ԿՆԻ
608
ԿՆԻ
ՍՀԲ ունենալով
միայն
երկ՛րորդ
վկա֊
յութիւնր,
գրում է
կնիւն
և դնում է յն.
7.0՝
ւք5ԱՕ<;
«
շնական»
(
իմա՛
՚/.
<՚)՝)
Հ
.1՚
Հ
) ,
որ
իմաստով
յարմար չէ մեր րառին։
Ալի֊
շան՝ Վստկ.
249
դնում է
կնո.կ՝
իբր
թրք.
§6Ո6
«
շանաճանճ»։
նորայր, Բառ.
ֆր.
(
ՕՇՏէՐՇ)
ունի
ուղիղ
կնի Լ
ձևը։ Պա­
տահական
նմանութիւն
՛
ո սն՛ին յն. %Աա\է1)1(1
կամ
–
ՀԱ^Օյւ՚յւՅ
«
շնաճանճ»
և
XVI փ,
3՝
ձ՝յ1՚1ւ
«
փայտի
որդ»։
ԿՆԻԻՆ, ո
հլ. «պրտու,
ճիլ,
յսՈՇԱՏ
§\ձԱ–
Ըստ Տհւ՜հ.
և
հսէօաստ սաե611Ցէստ Լ
(
րստ
Տիրացուեան,
Շօոէոեսէօ
§ 44
և §
45)»
Յոբ
ր.
11,
խ.
16.
որից
կնիւնաբեր
Ածաբ,
մ կոտ։
Սագըզեան
ՀԱ
1909, 335
և
ՒԱ^է,
Յուշարձան
404
սումեր
քԽ,
§ 1
«
եղէդ»
և
հյ.
ջին
«
դաւազան»
բառերի
հետ։
ԳԻՌ.–Րզմ.
կնուն։
"
ԿՆԻՔ, ո
հլ.(Տոբ.թ.
6
ունի
կնքօք,
որ
ուղղելի է
կնքովք^
«
կնիք,
մոհր» ՍԳր.
«
դրոշմ,
մկրտութիւն»
Ա, Կոր. ա.
16.
Կոչ.
եւս. պամ.Ոսկ. բ. տիմ. բ. «խօսքի
վերջր,
վախճանը»
Լմբ. նար. որից
կնքել
«
կնիք
դնել,
մոհրել»
ՍԳր. «ամրափակել,
կնքի
ա ա կ, պահել»
ՍԳր.Սերեր.
«
հաստատել,
վկայել»
Յկ. գ.
33.
զ.
27.
Հո. ժե.
28.
«
մ ը ֊
կրրտել,
դրոշմել,
խաչակնքել»
Եփես. ա.
13.
դ.
30.
դատակնիք
Եղիշ. նար.
անկնիք
Սերեր. Ոսկ.յհ. ա.
6.
եօթնակնքեան
ԱԲ.
նախակնիք
Սարկ. լուս.
խաչակնիք
Երզն.
լուս,
խաչակնքել
Գնձ.
կնքիչ
Եփր.եփես.
կնքոց
Պտմ. աղէքս.
կնքումն
նանայ, Պիտ,
կնքահայր
Շնորհ,
կնքամայր
Մարթին,
նո­
րակնիք
«
նոր մկրտուած»
(
նորագիւտ
բառ)
Ոսկ. տտրկ. տող
57.
կնքատու
Սերեր. Ա֊
ղաթ.
կնքաւոր
«
մկրտեալ»
Եփր.հռ.
9.
Ոսկ.
եփես, «կնքահայր»
Կանոն,
կնքամոմ, կրն–
քաւդահ
(
նոր գրականի
մէջ), ռամ կական
ձևով են
կնունք
«
դրոշմ,
մի բանի
վրայ
դրոշմուած
ձև կամ պատկեր»
Սոկր,
268.
կնոլք, կնունք
«
մկրտութիւն»
Երդն, խրատ.
Ոսկիփ.
անկնունք
Մանդ.
կնքուիլ
«
մկրր֊
տուիլ» Վրդ. պտմ. էջ
161.
նորակնուք
նիւս,
թաղմ. Վրք. հց։
= Ասուր,*–Հ
ձ
–
Հ-էԱ*
1
ա–ոս–ս1(–
-
Խ
(1
<ԱՈսԱ1ա)
«
կնիք»,
1
<3ո11ա
«
կընքուած
բան», ակկադ.
գՅՈՁ՜վԱ
«
կնքել»
(
ՏԿճՏՏ–
1
Ո3161՜, ճ.1բհՁե6է1ՏՇՈ6Տ
\/՚6
ք261ՇհՈ1ՏՏ 06ք
ճտտ^ոտշհ.6Ո
սոձ
ՃԱեՁճւտշհշո Ա՚ճւ՜էշք,
էջ
566
և
061
ւէշտժւ, ճտտ^ւ՜ւտշհշտ
ՒւՅՈճս՚ծւ՜–
էշրեսօհ,
էջ
589)։
Այս բառը
ասորերէնի
մէջ
գոյութիւն
չունենալով՝
ասուրական
փոխա­
ռութեան
ենթադրութիւնը
հա յերէն ում՝ աւե­
լի ևս է հաստատւում։
նկատելի
է նաև որ
ասորեստանցին
ունի երկու ձև
(1\
ԱՈս1<1ա
և
1
տ՚ԶՈւ1<ս) ,
առաջինը
Ա
ձայնաւորով
և երկ­
րորդը \ ձայնա՛ւորով.
և այդ երկուսն էլ
պահուած
են հայերէնի
մէջ։ — Հիւբշ.
308։
ՆՀԲ
կնի, զկնի
բառից,
^ 6 1 » , Բ>՚Շ–
Շ1<0֊ՓԲ39Ա– ՇյւՕՔ. ՇՕ.
1835,
I.
էջ
415
բ չին.
ճաք
բառից
(
այն է չինա­
կան
սրբազան
մատեանր, որ ունի
չորս
մաս՝
1-
ճաք,
Տւ–Աւո», Տս–եւո§, Լս–
էա&)։ ա116ւ Տ Ա ՚ 7 ա 42
(1
Տ63), 250
և
8 (1894),
էջ
189
կցում է
ո֊
Հյ,*Տէ
֊
յ
Ո1§ա
«
մատանու
քար» ձե–
պր
լին։
Ուղիղ
մեկնութիւնը
տուաւ նախ
Լ Ձ § .
Խա.
Տէսձ. §
1167։
Հիւնք.
պրս.
ա§1ո։ յ6ՈՏ6Ո, աէէ. ս.
Խա.
212
փո֊
խառութիւնը
վերագրում է հ ա թե ան
շրր֊
ջան՛ին։ Տե ս նաև
Հիւբ՛շ.
Ուս. փոխ.
բառից,
թրդմ. Տաշեան, էջ
28։
ԳԻՌ.–֊Շտ,
կնուք,
Ալշ. Ախց. Ե՛րև. Կր.
Մշ. Ջղ. Սլմ. Տփ.
կնունք,
Ագլ.
կնունք,
կնօնք,
Մկ. Վն.
կնունք»,
Հմշ. Սեր. Աչ. Տիգ.
ցնունք,
Մրղ. Շմ.
կունունք,
ննխ. Պլ. Ռ.
գոլնոլնք,
Սվեդ.
դնէօնք,
Ասլ.
դնիլնք, գնին*,
Հճ.
գտնանք,
Գոր. Ղրբ–
կնօնք,
Ոզմ.
կնօք»,
Զթ.
գ օն ո ւ նք ։ – 2.
Ջղ. Սլմ. Վն.
կնքել,
Ագլ.
Շմ. Ոզմ. Տփ.
կնքիլ,
Սչ.
գնքել,
Պլ.
գնքէլ,
Խրբ.
գնքիլ,
Ասլ.
գ ն ք է լ ։ —
Այս բոլորր
կրօ֊
նական
բառեր են, այսպէս
կնունք
«
երա֊
խայի
մկրտութիւն»,
կնքել
«
երախան
մկրր֊
տել» ևն, միայն Տփ.
կնքիլ
նշանակում
է
նաև
«
կնիք
զարնել,
մոհրել», — Հմմտ, նաև
կնքահայր>(/6ր, գնքահար,
Ախց.
կնկըհար,
Ասլ. ննխ. Պլ. Ռ,
գնդահար,
Ակն. Աչ.
գնգր–
հար,
Հմշ.
գնքէր.—կնք ա մ ա յր >
Ախց. Ասլ.
ննխ.
Պլ. Ռ.
կնքամար,
Սչ.
գնէ՚ըմար,
Ակն.
Fonds A.R.A.M