ԵՒ
71
յիշուած
երկու բարդերի
սկիզբը,
որոնք էն՝
եւագգած
«
օտարահ անդերձ»,
եւակոչ
«
օտա­
րս։ կոչ»։
ԵՒ
«
անէծք», գիտէ միայն Բառ, երեմ.
1
ջ
95
գրծ.
ելիք
ձևով, որից էլ բարդութեամբ՝
եւակոշ
«
անիծասաց» էջ
94։
ԵԻԳԻ
«
իբրև դու», ունի միայն Բառ. երեմ,
էջ
94.
ի՛նչ լինելր յայտնի չէ։
ԵԻԵԹ
կամ իբր երկու բառ ԵԻ ԵԲ
։
«
միայն,
լոկ, սոսկ» ՍԳր. Մծբ. գրուած է նաև
ևեթէ
«
միայն» Սարկ, քհ.։
–
Կազմուած է
ե.
շաղկապով՝
եթ
անծանօթ
բառից, սրա համար է, որ ՀՀԲ և նՀԲ նշա­
նակում են նաև առանձին
եթ
ձևր, որ սա­
կայն այսպէս առանձին գործածուած չէ։
ՆՀԲ «ի բառիցս
և, եթէ.
լծ.
գ էթ
կամ
գ ե թ » ։ Լցց. ճոո. Տէսճ. § 740
զնդ.
31–
\
^ւՓ
^Օ
«
դուրս,
հեռո՛ւ»։ — Տէրվ. տե՛ս
գէթ
բառի տակ։ Հիւնք.
և թ է ։ ԲօձՇէՏէՏՈ,
Ցուց. \դեր,
60
ե. եթէ
ձևից։
ԳԻՌ.֊֊Պահուած
է Տփ. մի քանի
ձևերի
մէջ. ինչ.
հիմիսկէվէտ
«
հենց
հիմայ»։
ԵԻՈ8Թ
«
նշանակ»,
ունի միայն Բառ. երեմ,
էջ 95, որի հետ կցելի է
է ո յթ
«
զրոյց», անդ,
էջ
107,
ԵԻ-ՈԻԹԻԻՆ
«
գոյք, ինչք,
հարստութիւն»,
երկու անգամ
ունի Վրք, հց.մէկ անգամ էլ
գտնում եմ գործածուած
Սմբ. դատ,
213
«
Բայց են այլք որ ոչ արտ և ոչ այլ իրք բնաւ
չունին և ևութեամ բ կու ապրին»,
( ՚
^ Յ ք Տ է
թարգմանում
է
«
թավւառաշրջիկ
կեան–
լով» ),–Սոկր.
227
Էութիւն։
նՀԲ «կա՛մ
րնթերցիր որպէս
հյ.
Էու­
թիւն,
կա՛մ իմա՛ որպէս ածանցեա/ ի
յն.
ՏՕ
«
լաւ», այսինքն
«
լաւութիւն»։
Լ Յ
^ . Սւ
՜
ց6Տ0հ.
61
դնում է
և
շաղկա­
պից։
+ ԵԻՍ
«
նաև, էլ» ՍԳր. Ոսկ., «է՛լ
աւելիդ
Եւս. քր. Ոսկ. ես. և մաթ, ՍԳր., որից՝
ևս
քան գես, և ևս, ևս աոաւել, թերևս, միւս
( ՜
< մ ե ւ ս < մ ի ևս;»
= Եւ
բառից
ս
մասնիկով։
նՀԲ
և. սա, և ա յ ս ։
ԲշէշՈՈ.
և
շաղկա­
պից
ս
մասնիկով։
աա6յ–, Ա ՚ 2 1 0 1 ,
10,
356
վերջին
ս
ձայնը մեկնում է իբր յն
7.7.՛
«
և» բառի հետ նոյն, որով
ևս
ձևը
հաւասարազօր է լինում սանս.
Յ Ո
* 3,
յն.
ՀՏ
ա\, լտ.
ճէ-զԱՇ
ձևերին։ Հիւբք.
487
մերժում
Է այս մեկնութիւնր։
Բշ–
ՃՑ Ր Տ Շ Ո ,
Ցուց. դեր.
56
և ա յ ս ։
ԳԻՌ. — Գրականից սարքուած ձև Է
ևս անել
Երև. «գողանալ,
գաղտնի
վերցնել»։
ԴԻՏՈԻԿԱՐՏՈՐ
«
ինքնակալ»
(
կայսրին
տրուած տիտղոսր). նորագիւտ բառ, որ երեք
անգամ գտնում եմ գործածուած
Միխ. աս.
143, 193
և
249։
–3
ն.
^ՍէՕ7Օ0էէ(ՕՕ.
նոյն նշ. կազմուած Է
ՕւձՀՕՇ «ինքն» և
70«
ՏԱ>
«
իշխել, տիրապե­
տեր) բառերից։
—
Աճ,
Տե՛ս իմ Հայ. նոր բառեր հին մատ. Ա,
Էջ
178,
"
ԵՒՐԱԿԻԿԼՈՆ
կամ որ նոյն Է՝
հւրակիկլովն
«
արևելեան
քամի՝
հիւսիսախառն պտուտ­
կած». Գծ. իէ.
14.
ուրիշ տեղ չէ գործածուած։
= Ցունարէնից փոխառեալ բառ է՝ Ս՛ Գրքի
թարգմանութեան
ժամանակ
տառադտր–
ձուած. յոյն
բնագիրը
նոյն
տեղում
ունի
Տ
՚
յք)07.\ւ
)8
(0՝
>
բառը, որ անցել է նաև լատին
թարգմանութեան՝
6
Ա1
՜
Օշ170
՝
ՕՈ
ձևով, նշա­
նակում է «հիւսիսային
արևելեան
փոթորկա­
լի քամի» և կազմուած է
ՏԱՕՇ^
«
արևելեան–
հա րալա յին-ա րևելե ան
քամի»
և
՝/
ճ՝ձէ<ձ)՝>
«
յուզմունք,
շփոթութիւն»
բառերից.
բայց
կասկածելի է համարւում և նրա դէմ ունինք
նաև
Հ.՝ձ00.%\)ճ<Տ)՝1
1
Շ՝)ՕՕ.ք.Լնս)՝) ձևերր։
Այնպէս
որ կարող ենք ենթադրել, թե հայոց գործա­
ծած
օրինակում գրուած
լինէր
ՏՕ;,0է7Ս7
\
օ>
ձևը՝ կազմուած
նոյն
ՏՕքՕ^
բառից
–\– 7.
ԽճօՀ>
«
շրջան», վերջինն է, որ հիմայ
եղել է
ցիկ­
լոն,
օ \ ՚ օ 1 օ ո 6 ։ –
Աճ.
նՀԲ և Հիւբշ.
349
դնում են յն.
ւ.>)՚
ւ
.
օ–/.ճձօս>՝յ և տձրգ-ձձճա՝* ձևերից,
որոնք
սակայն չեն ծածկում
մեր բառր։
Տե՛ս
նաև Տաշեան, ՀԱ,
1925, 67։
"
ԵՒՐՈՆՈՏՈՍ
«
դէպի արևելք
թեքւող հա–
բալային
քամի» Արիսա. աշխ. Տաթև. հարց,
էջ
206.
գրուած է
ելրանօաոս
Առաք, կենդ,
էջ
70.
ուրիշ վկայութիւն
չկայ։
= 3ն.
ՏՕՕՕ^ՕէՕ;
«
հարալ֊հարաւա
յին ա֊
րեւելեան քամի», ծագում է
2000
^
1
ւ
^0X0^
բառերից։—Հիւբշ.
349։
Ուղիղ մեկնեց նախ նՀԲ։
Fonds A.R.A.M