=–3ն.
7.0՝
^7.0Հ
«
շնական»,
ծագում
է
7.6(0՝/
«
շուն»
բառից,
սրանից
է նաև լտ.
Շ^Ո1ՇԱՏ
«
շնական,
ցինիկ»։
—
Հիւբշ.
357։
Ուղիղ
մեկնեցին
նախ
ՀՀԲ և ՆՀԲ,
ԿԻԻՌ
տե՛ս
Կիռ։
ԿԻԻՌԱՊԱՂ.ԱՏ
տե ս
Կուրապաղատ։
"
ԿԻԻՌՍՈՐ
«
արքայական
հետևակ
սուր՛
հանդակ»,
մէկ անգամ
ունի Մխ. այրիվ. էջ
4.
նոյնր
Մխ. դատ.
էջ 267
կ ի ա ւ օ Ր
գրչու­
թեամբ
և
Ամբ. դատ.
89
քիասռր
գրչու­
թեամբ։
= 3ս.
7.0003(00
«
արագրնթաց
սուրհան­
դակ»
(
Տ օ բ հ օ Շ ւ Շ Տ
687),
որ փոխառեալ
է
լտ.
ՇէՄՏՕք
հոմանիշից,
իսկ այս էլ ծագում
է լտ.
ԸԱւ՜ւ՜Օ
«
վազել»
բայից։
Ուղիղ
մեկնեցին
Բաստամեան,
անդ
և
ՒՀՁՐՏէ,
Դտստն. I, 89, II, 78,
ԿԻՒՍ, ի
հլ. (յետնաբար
Ո
հլ.)
«
կախարդ,
վհուկ, կախարդանք»
Երեմ. իէ. 9. Ոսկ. ա.
տիմ. էջ 28, Լաբուբ. 33 (սեռ.
կ ի ս ւ ո ց ^ .
որ
և
կ և ս
Մ անդ. էջ 193. սրանից
կ ի ւ ս ա հ մ ա յ
Զաք.
գ. 8. Վրդն.
ել.
կ ի ւ ս ա հ մ ա յ ո ւ թ ի ւ ն
(
գրուած
նաև
կ ի ս ա հ մ ա յ ո ւ թ ի ւ ն .
շփոթուած
կ է ս – կ ի ս ա –
ձևի հետ).
կ ի ւ ս ա կ ե ր տ ո ղ
Մագ։
ՆՀԲ լծ. յն.
՚
ւ՚-՜ղՀ.
՝՚՚.1
է
՜
շ(Գ
«
կիւս»։
Բւշէ&է 1Հ2
5, 43
սանս.
)3\"
ԱՏ,
իռլ.
§ 6 3 Տ Ձ
ևն։ Հիւնք. յն.
–(07,
«
հաւահր֊
մայ
կախարդ»։
Ալիշան,
Հին հաւ. էգ
377
յն.
կ ո է ս ,
տլ.
1
<06Տ, և016Տ
«
Սամո–
թրակեան
կղզեաց
քուրմք»
և
Ամերի֊
կեանց
1
Հւ\
ք
0
ՏՅ
դիք։
Շ. վրդ.
Սահակեան
ՀԱ 1911,
336
հանում
է
Սեբաստիոյ
գւռ.
կ ի ս
«
բուռ»
բառից,
իբր «ձեռն՚-ս
֊
հմայութիւն»,
(
այս
մեկնութիւնը
սխալ
է, որովհետև
նախ
իմ աստր տարբեր
է,
երկրորդ՝
կ ի ս < ՚ կ ի ց ք
պիտի
տար
*
կ ց ա =
հ մ ա յ
ձևը)։
*
ԿԻԻՐԱԿԷ, ի
հլ. «շսՀբաթո-այ
աոաջին
օ–
րը»
Յայտ. ա. 10. Յհ. իմ. ատ. Կանոն, Շար.
որ և
կ ի ր ա կ է
Մծբ. Բուղ,
կ ի ր ա կ ի
Գնձ. Տօ–
նաց.
կ ի լ ր ի ա կ է
Տիմոթ.
կուզ,
էջ 318. յգ.
կ ի լ ր ա կ ե ա յ ք
Կամրջ. որից
կ ի ր ա կ ա մ ո ւ տ , կ ի –
ր ա կ է մ ո ւ տ
կամ
կ ի ր ա կ մ ո ւ տ
«
շաբաթ
երե­
կոյ» Վրդն.
Խոսր.
Ոսկիւի.
կ ի ր ա կ ն օ ր ե ա յ
(
նոր
բառ),
բառիս
բան
հայերէն
և
աւելի
հին
ձևն է
մ ի ա շ ա բ ա թ ի ։
=
3
ն.
7.։
յ017.Հ
–
դ
«
կիրակի»,
բուն
նշանա­
կում է «տէրունական»
(
արմատը
7
.6
(310
«
տէր»).
քրիստոնէութեան
միջոցով
նոյն
յն. բառր
տարածուել
է շատ
լեզուներում,
ինչ. վրաց.
յ շ օ ծ ծ կվիրա
«
կիրակի,
եօթ­
նեակ»,
թուշ.
յ Յ
0
^ ՛ ՝ ՛ կՎիրա
«
եօթնեակ»,
չեչէն.
1
(6
ՐՅ
«
կիրակի,
եօթնեակ»,
գնչ.
ԿԱւ՜էօ
«
կիրակի,
եօթնեակ»,
լահճ.
քրաքի
«
կիրա­
կի»
(
րստ
Մ. Բ արխուդա
ր ե ան,
Աղուանից
երկիր,
էջ 91), օսս.
1
<ԱՈ6,
1
ՀՕՈ6
«
եօթ.
նեակ»։–Հիլբշ.
357։
Հներից
Երզն. մտթ. 612
«
կիւրակէ
անուանեցին
հարքն
սուրբք,
որ լսի օր
տէրունի»։
Լմբ. էր րն դ.
եզր. էջ 14
«
Կիւրակէն
ի մերս բարբառ՝
տէրունա­
կան թարգմանի»։
Տաթև.
ձմ. ճխբ. «Կի­
րակէն
տէրունի
թարգմանի
ի
յունացն
ի մերս»,
նոյնը
նաև Տաթև. ամ.
505։
Նորերից
ուղիղ
մեկնեցին
նախ
ՏՕՒՄՃ–
(161–,
ւհշՅՁԱւ–.
47,
ՀՀԲ և
ՆՀԲ։
ԳՒՌ. — Խրբ.
Տիգ.
գիրագէ,
Ոզմ.
կ–՚րրսւկէ
ք
,
Ջղ. Վն.
կիոսկի,
Ախց.
Կր.
կիոո կի,
Մկ.
կիրւոկր՛,
Ագլ.
կիրա՛կի՛ կոճա՛կի,
Սլմ.
կիրակ՛ի,
Մրղ.
կիրակ՛ի,
Ալշ.
Մշ. Տփ.
կիրագի,
Ասլ. Երև. Հմշ. Ննխ. Պլ.
Ռ. Սչ.
գիրագի,
Շմ.
գիրուցի,
Գոր.
գ ՚ ըր ա ՚ գ ի ,
Ղրբ.
կ ՚ ր ր է ՚ կ ի , դ ՚ ր ր է ՚ գ ի ,
Սվեդ.
գիրագէ,
Մ ծ.
կրակէ
(
հմմտ.
կրակի
ձևը՝ Օգոստ. բաջ.
էջ 7), Ակն.
գիրէգի,
Սեբ.
գիրէ՝գի,
Զթ.
գի–
յագի, գիրագի,
Հճ.
գիյագի,
էնկ.
գիկ\–֊
(
Մաքսոլտեան,
Լ շ բ31՜16Ր
Մ՚ՃԽւ՛
էջ
24
սրանց
մէջ
է
ձայնր բացատրում
է յն.
10
է՝^>
հյ.
իա
ձևից)։
Նոր բառեր
ևն
կիրակագիր,
կիրակմտոց
(
որ և
կիրակամուտ, կիրակա­
մուտք, կիրամուտք, կիրակմուտ, կիրակ­
մուտք, կիրամոլք,
էնկ.
գիրամոլդ), կիրկի–
րիկուն
(
Ղրբ–
գ ՚ ի ր գ ՚ ի ր ի ՚ ւ կ ի ւ ն ) , կիրակոլց,
կիրակնօր, կիրակտոլր։
ՓՈԽ. — &՝րք. գւռ.
Տ.
§ Մ 6
> ՚ 1
«
կիրակի»
(
Բիւր. 1899, 798). մտած
է նաև
Ս.
Գրքի
քրդ.
թարգմանութեան
մէջ. Ու լը ոօյա
կի–
րակէտա
(
յաւուր
կիւրակէի).
Յայտ. ա. 10։
Ուրիշ է զազա
1
<11"^6
«
կիրակի»։–Ըստ
Թուի֊
ճեան աէ\շ\\սո§շո
ձշտ
ՏտաւոՅՐՏ քսք
Օոշոէ. ՏթՐ.
861
՝
Ոո 1904,
Էջ 144)
հյ.
կիւ–
Fonds A.R.A.M