ԿԻՐ
595
ԿԻՐ
ընկնել,
հալածել»
Խոր. Յհ. կթ.
կի՛՛թ ր
մտի անել
«
լալ
միտքր
պահել»
Ոսկ. երր.
529.
ի
կ ի ր թ
օգիլ
«
մէկի
յետնից շտապ եր֊
թալ՝
հասնելու
համար»
Բուղ. Դ,
23
(
այս
երկու
կարևոր
ոճերր չեն նշանակած
բա֊
ռարաններր).
յապուշ կրթել
«
ապուշ
դարձ֊
նել,
զարմացնել»
Սերեր.
յապուշ կ՛՛թիւ
«
ապշիլ,
զարմացած
մնալ» Ոսկ.
կիրթերա­
սան
«
րնտել
ձի» Առ
որս.
կրթութիւն
Ա.
տիմ, ղ.
8.
Իմ. ր.
18.
Եւս. պտմ.
կ ր թ ա ­
գոյն
Կոչ.
բարեկիրթ
Պարապմ.
դժուարա–
կիրթ
«
կնճռոտ,
դժուարիմանալի»
էծ. պրպմ,
595.
գեււակիրթ
Համ ամ. առկ.
ընգելակրր–
թիլ
Պիտ.
անկիրթ
Եղիշ. Յհ. կթ.
նախակրր–
թաթիւն
Եւագր.
յարակիրթ
Կղնկտ. ևն։
Այս
բոլորից
դուրս
կրթել
նաև
ոստայնան֊
կոլթեան
վերաբերեալ
բառ է, ինչպէս
գըտ֊
նում եմ Տաթև. ամ.
398
և հարց.
712
«
Բե֊
հեզն... կրթելով
առնու
զսպիտակ
գոյնն»,
(
հմմտ
Գւռ. բառ.
քոթել, քռթիչի»
= Հմմտ.
վրաց.
յծօ^Յտ կրթոմա
«
սար­
սուռ,
սոսկում,
փայլ,
պայծառութիւն»,
ՏՕծյծօքւՅձ դակրթոմա
«
զարմանալ,
վախե­
նալ,
հիանալ»,
յտՅոյ&օռքդՅյ գամոկրթոմա
«
փայլ,
պերճութիւն,
փայլիլ»,
՚
Յցյծօօօ՚ւՅ;»
շեկրթոմա
«
սոսկում,
վախենալ»,
^ յյ&օգոՅծ
քակրթոմա
«
զարմանալ,
շվ/ոթիլ,
յանկար­
ծակիի
բերուիլ,
հսկել,
արթուն
մնալ»,
ձ
ո
^՚~
էոշձօ կիրթեբա
«
ծառայեցնել,
գերի
դարձ­
նել, նոլաճևլ,
հ պ ա տ աւկե ցն ել». այս
բառերր
նշանակութեամբ
բաւական
հեռու են թլում,
բայց
հյ.
կ ի ր թ
արմատի
նախնական
իմաս֊
տր
«
ուսանիլ
և կամ սովորիլ»
չէ. այնու ա֊
մենայնիւ
յիշեալ
բառերր
նոյն են մեր ար­
մատի
որոշ
առումների
հետ. ինչ.
յապուշ
կրթիլ
«
զարմանալ»,
կ՛՛թել
«
մարզել»։
—
Եթէ այս բառերր
իր
°Ք
կապ
ունին
իր
ա
Ը
հետ,
չենք կարող
մի կամ
միւս
կողմից
փոխառութեամ
բ բացատրել,
այլ պէտք է
ենթադրել
մի րնղհանուր
աղբիւր, որ է
խալ֊
դերէնր։
—
Աճ.
8
ւ–0ՏՏ6է յճտ.
1834, 383
ևն վրաց.
ծարթնա
«
կրթել»
բառի
հետ։
Պարոն֊
նան, Արև. մամ.
1880, 552
արդ
կամ
հարթ
բառից։
Հիւնք.
կարդալ
բառից։
Մառ
3 6 0
XIX, 0157
վրց.
ծոլրթնա
բառի հետ՝ յաբեթական
ղՐթ
արմասւից։
ԳԻՌ. — Խրբ.
գւ՚թիլ
«
կրթել»։
ԿԻՐԿ
«
ծառերի
չորացած
և գետին
րնկած
ճիւղերր,
խռիւ, մացառ»,
ունի
միայն ՓԲ։
Ան ստոյգ
բառ։
Արդեօք
կ ր կ ո ւ տ
բառի
՝
Լը
ա
1
Ը՞9
է
կազմ
ուած։
ԿԻՐՃ, ի, ի-ա
հլ. «նեղ
անցք (թէ՛ ջրի
Լ
թէ լեռների
մէջ)» ՍԳր. Ոսկ. ես. մ. բ.
12.
Ագաթ։
յԱՏէւ, ՕւՇէ. Ւօււ-լԽ,
էջ
353
սրա հետ
է համեմատում
ՔՐԴ՛
((
չեռան
գագաթ»։
Հիւնք.
կաւ՝ն
բառից։
Մառ
տե ս
կոկորդ
բառի
տակ։
ԿԻՐՄՈՐ
«
շինութեան
վերաբերեալ
մի
նիւթ
է», նորագիւտ
բառ, որ մէկ անգամ
գտնում
եմ գործածուած
Միխ. աս.
169
«
Ժողովեալ
ի միասին,
բարձին
կիրմորս
3000
և գնա­
ցին
յԵրոլսաղէմ
և սկսան
շինել
զտաճարն»^
ԿԻՑ
«
իրար մօտ, կպած»
Կիւրղ. ծն.
«
միա­
սին, հետր» Դան. ժգ.
24.
Եւս. քր.
«
միա­
սին,
միաբան,
ամէնքր
միասին
և
միևնոյն
ժամանակ»
Բուղ. Եւս. քր.
«
ճանապարհնե­
րի իրար միացած
տեղը,
ճամբի
գլուխ» Ես.
ծա.
20.
Կոչ. որից
կցել
«
միացնել,
զօդել,
կպցնել»
ՍԳր. «երգակցիլ,
ձայնակցիլ»
Բ.
մակ. ա.
23.
Ոսկ. մ. ա.
11.
«
արգիլել,
չթող­
ներ»
Անսիզք
49.
կցան
Սերեր.
103.
կցկցել
Ոսկ. ես. Կոչ. Եզն.
կցկցանք
Ոսկ. փիլիպ.
կցոՐդ
«
կից»
ՍԳր. «մի տեսակ
երգ» Ոսկ.
ա. տիմ. Փարպ. որ և
կցուրդ
Յհ. իմ. (րստ
Մ.Աբեղեան,
Արրտ.
1912, 729 — 731
այս­
պէս էին կոչւում այն հոգևոր
փոքրիկ
եր֊
զերր՝ որ հին ժամանակ
Ս. Գրքի
սաղմոս­
ներից և օրհն ոլթիւնն եր ի ց յետոյ՝ իբր յաւե­
լուած էին երգում,
նրանց
կից,
իբրև
յարա­
սութիւն,
հմմտ. նաև
կացուրդի, կցորդիլ
Եւս.
պտմ.
կցորդութիւն
Ագաթ,
կցուած
Սիր. իէ.
2.
Վեցօր.
կցուածոյ
Եւագր.
կցր՛՛­
դասաց
«
երգասաց»
Մխ. դտ.
կցկցոտ
Ոսկ.
յհ. ա.
10.
կցկցոլթիւն
(
նորագիւտ
բառ) Թղ.
պրոկղ. (ՀԱ
1921, 18),
թերևս նաև
կցխանի,
կցղւսք
«
կախանի
համար
փունջ
փունջ կա­
պած
պտուղներ» Վստկ.
134, 187
ևն։
Կից
բառով
բարդուած
են բազմաթիւ
ձևեր, ո֊
րոնք
«
նոյն» կամ
նամ
մասնիկի
նշանակոլ֊
Fonds A.R.A.M