թրք. Ատանայի՝
1
Ո Տ §1 ո ե
(
Արևելք,
1888
նոյ"
8 — 9)։
Ուղիղ մեկնեց ՆՀԲ, հտ. Բ.
1062։
ԳԻՈ.–ննխ. Սվ.
էրէշդիզ,
Ատն.
իրիշգինք:
ՓՈԽ. — Անշուշտ
հայերէնից
չէ, այլ շրջա­
պատի
թուրքերէնից
է փոիյառեալ
կապա֊
ղովկ. յն.
^Տ0՚.3՝Հ՚.
հոմանիշր,
(
թրքախօս
յունաց
մէջ
201371).
որ լԼտւՀօԱձՇՏ,
1
^(033.
30
ք*0.
2 2 1
համեմատում
է սանս.
ՒւՄՁ
«
փո֊
րոտիք»,
յն.
«
աղիք», լտ.
հ31՜Ա–ՏբԸ.\
«
աղեհմայ»,
ՈՅՈօ1 ս Տ
««
գուշակ»,
ՈՄՅ
«
ա֊
դիք, Փորոտիք» բառերի հետ։ Սրանք ո՛չ մի
կապ
չունին
երշիկի
հետ, որ թուրքական
ծա­
գում
ունի։
/
ԵՐՈՅՐ
«
ճանապարհ
կամ
ուղի)).
ունին
միայն ՀՀԲ և Բառ. երեմ, էջ 94։ Սխալ
բառ,
որ յառաջացած
է հետևեալ ձևով.—Փիլ. լին.
ա. 99 ունի «Ի ձեռն առաքինութեանց,
որ առ
Աստուածն
ածէ ճանապարհ, գտանի և ըն­
դարձակի, եղեալ ամենայն
երիս՛.»»
Այս ան­
ծանօթ բառը մեկնել
ուզելով Լծ. փիլ. դրում
է. «էրիւրն՝ արձակ ճանապարհ ասէ», ՆՀԲ
էլ ուզում է սրբագրել
ի ա ։
Բ-֊յց թէ՛ մին և թէ՛
միւսը սխալ է, որովհետև
երիս՛՝
իբրև
երիւրել
բայի արմատը՝
նշանակում
է
պարզապէս
տկոկ, հարթ, դիւր» (իբրև ածական). Լծ. փիլ.
շարժել է միայն ենթադրաբար,
որից էլ յար­
մարուած
է վերի բառը>յ
—
Աճ.
ԵՐՈԻ
կամ
ԵՐԻԻ
1
անստոյգ
նորագիւտ
բառ,
որ յգ, սեռ.
ե ա ւ ա ց
ձևով գտնում եմ
մէկ անգամ գործածուած
Վկ. արև. էջ 54 =
Սոփերք, Ի, էջ
103
«
Եւ զարիւնն ձեր, որ ներ֊
կեալ և չոգաւ, և ոչ երրն երուաց՝ որ է ան­
կողին նորա, կարէ լուանալ և սրբել զսպա­
նումնն ձեր, որով սևացալ
և եմ ուտ ի հող, և
ոչ որդն կենդանի՝ որ է հանդերձ նորա, կարէ
սպիտակաց ո լցան ել»։ — Բառգիրք
Երեմի այ
(
ա. տպ. էջ
91.
բ. տպ. էջ
126)
ունի
երեաց
«
ծառ», որ ապահովաբար
այս բառն է։ Ըստ
այսմ
երր երուաց
նշանակում
է «ծառի
որդ»։
Բայց ո՞րքան ստոյգ է Երեմիայի
մեկնութիւ­
նը։ Նկատենք միայն, որ
երրն ե ա ւ ա ց
և
որդն
կենդանի
մերձալորապէս
հոմանիշ դար­
ձուածներ
են, ինչպես
նաև ամբողջ երկա
նախադասութիւններր։
(
Տե՛ս
իմ Հայ. նոր
բառեր հին մատեն. Բ. էջ
6)։
ԵՐՈԻՆԴԵՂ
«
ծծումբ»,
ունի միայն ԳԲ, որի
աղբիւրն
է Քաջունի, Գ,
68,
որ սակայն չի
յիշում
Տ0Աքքք6
բառի տակ։
ԴՐՊԱՏՈԻՐ
«
մի տեսակ
բոյս, սոճի, լտ.
բ6Ա06ճՁՈԱայյ
Բժշ. ունի
միայն
ՀԲուս. §
689։
= Արաբ.
)/
Ձ.էհճէսՀ, որ ըստ
Բէյթա֊
րի Անդալոլզիոյ
մէջ գործածական
բառ էր։
Սակայն Կամոլս չգիտէ այսպիսի
մի ձև։
Այսպէս մեկնեց ՀԲուս. անդ։
—
ԵՐՋԱՆԻԿ, ի-ա
հլ.
«
բախտաւորուած»
Վեցօր. ե. (թէև ՆՀԲ բառիս համար
ոսկե֊
դարեան վկայութիւն
չի տալիս, բայց
ունինք
մի գեղեցիկ
վկայութիւն.
«
Փափկակեաց,
բարեկեցիկ,
դիւրասնունդ,
երանիկ, երջա­
նիկ, չարայօժար
և մեղսասէր»
Վեցօր. ե.
տե՛ս ՆՀԲ
երանիկ
բառի տակ),
սրանից՝
եր­
ջանկանալ
Երեմ.ժբ. 1,
բարերջանիկ
Սահմ.
Խոր. Վրդ.,
նախերջանիկ
Պիտ.,
գերերջանիկ
Լաստ.,
բազմերջանիկ
Տհ. իմ. երև.,
երջան–»
կաւէա
Պիտ. Ջքբ– կթ–>
երջանկայիշատակ,
ապերջանիկ
(
նոր բառեր) ևն։
–––
Ծագում է
հր
արմատից
ջ
մասնիկով,
տե՛ս
եոանի։
Ուղիղ մեկնեց Տէրվ. որ տե՛ս
երանի
բառի տակ։
ՕւՀձՈՀ. 1Լ\\՚\Կ.. Էջ 132
արմատը համարում
Է
երջ
և համեմա­
տում Է
վերջ,
կիլիկ.
յեՐջև
բառերի
հետ։
Այս մեկնութիւնը
մերժում Է Հիւբշ.
I I ՝ ,
ճոշ.
12,
Էջ 58։
Տօհշքէ6Խ^ւէ2, 8 8 ,
29,
31
սանս. ւձձհ1 «երջանկութիւն»
բառին
ցեղակից։
ԵՐՍԱՆԿ
«
երեսր բաց՝ փայտեայ
ոտնա­
ման, տճկ. նալրն, լալրն». ունի միայն
ԳԲ,
մանկութեանս
ժամանակ
գործածական
Էր
Պօլսոյ ուսումնականների
շրջանում։ Ծագոլ–
մր և աղբիւրը անյայտ
Է։ — Արդեօք
երես–
ա ՞նկ ։
ԵՐՐ
«
փտութիւն, ապականութիւն,
նեխու­
թիւն» Ոսկ, ես., «որդ» Յոբ. ժե. 14, իա.
26,
իե.
6.
նոյն նաև Եփր. վկ. արև. Էջ 54 «Եւ
զարիւնն ձեր, որ ներկեալ և չոգաւ, և ոչ երրն
երուաց (^)՝ որ Է անկողին նորա, կարէ լուա­
նալ և սրբել
զսպանումնն
ձեր»։
(
Բառիս
վրայ տե՛ս և
եաւ^է
Fonds A.R.A.M