7 8
ԳԻՌ.
—
Բիլթ. Չն. Մշ.
զամբ ա ր
«
մի տեսակ
ծոթրին»,
թուի թէ նոյն է նաև
զամբուրթ
ԲԲ. «մի տեսակ
բոյս, որ աղցան են անում.)։
ԶԱՄՊ
«
լեռների
վրայ
դիզուած
ձիւեր»
Սալաձ. ունի միայն ՀԲուս. § 695, որ մեկ­
նում է «ծաղիկ մր կամ լեռներու վրայի
ձիւ֊
նր». Նորայր, բանաս. 1901, 100 ընդունում է
միայն վերջինը, որ հաստատում են նաև՝
ԳԻՌ. — Խտջ. Ղզ՛
դամբ
«
ձորի
մ էշ կամ լ ե ֊
ււան վրայ հաւաքուած
ձիւնի դէզ», Ալշ՛ Մշ.
ամրուդամբ
«
փոփոխական
օդ»։
ԶԱՅՍԱՅՍԵԼ
«
վախենալ», նորագիւտ բաո,
որ մէկ անգամ գտնում եմ գործածուած Տի֊
մոթ. կուզ, էջ 16 «Յայտնի
այսուհետև
Տէրն
և մատնելով ոչ զայսայսեաց ի մահուանէն,
այլ յաւէտ մերկացաւ առ նա ևհալածէր փա­
խուցեալ
զօձն», (տե՛ս իմ Հայ. նոր բառեր
Տիմոթ. Կազի մէջ. էջ 73)։ Այս նոյն բառն է,
որ գրում է Բառ. երեմ, էջ 96՝
զայսել
«
զան­
գիտել, ափշիլ,
յիմարիլ»։
+ ԶԱՅՐԱՆԱԼ
տե՛ս
Այրել։
աՈշւ–, Տաճա,
84(1877),
էջ 227
սանս.
§1131՜, հտւ՜ՁՏ
«
ցասում»
բառի
հետ։ Թիրեաքեան,
Արիահայ
բառ. 31
այրել
բառից, իսկ էջ 155
ս ա յր < ս ա ր =
պրս. ք~
Տ31՝
«
գագաթ»
բառից\
*
ԶԱՆ
«
կերպ, եղանակ, ձև, տեսակ». ա–
ռանձին գործածուած չէ և կայ միայն մի
խումբ բարդութեանց
մէջ, որոնց
ամենամեծ
մասր յետին է, այսպէս՝
սրբազան, այլազան,
գեղազան,
բազմազան,
հի՚գան,
ո ՚ րզ ա ն
«
ի՚նլպէս»,
բաղազան, բաղազանեալ
«
հետը
միացած, կից»
(
Կղնկտ.
հրտր.
էմինի,
էջ 238),
գերազան, զարմազան, զանազա­
նութիւն
ևն Փարպ, Յհ. կթ. Աոկր. Գնձ. Նար.,
մաքրւսզան
(
նորագիւտ բառ) Ատ. ժմ. 490,
գեղազանամ
«
վայելչական»
(
չունի
ՆՀԲ)
Մագ. թղ. 236, 238 (հմմտ.
Մէնէվիշեան,
Գ՝ամագտ. էջ 21),
զանազանակերպութիւե
(
նոր գրականի
մէջ) ևն։ Հին վկայութեամբ
ունինք
դա ծ ազան
Ագաթ, (այսպէս՝
զանա­
զան գեղեցկութիւն
Ագաթ. § 162), Բուղ. Գ.
20,
զարմանազան
Ա. եզր. ա. 10,
զարմա­
զանական
Ոսկ, Եփես.,
աստ աածազան
Եփ֊՛,
պհ. Սեբեր. էջ 199,
հրաշազան
Ոսկ. ես։
(
Վարդանեան, ՀԱ, 1913, 562
աստուածա–
զան
ձեր Սեբեր. էջ 199 ուղղում է
աստուա­
ծական,
ինչպէս նաև
զարմանազան
բառր
Սքանչելագործի ի ծն. Քրիստոսի
ճառում
ուղղել է
զարմանական,
սրանից
հետևցնում
է նաև թէ Ա. եզր. ա. 10 (Մեծապէս և ամե­
նայն վայելչութեամբ
զարմանազան
պատ­
րաստեցին
զզատիկն)
հատուածի մէջ
զար­
մանազան
բառր մի հասարակ
լուսանցա­
գրութիւն է, որ յետոյ բնագրի մէջ է մու–
ծուել. և առհասարակ
–
զան
բառով
կազ֊
մոլած բարդերը
յետին
ներմուծութիւններ
են. ոսկե գարե ան է միայն
զանազան
կրկնա֊
ւոըը)։
֊
Հպրս.
23113–
«
կերպ, տեսակ»
որից
բարդուած են հպրս.
բ31՜Ա23ՈՅ–, թ31՜աք23ՈԶ–,
\
7
ւ Տ բ 3 2 3 ՈՅ–
«
բազմազան,
զանազան», սոգդ.
23
ՈՅ
1
<
«
տեսակ»,
2
Ո^2Ո1<՚Ո = 23ՈՅե–23ՈՅ–
1\
ՅՈ
«
զանազան,
բազմաձև»։
Իրանեանից
փ ո խ ա ռե ա լ եննաև ասոր, ^>
յ 23113,
արամ.
է՝01 29ՈՅ,
եբր.
|ք 23Ո
«
կերպ, եղանակ,
ձև»։ Հայերէնի
մէջ ունինք նաև
գեղազանակ
և
զանազանակ
բառերր, որոնք եթէ հայերէ­
նի մէջ
–
ակ
մասնիկով կազմուած չեն, ենթա­
դրում են
"
զանակ
բառը, որ կարող է փոխա֊
ռեալ
լինել
պհլ.
* 2 3
Ո Յ ^
ձևից։ — Հիւբշ.
148 — 9,
ՆՀԲ լծ.
ազն, ազգ, կէն, գոյն,
պրս.
Օ
1
––
ՏՅՈ
«
պէս, կերպ»։
ԼՅ§ . Սւ
՜
§6ՏՇհ.
982
և
Զշ11զզ. §1–.
28
պրս.
2311
և ասոր.
23
Ո։
Այս անգոյ
ձևերը մերժում է
Լտ^.
ձաւ. Տէ. §
749։
Տէըվ.
Ճ1է31–ա.
35
ազն
բառի հետ։ Հիւնք. կցում է
ծան, ծանօթ,
ծանակել
բառերին։
ԳԻՌ. — Շմ.
զանազան,
Տփ.
զանէզան
«
գե­
ղեցիկ», օր. «Տե՛ս
ի՜նչ զանազան
ձուկ է»։
ԶԱՆԱԼՈԻԹ
տե ս Անալութ,
*
ԶԱՆԱԽ
«
դատարկաբանութիւն».
նորա­
գիւտ բառ, որմէկ անգամ գործածել է Կոսսւ.
երգն, էջ 151 «Թէ րնդ ինք մարդ զրուցէ զերդ
հրեշտակ, նայ սրտովն զանախ է, ծաղր ու
կատակ»։
–
Պրս.
Հէձյ
23
ՈՅՃ
«
դատարկաբանու­
թիւն»,—ԱՃ.
Կոստ, Երզնկացու հրատարակիչր՝ Պո֊
տոլրեան, անդ, էջ 47 մեկնում է «աղ֊
տոտ, կեղտոտ»,
իբր արաբ.
զանաիւ
Fonds A.R.A.M