ԿՂՄ
004
ա ս
որ.
Լ
.6
Ճ.
Տ^ք. 339).
արաբ.
Ա >
(
Կամ
ուս, թրք. թրգմ. Ա. 670),
ռում.
Շձէձ
ՌՈճՑ,
սլալ.
ԿՇքՅՈ՜ԱճՅ,
1
<6ք6Ո
՜
ԱճՅ,
հռոլս.
1
<6֊
\՜)
ճ՝տա՜Լ&, սերբ.
շ ՚ շ ր ց ա ւ ճ Յ (861՜Ո6ե6Ր 500),
գնչ.
է&քՁւ ա ժ ա ւ ,
թրք. յ,^^՜եսշս\\ձ,
լագ.
կերեմիդի, կերեմինդի
(
երկրորդ
ձևր ըստ
1
Հ«ոսա
,3.36,
յ\օոօյւաոշյւեԱեւո
շտ&ը..
օ
՚
ա«շւՀ. ՈՅ, ՇՈ.
1911 ).*—
Հիւբշ.
358։
Լ Յ
^ . ճւ
՜1
Ո.
Տէ. §
1164
բառիս
ուղիղ
մեկնոլթիւնր
վերագրում
է ն Հ Բ ֊ ի և
ՋԲ֊ի,
որոնք
այսպիսի
թան
չունին,
ուս֊
տի և ինքն է առաջին
մեկնիչր։
Հիւնք.
հայերէնի հետ նաև յն. 7.–գ3.գ՝.֊ գնում
է «իհակառակեն
բառիս
կաղամար»։
ԳՒՌ.— էեհ.
դողոմինդր։
Ուրիշ տեղ թրք.
քիրէմիտ, քիրամիդ
ձևով։
*
ԿՂՄՈԻԽ
«
մի տեսակ
բոյս
է.
1
ՈԱ
1
Յ
Ո61Շ–
Ո1ԱՄ1 Լ
խոտր՝ րստ Տիրացուեան,
ՇօոէՈ–
եսէօ §
520,
որ և հոմանիշ է դնում
անտուղ,
ախրիսան, բոգի, արտի ծաղիկ»
Բժշ. Գա֊
ղիան. Վստկ. 207.
որից
կաղմիւննի
(
փո­
խանակ՝
կղմխենխ)
ՀԲոլս.
§ 3337,
֊
Արաբ.
^ – յ ^ յ Ա զ31ասէ
կամ զս\ո\սկ
(
չունի
Կամուս
Ա. 509և 556, գիտէ
միայն
5
^,ԱՅա8՚ե
1, 101,
առանց
ձայնանիշն
երի
որով
ընթերցումբ
ճիշտ
յայտնի չէ) «ան­
տուզ խոտը))։ Եթէ արաբ, բառի
վր
ա
յ
ալե֊
լացնենք
մի կէտ՝
կդառնա
յ
Ւյ֊Հ-Լ՛)
գս1"
ասճ,
որից էլ հյ.
կղմուխ։ —
Աճ.
ՓՈԽ.—Հայերէնի
միջնորդութեամբ
է
թերևս վրաց,
յ>յ)5ոո9<յՅհրւ կուլմոլխո
<
ԱՈԱ
1
Յ
1՚616
Ո1Ա1Ո
(
Չուբինով
2
634
մեկնում է ռուս,
ՀՇՅՈՕԱւ՚հ,
ՕԱՃՈ՚հ, որ
յ \ տ » 6 9 Ճ Օ Յ ՚ ե
իր
բու­
սաբանական
բառարանում,
էջ 176
դնում է
իբր
1
Ոա
1
Յ
ՒԼ616Ոա1Ո
Լ ,
ֆրանս,
Յ Ա Ո 0 6 ,
6
ՈԱ-
1
օ,
գերմ. ՜Գյ&հՀՀՀ
ևն)։ Բայց
յայտնի չէ թէ
նո՞յն
են սրանց հետ վրաց.
յծշոՅծէօ կալ–
մախի
«
մի տեսակ
սունկ)) և
յօշո9։>15;> 8>;>–
Տյոծէօ կալմախա բալախի <ա6,Ա06>1<հ6
)՚
ՃՕ
խոտր»
։
ԿՂՈԻԱԹ
«
ծով»,
ունի
միայն
Բառ.
երեմ.
Էջ 164, որև Էջ 163
դնում
Է
քքկիւաթ.
ծով»
և սրա տակ՝ վրիպակով
«
կիւղածող՛.
կափա­
րիչ»։
զհա\ձ
ԿՂՈԻԹ
տե ս
Կուղթ։
ԿՂՈԻԻԼ
տես
Կաղաւել։
Տշհ61՚էօ1օաւէ2 8 8
29, 49
լատ.
§1ստ
«
մածուցիկ
նիւթ»։
ԿՂՊՈԻՐ
«
ծոթրինի կամ քամոնի
նման
մի
բոյս
Է)) Կամրկպ.
ունի
միայն
ՀԲուս.
§
1427։
ԿՃԱՏ
կամ
ԿՃԿԱՏ.
անստոյգ
ձևով և ան֊
յայտ
նշանակութեամբ
նորագիւտ բառ, որ
մէկ անգամ
գանում
եմ գործածուած
Վեցօր.
էջ 176 «Եւ զայս
զի՞նչ արասցուք,
զի արգ
երկիր առ իւր կոչէ
զմեզ.
կ€ ատ
(
լուսանց­
քի
մէջ
ուղղուած
կ(ւկ1ԱIII
)
կատարեալ
կայ
պատրաստական,
պատմել
մևք
զճառս
իւր
գազանաց և զամենայն
զեռնոց»։
տե՛ս
Խեճեպ,
ԿՃԻՃ
(
ո
հլ. ըստ ՆՀԲ, բայց առանց վկա­
յութեան)
«
պտուկ»
Վրք.
հց. Բ. 324,
Մխ.
բժշ. էջ 147. Վստկ. 206. որ և
կսուս
Վբդ.
առ. 332.
կսոլկ
(
թերևս
Ոլսնուկ;
Վստկ. Բժշ։
նՀԲ
կուժ
բառից։
Հիւնք.
կի6, կուո
բառից։
Կապ
ունի" թէ
պատահական
է քրդ.
ՕՕՇ
«
բղուղ»
(
Շւոտ,
Քրղերը
Տ աճկաց֊Հա
յաստ. Ա. 101
)։
ԳՒՌ.––Ախց. Երև.
Ջղ. Տփ.
կնուո,
Մշ.
կջաջ,
Խրբ. Գ1
ռ
դ,
Ղրբ–
կսօ6,
Ագլ.
կի՛ւ–
նիւս,—
իսկ
Սեբ.
գջիջ
և
գ՛իդ
ձևերով
(
Արբ.
ևս ունի
կճիկ
ձևով)։
ԿՃՂԱԿ, ի-ա
հլ, «չորքոտանիների
ոտքի
եղոլնգր»
ՍԳր. Եւս. քր. ՛որից
կ&ղակաբաշխ,
կուլակաոերձ
ՍԳր.
երկակսղակ
Բրս. սղ.
կճղակաբաժին
Փարպ.
կսղականալ
Ագաթ.
կնղակաւոր
Ղևտ. ծա. 3.
կսղակմէջ
«
կճղա֊
կի արանքր»
Վրղն. առ,
23։
—
Այստեղ է
պատկանում
նաև
ղկսղանալ
«
չորանալ,
կրճ֊
ղակի պէս կարծրանալ», որմէկ անգամ
ու­
նի Բուղ, գ, 19 «Գտ անէին
զնոսա
լոկ ցա֊
մաքեալ
բկճղացեալ
զոսկերս
նոցա»,
(
նՀԲ
և ՋԲ այս բառր
համարում
են
կողանալ.
բայց
որովհետև
հայցականի
գ
նախդիրր
անյարմար է տեղին,
ուստի Աճառ, Բանաս.
1903,
195
համարում է
դ
սաստկական, ո֊
րով
բառի
բուն
ձևն է
ղկսղանալ։
Հ. Գ.նա֊
հապետեան
Բազմ.
1906, 313
ուղղում է
կնացեալ
կամ
կրացեալ,
այսինքն
«
կուճ
Fonds A.R.A.M