ԿԼԻ
*
ԿԼԻՄ
«
երկրի կամ երկնքի
բաժանմունք,
մաս»
Վրղն. պամ. էջ
3,
Միիւ. ասոր, էջ
9.
Ոսկիփ. որ և
կլեմ
Տաթև.
հարց.
241.
կլեմ
Մխ. ապար,
կլիմայ
Խոր.
ա. 14,
գրուած նաև
կղիմայ,
կղէմ. —
արգի գրա­
կանում
րնդունուած
է միայն
կլիմայ
«
օդի
բարեխառնութիւն»,
որից
կլիմայական
ևն։
= Յն. 7.Ճ՛
«
բաժանմունք,
երկնամաս,
աշխարհագրական
գօտի»,
որից
փոխառեալ
են լատ.
Ը Ա Ո 1 3
(
սեռ. շ\՚\ՈՂ2ւճտ)
«
մի տեսակ
հողային
չափ.
2.
լայնութեան
աստիճան»,
ֆրանս.
01
ւաՁէ
«
կլիմայ»,
գերմ.
ՒՀ111ՈՁ, ա ֊
սոր.
Հ^֊ՀՅՏՃ-Օ
զօ1ն՜ՈՁ,
արաբ.
^ ֊ Լ % \
ւզ1աւ
«
աշխարհամաս»
ևն։ Յունարէն
բառր
գալիս
է
՜/
ճէ^Ա)
«
ծռիլ,
հակուիլ»
բայից,
նշանա­
կում է նախ «թեքում,
շեղում
(
հողի լ ե ֊
ռան)», և անցնելով
«
երկրի
հակումր
հա­
սարակածից
դեպի
բևեռներր»
իմաստից,
դարձել է «աշխարհագրական
գօտի» և յե­
տոյ
էլ «աշխարհաբաժին»
(8
օ1ՏՁՇգ 471)։ —
Հիւբշ. էջ
358։
Ուղիղ
մեկնեց նախ
ՏՕւՄՕճՕ", 1՝Ւ16–
ՏՅԱ1".
47,
յետոյ
ՀՀԲ և ՆՀԲ.
վերջինը
նաև
լծ. է գնում
հյ.
կողմ, կողմն։
ԿԼԻՐ
«
առնի
անդամ»,
միջին
հյ. բառ.
հնից չի աւանդուած,
ունի
միայն
Նոըայր.
Բառ. ֆր.
797
ա,
Պատահական
նմանութիւն
ունի
քրգ,
\
Հ~Լ–
Շ|Օ1Մ
«
աղտոտ,
ա
ղտ ոտ ութիւն»,
որ
յիշեչ եմ իմ Գաւառ,
բառարանում,
էջ
573,
ԳՒՌ.֊Երև.
կլիր,
Պլ.
գփո,
կբ.
կլէր,
Ագլ.
կրլլիւ՝.
Աժդ.
կլդիր
ևն։
©ԿԼԿԼԵՑՆԵԼ
«
արագիլի
կավւկափելը
կտու­
ցով»
Վրդ. առ,
198։
= Բնաձայն բառ, որի նմաններն
են արդի
գա
լա
ռա կանն եր ում
կ լ կ լ ս ՚ ի ԿլԿէ
ա
9՚*
ել
«
ձայ­
նի գեղգեղել»,
գլգլալ
«
ջրի
կարկաչել» և
արևմտեան
գրականում
կլկլակ
«
ղալեան,
նարկիլէ»
նորակերտ
բառր։ — Աճ.
*
ԿԼՈԻՆՈԻՍ
«
մի տեսակ
բոյս» Վստկ. էջ
209
«
Ել
թէ առնուս
կլունուս և եփես
գի­
նեաւ... օգտէ»,
(
յոյն
բնագիրն
ունի
՚
Ն1Տւ\ս,Հ
«
խռնդատ»
)։
= 3ն.
^ձօււՕՀ
բառի
արաբ,
տառադար֊
600
ԿԾԻ
ձութիւնից
սխալ կէտադրութե
ամբ
յառաջա­
ցած
մի ձև է.
ուղիղ
ձևր
պիտի
լինէր
լ ձ , յ * յ 1 ձ
ք1աՈԱՏ,
սխալներով
դարձել է
անշուշտ ^ ^ կ ձ
զ1սՈԱՏ,
որից էլ հյ.
կլու­
ն ո ւ ս ։—
Աճ.
ՀԲ ուս. §
1414
համարում է սխալ րն–
թեոցուած
փԽ.
փղոմոս։
ԿԾԱՆԵԼ
«
կործանել
կամ յա տակել».
ունի
միայն
Բառ. երեմ, էջ
164։
ԿԾԵԼ
տե՛ս
Կիծ։
ԿԾԻԾ
«
գող»
Սերեր.
219,
Կէսնոն.
Շնորհ,
ընդհ.
որից
կծծի (փ
մասնիկով՝
փխ՛
կծիծիդ
«
պիղծ,
ամօթալի»
Ոսկ.
եփես,
«
գող» Մագ. Տօնակ. Խոր,
«
ժլատ»
նար.
կծծանք
Մաշկ.
կծծութիւն
«
ագահութիւն»
Եզն. «գողութիւն»
Ոսկ.
պօզ. ա.
834
(
յն.
«
գողանալ»),
գաղտակծիծ
«
ծածուկ
գողա­
ցող»
էմբ. ժբ մարդ, էջ
117
(
աբգ. ա.
5).
մանրակծծի
«
մինչև
անդամ
մանր
բաներ
զողացող»
Ոսկ. բ.
տիմ։
ՆՀԲ
կիծ
արմատից է հանում,
իբր
«
կծող և կծուօղ,
այսինքն
խածանօղ և
շորթող»։ Պատկ.
^ՅՇյւՇԸ,.
էջ
15
լծ.
կտիտ։
Հիւնք.
կծծի
հանում է
կցիւ՛
ռառեբ։ Մառ
3 8 0
X I X ,
0158
կծծի,
կծիծ, գծուծ, գձուձ
դնում է
յաբեթա­
կան
ղծծ
արմատից.
հմմտ.
վրաց.
ղ՚ունծի, ձանծի
«
ժլատ»։
ԳիԳ.–Պլ.
Սեր.
գրձձի,
Ռ.
գրձցի,
Ասլ.
(
լո՛՛ձի,
Հճ.
գաձձի,
Ատն.
գ ր գ ցի։
ԿԾԻԿ
(
նՀԲ
հոլովում է
կծկի, կծկան,
բայց
երկուսն
էլ առանց
վկայութեան)
«
թե­
լի կծիկ»
Ա. թագ.
ժթ.
13.
Կիւրղ. թգ.
«
կըծ֊
կոլած,
նուաճուած»
Ոսկ.
մ. ա.
20
որից
կծկել
«
ամփոփել»
և կրաւ,
կծկիլ
«
ամփո­
փուիլ,
քաշուիլ»
ՍԳր.
Բուզ. Եւագր.
Եւս.
քր. Ոսկ. մ. ա.
14.
կծկեցուցանել
Տօնակ.
կծկութիւն
«
կարկամութիւն,
կաշկանդում»
Բուզ.
կծկատարագ
Շիր.
կ ծ կ աթոո
«
այն
փայտի կամ թղթի
կաորր՝
որի վրայ
թելը
փաթաթելով
կծիկ է շինուած»
(
նորագիւտ
բառ)
Վրղն. առ.
288.
կծկում
(
արգի
գրա­
կանի
մէջ)։
ՀՀԲ հանում է
կծել
բայից,
որ և մեկ­
նում է «գալարել
զերկայն
չուանս ի
բազում
օղաձև
կրկնուածս,
որպէս առ֊
Fonds A.R.A.M