599
ոսկի,
բառից է Պարտալի
շուկայի
արաբ,
անունր
տ\–ճա\<.\^, որ աւան դում են
Ւստախրի,
Իբն֊Հակալ,
Եակութ,
Կազվինի
ևն. այս շուկան շատ նշանաւոր էր և մեկ
փարսախ
երկարութիւն
ունէր։ (Այս համե­
մատութեան,
եթէ ստոյգ է, համաձայն
պփ֊
տի գար
թրք.
յ է յ . Լ յ բՏ23է
«
շուկայ» և
«
կիրակի»
)։
*
ԿԻՓԱԼ
«
մի յերակ աց բազկի՝
ուստի հա­
ճէին
երբեմն
արիւն ի ցաւս
գլխոյ.
Շ6թՈՁ1ւ–
գ\1Շ», միջին
հյ. բառ (նորայր,
Բառ.
ֆրանս.
էջ
215
ա)։ Գրուած նաև
կիֆալ, կեփալ
Մխ.
Բժշ.։
= Ա,րաբ. յ1ձ*.ձ
գւք՚Յ
՜
ւ
նոյն
նշ. որ իր
հերթին
փոխառեալ
է յն. %Տ.գօճ
յ
ղ
«
գլուխ»
բառից։
Ուղիղ մեկնեց
ՏճճշԼ
Մխ. հեր. §
99,
*
ԿԻՓԱՍ
«
մեծ բաժակ», մէկ անգամ
ունի
8
այս
մ. «Ետ ես կիփաս
արծաթ»։
֊
Յ ն .
Յ ՚ Հ ՚ յ ՚ յ օ ;
«
մեծ բաժակ». րստ
այսմ
մեր
բառը
ուղղելու է
սկիփաս։ —
Հիւբշ.
358։
Ուղիղ
մեկնեց նախ
ՆՀԲ։
ԿԻՔՐԻՍ
«
մի տեսակ
թռչուն է» Փիլ. նխ.
բ.
103,
որ Լծ. փիլ. մեկնում է «դուռաճ, սա­
լամ
բ»։
"
ԿԼԱՅ
«
բերդ,
ամրոց»
Յհ. որդի. Ո
լռհ.
Պտմ. վր, Հեթմ. պտմ. (յգ.
կլանի
նոր
վկ.
էջ
122),
որից
կլայէ ա ծ
«
բերդ քաշած,
բեր֊
զապատ»
Ուռհ, էջ
264.
նաև
^ ռ ոմկ լ այ
կամ
Կլայն Հոոմէական
յատուկ
անունր։
= Արաբ.
<Լտյ.1տ գց1՚3
«
բերդ, ամրոց»,
որից
նաև փոխառեալ
են քրդ.
1
<
Յ
1
Յ,
թրք՛
զ31շ,
աղալ,
ղալա, խալէ։—
Հիւբշ՛
269։
Ուղիղ մեկնեց նախ նՀԲ. նոյնր
յետոյ
Հիլբշ.
20
աՕ.
36(1882), 131,
"
ԿԼԱՅԵԱԿ
«
անագ,
կլեկ»
Ոսկիփ. որ և
կլայեկ
Մխ. այրիվ. էջ
10.
Տաթև. ամ.
162.
Սմբ. դատ.
22.
որից
կլայեկել
«
անագազօ­
ծել, կլեկել»
(
նոր
բառ)։
֊
Արաբ.
լյՏ-Լ՚Տ
զտ1֊."1 «անագ»,
որից փո­
խառեալ են նաև թրք.
^յ)յ\ձ
ԳՅ
1
Յ
7
(
աղալ.
ղալայ, իւալայ),
բելուճ.
ԱՅ
1
Յ
1,
աֆղան.
1
<Ա՚31,
աբևել. թրք. ^Հձ՚Հտ
֊ \ – \ \ ֊ \
ք \ , ՔՐԴ՛
զՏւ\֊\,
զ&\2ւ՝ք, օսս.
1
<
Յ
1
Յ,
վրաց.
յ ^ շ յ * կալա,
թուշ.
յ ^ յ յ ռ կալ,
գնչ.
^ Յ
1
Յ ,
ՀճԿ, ճ֊ճ&ճ,
նյն.
Հ.(էճգ107, բուլղար.
սերբ.
Աձ13յ,
մին­
չև իսկ սպան.
Շ Յ 1 3 1 Մ 1 ,
պորտ.
1
Օ1ՅՈ1,
հֆրանս.
Յ11<Յ1ՅՐ
ևն. բոլորի
սկզբնական
աղբիւրն
է
/
ՎՅ
1
Յ
1
<1<3֊/| 0
Ա Յ
1
Յ Ո
քաղաքր,
որտեղից
արտահանւում
է հին
ժամանակ֊
ներից
մինչև
այսօր էլմեծ
քանակութեամբ
անագ
(
Ոշաշձ^
471)։֊
Հիւբշ.
269,
Ուղիղ
մեկնեց նախ
1
Հ1 ՅթՐօէհ, Ճտ13
բօ1>՚^1.
107։
ԳԻՌ.–Վն.
կլայեկ,
Ախց.
Կր.
կլայէկ,
Մշ.
կլայեղ,
Մկ.
կլայիկ,
Ակն.
Եւղ. Սեբ.
գլա–
յէղ,
Հճ.
գիլայէղ,
Ջղ.
կլեկ,
Գոր. Երև.
Ղրբ–
Տ
Փ–
կլէկ>
Ա
րբ՛
գւէգ>
Զթ.
գիլիգ»
Ալւ՛
խլա–
յեղ,
Սլմ.
ղ՚ալայեկտ,
Տիգ.
ղ՛ալայ,
Խրբ,
ղլայ,
Սվեգ.
ղ՛ալա։
(
Վերջիններր
անշուշտ
նոր
փոխառութիւն),
նոր բառեր են
կ լ ա յ–
կել, կլեկել, կլայկուն, անկլեկ։
ԿԼԱՆԵԼ
տե ս
Կուլ։
ԿԼԱՓ
«
հաւ
ինչ
ջրային՝
արծաթագոյն
փետրովք,
ֆրանս. Ա1՝շհշ». ունի
միայն նո֊
Ր
ա
յր, Բառ. ֆր. 614 ր, իբր
նորակերս*
բառ։ — Յայտնի չէ թէ ի՚նչպէս է
կազմուած;
ԿԼԱՓՆ, ն
հլ. (գրծ.
կլափամբք
«
ստօրին
ծնօտր»
Ոսկ. ա. տիմ. ր. Կողոս. 660. նիւս.
Երգ.
Ան յ. պորփ. Յայսմ.
նոյ. 23։
ՀՀԲ
կԼանեչոյ
ափ։
Այսպէս է
թլոլմ
նաև
նՀԲ։
Բ6ճ6քՏ6Ո,
Հայ. զր. լեզ.
74
և
V 6
^ § 1 .
0
x31X1.
ձ. Հֆ.
Տբւ". I, 83
իբր
բնիկ
հայ դնում է
կուլ
արմատից՝
֊
ա փ ն
մասնիկով։
Մառ,
76
ՃՇ1« II թՅՅ–
հօ 1<՝8. Փ « ք ՛
հ տ
՚
1
> Կ
9 0
(
յ 9 2 5
թ – )
կլափն
և
լափել
դնում
Է
յա բ եթա կ ան
1
<1թ
արմաւտից,
որից և վրաց.
ղ՚լա պ վ ա
«
կլանել»,
ղ՚լասլի
«
ումպ,
մի
կուլտում»,
իսկ սրա երկտառ
կլ
արմատից՝
կլանել։
Պատահական
նմանութիւն
ունի
սնս.
1
<13բ
«
խօսիլ,
մռմռալ»։
ԳՒՌ. — Երև. Լ. Ջղ.
կլափ,
որից
կլափին
անել, կլափին տալ
«
բերանը
բացուխուփ
անել
(
քաղցից
կամ մանաւանդ
մեռնելու
ժամանակ)»,
նա Ղզ.
կլտափ
«
կլափ,
կզակ,
կոկորդ»՛*—թուի
թէ միևնոյն
բառն է Երև.
կլամ
«
կոկորդի
բերանը»
(
ըստ
Ամատունի,
Հայոց բառ ու բան, էջ
343),
որ և Երև. Բլ.
«
գութանի
և արօրի առատամի
բօղազը»։
Fonds A.R.A.M