նՀԲ
եոալ
բառից կամ լծ. թրք.
քոո
«
թարախ» (տե՛ս
թարախ
բառի
տակյ։
Հիւնք. կրկնում է նոյներր։
Գ. Փառնակ,
Անահիտ,
1906, 233
մեզանից վւոխա­
ռեալ է դնում ալբան.
6
քք
«
մթութիւն»։
ԵՐՐԱՆԱԼ
«
միանալ»,
ունի միայն Բառ. ե֊
րեմ. էջ
94։
ԵՐՓՆ
(
յետնաբար
ի
հի) «դոյն,
երանգ»
Ոսկ. յհ. ա.
13.
Վեցօր., որից՝
երփն երփն
«
գոյնզդոյն»
ՍԳր. Մծբ. Ոսկ. յհ. ա.
11,
երփ–
նագււյն
Մծբ.,
երփնաներկ
Մծբ.,
գեղերփնել
նար. խչ.,
երփներանգ
Երզն. լաս.,
լուսերփն
Արիստակ.,
ծիրաներփնիլ
Խոր. վրդվռ. Յհ.
իմ. եկեղ. գրուած է
ներփս ն ե ո ին
Անկ. գիրք
նոր կա.
207։
Հիւնք.
երբ
բառից,
8
ս
§ § 6 ,
32,
66
համարում է բնիկ հայ և համեմա­
տում է սանս.
քԱ՜բճ–
«
ձև, պատկեր, գե­
ղեցկութիւն»,
\
քՁ1՚բԶ
«
պատկեր»
բառերի
հետ։
ԲՑԺՑՐՏՇՈ,
Հայ. դր. լեզ. ՏՕ համե­
մատում է յն.
կգօՀ
«
մորթ» բառի հետ.
նշանակութեան
տարբերութեան
համար
յիշում է յն.
՝/
Հ
&\
ԼՕ. «մորթ.
2.
գոյն».
%
թՕէ
<է
«
մորթ.
2.
գոյն»,
լտ.
Շօ\օւ՛
«
գոյն»,
սակայն
նախապէս
«
մորթ»։
Տ<±61է61օ
™ւէշ,
8 8 ,
29 , 35
աոի, երևիլ
բառերի հետ՝ հնխ.
բւ՜ՇթՏՕ,
յն.
7
ւթՏ7է(0.
Բշէշւ՜տտօո, ք՜ւ՜ՁՈ քԱօ1. ք6ւ՜6ոա§6ռ, 1
2
սՈճ.
Տբ1՜տ1<1 ԱբթՏՁէՏՇք
4
-
րդ
140,
2
Ս ձ
1916, 33
արփի
բառի հետ միասին կը–
ցում է սանս.
Տ 2ՄՅՈ § 3
«
խայտաբղետ»,
լեթթ.
Տձւ՜էտ
«
կարմրաղէմ»,
շվէդ.
ՏՅրք
«
մի տեսակ
ձուկ»,
գերմ.
ԲօէՒւՅԱ§6
«
կարմրակն»
ևն բառերին՝
հնխ. ՏՇ1՝,
ՏՕՀ՝
«
կարմիր» արմատից (տե՛ս
Բօ1<01–
Ո\՝,
2,
499)։
ԵՐՔ
տե՛ս Եռալ։
֊(–
ԵՍ
«
ու, նաև, ևս, էլ»,
կրկնութեամբ՝
«
թէ՛ ...թէ՛...» ՍԳր. Եզն. ևն, որից՝
և եթ
«
մի­
այն»,
Աս
«
նաև, է՛լ»,
և. Աս
«
ա՛յլ
ևս»,
Աս
քանղԱս
«
առաւել քան զառաւել»,
բոլորն էլ
ոսկեդարեան։
Հին և ընտիր են նոյնպէս
Ա
արդ, արդ Աս, արդարԱ, Է Ա, ոչ Աս, չԱ, չԱ Աս,
և ոչ, և
դչ
Աս, ուր Ա, թԷԱ, թէպէսւԱ, և եթէ,
մինչԱ, մինչչԱ, թերևս, դե ո Աս, մինչ չև Աս,
իլ՚րե, իբրԱ ոչ, իբրև ոչ Աս, գԱս (Աս քան դևս
ձևի մէջ) ևն։
––
Բնիկ հայ բառ՝ հնխ.
601
«
նաև, ևս» ձե–
լից. հմմտ. սանս. *\(–\
Յ բ 1
«
նաև, դեռ ևս,
էլ, մօտը», հպրս.
3 0 1
^ ,
զնդ.
31
թ1
«
հենց,
ըստ, մօտր, միջոցին»,
յն.
6111
«
վրայ, սրա
վրայ», թոխար.
բւ
«
նաև»,
ալբան.
Օբտ՚Տ
«
վրայի, վերևի», գոթ.
ւքէԱՄ13
«
յաջորդական»
ԼՍ&ա,
532, 605,
ՏօւտՅշզ, 264)։
Հայերէնի
հետ յատկապէս
նման են ղալիս յն.
֊՜՚–
~0
՚)
~ա–– հյ.
Աս
և թոխար.
թԼ
որ թաականնե­
րի մէջ ծառայում է իբր կցորդ՝ ճիշտ ինչպէս
հայ.
իննևսւասն, քււանևինն
ևն ձևերի
մեջ։
Սոյն հնխ.
6
թ1
ձևի ձայնդարձներն
են
Օթ1
(
միջին աստիճան) և
թ1
(
ստորին
աստիճան),
որոնց վրայ տե՛ս
ու
և
ոսա
(
Փօեօւ՜Ո;/, Լ
122
)։–
Հիւբշ.
445։
նՀԲ արմատն է
ւ,
յորմէ ռմկ.
ու, վե,
վ, իւ,
սանս,
ե վ ա։ Բ6է6ՈՈ. 33
եբր. )
\
^3
և արաբ,
յ VՅ
շաղկապների
հետ.
իսկ էջ
170
Ա
շաղկապի հետ
նոյն է դը–
նում ինչ որ
Ա
դերանուն, ճիշտ
ինչպէս
եբր. և արաբ.
հ
՝՝/
Զ
դերանունները
գալիս
են
\–
Ձ
շաղկապից։
Տբ1Տ§61, 8
\
^Տ,
4, 473
այս
Ա
դերանունը
շաղկապից
անկախ
համարելով՝
համ՚ւ մատում է զնդ.
3 \ ՚ 3
ձևի հետ։
Լ Յ
§ . Սւ
–
§6ՏՇհ.
61
և.
8
է Ր § .
եեէւ". Լ–6.\.
5
սանս.
Ձբ1,
զնդ.
Յ ա 1
ձևե­
րի հետ։
մստէւ,
26
Ոէ1տթ. 8
զնդ.
3 6 \ ՚ 3 ,
հպրս.
Յ Խ Յ ,
զազա
\ ՚
Յ Ա ,
օսս.
^՚6ԱՏ,
՝/
Ա
«
մէկ», իսկ էջ
62
սանս. զնդ.
ս էՅ,
պհլ.
պրս.
Ա
ևն, Մորթման,
201
ՈՕ.,
26, 533
բևեռ.
6
հ Յ
և
591
բևեռ.
1
Ա
բառերի
հետ։
Հիւնք. արաբ,
վէ, ու, իւ»
^ՅՐՏէ,
Ցու֊
շարձ.
403
սումեր.
Է)1
«
և, միասին, հետ»։
Ուղիղ մեկնութիւնր տուաւ նախ
Հիւբշ.
2010.,
35 (1881),
654
մերժեչով զնդ.
Ձ1ֆ1 համեմատութիւնէ։
և դնելով
31
թ1,
սանս.
Յ բ ւ ,
յն.
Տա
ևն։
ԳԻՌ.–Սչ.
յէւ.
միւսներր
ունին
ու
ձևը։
Գրականից փոխառոլթեամբ
կազմուած
ձևեր
են՝
Ա անել
Ղրբ–
«
ժամերգութիւնը
շուտով՝
հապճեպով վերջացնել»,
Ա ու եչ
Տփ.
«
խնդրի
հ ան գա մանքն երր»
։
ԵԻ
«
օտար». այս բառր
մենակ գործա­
ծուած չէ. բայց գտնում եմ Բառ. երեմ, էջ
94
Fonds A.R.A.M