Ճ Ո ՕՅ ,
88, 437
հնխ.
ՅՐ
արմատից։ Տէրվ.
նախալ. 62 հյ.
աոնել, յարել, յա րմա ­
րել,
յն.
0
էթ0(թէՕ/(Օ
ձևերի հետ՝ հնխ.
Յք
արմատից։
Հիւնք. յն.
Օ-Ն՜գւՂ,
01
ք)01(5^(է)
ձևից։ Աճառ. ՀԱ , 1899, 206 բ համա–
րում, է կրկնուած
*
եր
արմատից,
որ
երկրորդ անդամի մէջ ձայնաւորի
ւիո֊
փոխոլթեամբ
դարձել է
իս՝։
Վերի հա֊
մեմատութիւնր
տոլել էին
6
օէէւօհ.
Տէրվ.
և
մինչև անգամ
Հիւնք., բայց ոչ պատ­
ճառաբանեալ
եղանակով։ Վերի ձևով ու–
ղիղ
մեկնեց
^շՈԽէ, ՕւԺ.
ճկա.
1
է.
էջ 70։
*
ԵՐԿ, Ո
հլ. (հների մօտ անեզական)
«
գործ,
աշխատանք»
Յոր. բ. 9. Եզեկ. ի՚դ. 29, որից
ունինք
երկս արկանել
«
ճդնիլ, ջանալ, աշխա­
տիլ» Բուղ.,
երկախաււնիլ
Կորիւն,
երկասէր
«
աշխատասէր»
Պիտ.,
երկասիրութիւն
Պիտ,
փիլ.։
=–Փոխառեալ է կորած իրանեան մի ձևից,
որի ներկայացուցիչներն
են սոգդ, Կ\
Հ
«
գործ,
պարտականութիւն»,
մանիք, պհլ.
^ ք
^ զ ,
եաղնոբի
3 1
±
«
գործ» (ԱհՈ,
1907, 538
և
ՕՅԱէՒսՕէ, ՕոաՆ ՏՕ§Ժ.
54),
պհլ.
՝\\
լ
«
գործ, աշխատանք», գւռ. մինջանի
31՜1
ԱՈՈ1,
ւիդղա Օ^ԱՈՂ
և
եաղնոբի ԾՇէե «գործ» (Ըձ1–
167, .
ա.Տ,
1930,
էջ 18),–ԱՃ.
նՀԲ լծ. յն.
Տ6–ք07
«
գործ» և պրս. Հի­
մա՛ արաբ.)
ս
5
յ *
՚
ձՈւզ
«
քրտինք»։–
աւոժւտշհ.
8, 29
յն.
կյ՝1՝ձ՝>։
(
Յոյն
թա­
ռիս
նմանութիւնը պատահական
է, իբ­
րև փոխառեալ
պիտի տար
*
երգոն
կամ
առառաւելն
*
երգ,
իսկ իբրև բնիկ՝
տա­
լիս է
գործ,
տե՛ս այս բառր)։
8
ս
^ § 6 ,
Տէւ՜ց.
15
սանռ
^աս–
«
ծանր»,
յն.
խ–
Փ՜)
լտ.
§ՐՅ՝^1Տ
ձևերի հետ՝
դնում է
*
ԱՇՀԳ
նախաձևից, ինչպէս
ունինք
երկան
՜
Հ^ճ^ձո։
՜
ՐշծշՀՏՇՈ,
1
Հշ1է.
ՕքՅա.
1, 71 (
տե՛ս
ԲօԽա>՛
2, 529)
համեմատում
է գերմ,
ՏՕՐ§6
«
հոգ; խր–
նամք»,
հիռլ.
Տ61՜§
«
հիւանդութիւն»
ևն
ընտանիքի
հետ։
ԵՐԿԱԶՆԵԱԼ
«
պաշտեալ»,
ունի միայն Բառ.
երեմ, էջ 93։
ԵՐԿԱԹ, ո
հլ. (յետնաբար
նաև
ի-ա
հլ.)
«
երկաթ. 2. երկաթէ
գործիք. 3. կապանք,
ԵՐԿ
շղթայ» ՍԳր., որից՝
երկ աթա գ ամ
Ագաթ.,
եր­
կաթա գ ործ
Ագաթ.,
երկաթագործի
Եփր. ել.,
երկաթակապ
Գ, մակ, դ. 8,
երկաթահատ
Ոսկ.
մ. բ. 18,
երկաթապատ
Դան. դ. 12, 20,
եր­
կաթեղէն
ՍԳր.,
երկաթի
ՍԳր.,
աներկաթ
Իմ.
ժէ. 15. նոր գրականում՝
երկաթեայ, երկա­
թուղի, երկաթուղային, երկաթա վ անաո
ևն։
ՏշհքՅճշր, ՏթքՅշՒ^ւ-ցւշւշհ. ս ո ճ Սւ՝–
ց6ՏՕհ10հէ6,
յ6ՈՅ,
1890,
էջ 294
ոսկի
և
պղինձ
բառերի պէս՝ համարում է կոփ֊
կասետն
լեզուներից փոխառեալ. հմմտ.
վրաց. 6>ձ°
6;
>
Րկի-Ա»,
(
Յ՞Տտ
կինա
«
եր­
կաթ», լազ.
61՜1
ԱՈՅ
«
երկաթ»,
եւՈՅ
«
դա­
նակ», իմերել.
1
սՈՅ
«
երկաթ, երկաթէ
զէնք, կացին»,
մինգր.
1 ՚ 1
ս Ո Յ ,
ինգիլ.
եւՈՅ^,
ագ.
աք,
տար.
աք, աքշ1
«
եր­
կաթ»։ Շրադէր
կարծում է թէ
երկաթ
բառի մէջ մասնիկ է
–
աթ՝
որ
առնուած է
արծաթ
բառից։ — Երկաթ
բառին
մեր­
ձաւոր, ձևեր ունին, նաև
ուգրօ֊ֆիննա–
կան լեզուները,
որոնց մասին ճ.
^ հ 1 –
զատէ, 016 րՀս1էսւ"^օւ–է6ք ՃՏ Ր \^€տէքա–
ուտշհ6ո Տ բ ա շհ6 Ո , Ւ161տւոցքօքտ, 1875.
էջ 67, 70 գրում է. «Մինչդեռ բոլոր արե­
ւելեան ֆիննական
լեզուները
մի ընդ­
հանուր բառ
ունին այս մետաղի հա­
մար,
որ
չի կարող փոխառութիւն լի­
նել, արևմտեան
ֆիննական
լեզուներր
իրենց
բառը փոխ են առած
Բալթիկի
եզերքը գտնուած հնդևրոպական
լեզու­
ներից։
Ա՛յն է հաւանական,
որ
ֆինները
երբ այս ծովի մօտակայ
երկիրներն ե–
կան, դեռ
չէին հասած այն զարգաց­
ման՝ որը երկաթի
մշակութիւնն
է են­
թադրում և նրա գործածութիւնն
է տա­
լիս։ Խոհուն և գիտուն մի քննիչ ասում
է. երկաթի գիւտը դարագլուխ է նշա­
նակում քաղաքակրթութեան
պատմու­
թեան
մէջ։ Երկաթը՝ արծաթի, ոսկու
և
պնձի պէս մաքուր չի գտնւում. երկա­
թահանք գտնելու
համար
խուզարկել
պէտք է.
և
զուտ մետաղր
զտել
հանելու
սկզբունքը պարզ և դիւրին չէ։
նոր
֊
Զե–
լանդայի մէջ, որ երկաթով հարուստ է,
եւրոպացոց
գալուստից առաջ
ո
չ մէկը
չգիտէր երկաթի գործածութիւնը»
(1
^3Ճ
Fonds A.R.A.M