զաւոիկոոա
կամ
ԳՏտտյյօյոձյյ զադիկոբա
«
տօն
տօնել», քրդ.
՝ – ՜ * ՝
յ 23Ճւ1<
«
Զ
ատ
իկ,
Յարութեան
տօնը»։
ԸԱՐԱԶՈԻՔ
«
մի տեսակ ծաղիկ»,
նորա֊
գիւտ բառ, որմէկ անգամ գտնում եմ գոր֊
ծածոլած միշնագարեան
մի տաղում. «Սրփ֊
ոին
զիւ մպիւլն ու մ էնէվշէն,
զարազուք,
մուրտ ու շուշան» (նոր ժող. Գ. 13, հանոլած
1682
թ. գրուած մի
տաղարանից)։
ԶԱՐԱՄՈՒՐ
տե՛ս
Արամուր։
"
ԶԱՐԳԱՆԱԼ
տե՛ս Արդ,
֊
Զ նախդիրով
կազմուած է
արդ
արմա֊
տից,
նՀԲ «արմատն է
արգոյ, յարդի, յ ա –
ոաշ>
և
ան;յ«
Այս բառի վրայ չեն խօսած
ո՛չ
Լ Յ § 3 1 ՝ Ճ 6
և ոչ Հիլբշման։
Վերշինս
IV, 19, 457—480,
թրգմ. ՀԱ 1907, 186
դնում է ծագումն
անյայտ բառերի շար–
քր։ ԸճԿսնձՈ)/,
ՀԱ, 1907, 186 ծանօթ.
զ
և
աո
նախդիրներով)
գա–նալ = գալ
բայից։
Բ6ճ6քՏ6Ո, Բ1՜ս1օ1օ§1ՏշՒւ6 Ա՚Օ–
շհ 6 Ո Տ Շհ ո ւ է ,
1907,
XI, ՀԱ, 1907, 95 բ
«
անշուշտ պարսիկ
խմբին կր վերաբե­
րի» ասելով) կցում է
արգաւոր, արգա­
ւանդ, ար գ ոյ
բառերին։
Ղ,ափանց1,ան
տե՛ս
արգասիք
բառի տակ։
+ ԶԱՐԴ
տե՛ս Արդ։
––
Կազմուած է
գ
մասնիկով
արդ
արմա­
տից։
Ռւղիզ մեկնեց նախ նՀԲ. միւսներր
տե՛ս
արդ
բառի պատմութեան
մէշ։
ԳԻՌ. — Ալշ. Ջղ. Սչ.
դարդ՚արել,
Մշ.
զար–
դ/ըրել,
Կր.
ղարդ՚ըրէլ,
Ախց.
դարթարէլ,
Մկ.
դաւ՚տաՐանք՛,
Րզմ.
դ է Ո Ր դ ՚ 1 Ո ւ ՝ 1 Ո – ՚ ք >,
Վն.
դւՈՐտաՐանք
1
,
Տփ.
զսւրթորիլ,
Տիգ.
զ ա ւ ՚ թ ո –
րէլ,
Ագլ.
զրոդա՚րիլ,
Գոր. Երե. Ղրբ–
զւ՝թա՚–
րէլ,
Սլմ.
դաՐթրել, դանթրհլ,
Մրղ.
դառթի՛–
րէլ,
Հճ.
զ ա յ դ ՚ ա յ է լ ,
Զթ<
չ
ա
յԴ՚ՐյՒւ>
2
ա ւ
՝
Դ ՚ Ը –
րիլ։ —
նոր բառեր են՝
զարդրման, դարդրուկ,
զարդափչած, դարդոորիլ,
և
կբկնութեամբ
զար-զարդարանք, դարուիլ-դարդարուիլ։
ՓՈԽ. — Ուտ.
2 3 1
՜
է
՚ 3
ք
«
զարդարուած», ինչ.
§30ԱՈ6Ո
ւԽէ՚Խ
§ 0 §
«
աստեղազարդ եր­
կինք»։
"
ԶԱՐե՚Հ
«
ծովային
անծանօթ
միխոտ է»
Ամիրտ. ունին
միայն ԱԲ և ՀԲուս. § 699
(
րստ Ուղուրիկեան տե՛ս ԳԲ, էշ 457 և 1405)
«
լօռի տեսակ, թուի
V3^6^հ, Տ31՜§ՅՏՏ6, քԱՇԱՏ,
§Ս61՜ոօայ։
–
=Արաբ. ՀշՀյ՛֊–
2 9
Ո հ
«
զարեհ խոտր».
այս բառը
չունի Կամուս,
թ
ա
յ ց գիտէ սրա
արմատը
Հլգ՜°
23-
հ
«
հեռացնել,
մի բան մի
կողմ նետել» նշանակութեամբ,
հմմտ.
նոյն
խոտի համար Պէյթարի տուած
բացատրու­
թիւնը՝ թէ «ծովն ի խորէն դուրս կր նետէ
զա յս»
։
Ուղիղ մեկնեց ՀԲուս. անդ։
ԶԱՐԶՈՐՄ1
1
«
արեամ լցեալ», այսպէս
ունի
միայն Բառգիրք Երեմիայ
Մեղրեցւոյ. էշ 98։
ԶԱՐԹ
«
բացի, զատ» Անսիզք. 47. որ և ու­
նինք
դարթէլ
Անսիզք 45 և
դարդել
Վստկ. 27
ձեւերով. ճիշտ ինչպէս
ունինք
անց, անցել,
թող, թողել
«
բացի»։
ԳԻՌ.
—
Զարթ
Զթ՛,
զարտ
Ակն.,
զարթնէ,
զարթնի
Երև. է. Շլ. Տփ.։
ԶԱՐԹՆՈՒԼ
տե՛ս Արթ։
"
ԶԱՐԻՐ
«
դեղին կոճ բոյսը» Բժշ. ունի մի­
այն ՀԲուս. § 700։
= Պրս.
) –
ձ ) յ 23ՈՐ
«
դեղին
կոճ»։ — Աճ.
+ ԶԱՐԿ
տե՛ս
Հար։
֊–
Կազմուած է
զ
մասնիկով՝
քոսր
պարզա­
կան արմատի
–\֊
ով աճած
նսւրկ
ձևից։
Ուղիղ մեկնեց նախ ՆՀԲ։
Fonds A.R.A.M