ԳՒՌ.
֊
Երև.
Ջղ. Սլմ. Վն. Տփ.
կիր,
Զթ–
գիյ. գիր,
Գոր.
կէր,
Ղրբ.
կրէր,
Հճ.
գ իյ ,
Ագլ.
Գ
ա
յ
ր
–
իսկ
Ալշ. և Մշ, միայն
գ՚աշւսկիր
(
գաճ և կիր) բառի
մէջ։ —Նոր բառեր են
կիրշո՚ր. կրահււր։
ՓՈԽ.
֊
Օսս.
10՚
Ո, է%8 , է%6|1
«
կիր»,
վրաց.
յօ(օօ կ ի
ր
ի
«
կիր»,
յօ(»)Օծ6օ կիրիանի
«
կրա՛յին»,
Յօդյօձցօ մոկիրվա
«
կրով
կրպ֊
ցբնել»,
թուշ.
^օ ծ
Կի– Լ
ա
<ք– ԿՒ
Ր
Ւ^
չեչէն,
ինգուշ,
կիր
«
կիր», այս բոլորը
հայերէնի
միջոցով
Սեմական
աշխարհից
անցել են
Կովկաս։— Յայտնի չէ միայն
թէ
ինչ կապ
ունին թրք. Հէյճ՛
1
սէ6յ
«
կիր», արևե լ. թրք.
Հշ^Հ՜
1
<ււ՚՝յ
«
գաճ»։
լ
1
ԻՐ, ի
հլ. «մի ներգործութեան
ենթար–
կուիլր»
Պղատ. օրին, և տիմ.
«
գործածու­
թիւն»
Փիլ. աղար,
«
մարմնի
կարիք,
բնա­
կան
զգածմոձւք,
որակութիւն,
բնաւորու­
թիւն» (անեղաբար
գործածուած)
Պիտ. Յճխ.
Յհ. իմ. եկեղ.
«
զատիկ,
պասեք»
Իրեն.
ցոյցք,
էջ
2 0
(
յն.
ՀԼ՞Խ՜/Ա
բառր
ս
»
<3
^տւ7
«
չարչարել,
կրել»
բայից
հան՛ելով, ըստ
Վարզանեանի
բա՛ցատրութեան՝
ՀԱ
1910,
303),
որից
ի կիր ածել, ի կիր առ­
նուլ, ի կիր արկանել
«
գործածել,
գործա­
դրութեան
դնել» Ագաթ,
Ելս,
քր,
կրել
«
բառ­
նալով
տանիլ» ՍԳր, Ագաթ,
«
չարչարանքի
ենթարկուիլ,
տանջոլիլ,
տոկալ»
ՍԳր.
«
ու­
նենալ, վրան
կրել»
ՍԳր.
Ելս.
քր.
բարեկիր
Բ. մակ. գ.
31.
Բուզ.
բարեկրիլ
Պիտ.
զ ի ­
նակիր
ՍԳր. Եւս. քր.
դժուարակիր
Մտթ. իգ,
4.
դիակիր
Փիլ. Յհ.
կթ.
դիւրակրելի
Պիտ.
իմաստակիր
Ագաթ,
խաչակիր
Ագաթ. Կո­
րիւն,
խորհրդակիր
Եւագր.
ծանրակիր
Ագաթ.
ծիրանակիր
Մ ծբ.
կիրառութիւն
«
գործածու­
թիւն»
Թէոդ. մայրագ.
կիրբնդունակ
Խոսրո–
վիկ.
կրաւորական
Նար. Երգն, քեր,
հրեշ­
տակակիր
Ագաթ,
բեռնակիր 9–.
թագ, բ.
35,
ժա.
28.
բեռնակրութիւն
Ոսկ. ես. յհ. ա.
4
ևն, Ա, ստեզ^
է
պատկանում
նաև
կրօն,
որի
վրայ տե
ս
առանձին։
Նոր բառեր են
կիրառել, կիրսւրկել, անհամակիր, անհամա­
կրելի, կրքոտ
ևն։ — Բոլորի
հիմնական
ի ֊
մ աստն
է
«
բա ռն ալով
տանիլ»։
ՆՀԲ
կրել՝
լծ.
կուռն, կռնակ,
լտ.
§ 6 –
քՕ,
արաբ.
֊
տ ֊
յ՚ՅՈ՜,
հյ.
չար, չարչա­
րանք, քարշել,
իսկ
կիր
«
պէտք»
լծ. հյ.
իր,
յն.
/
ՕՏէՕէ
«
պէտք»։֊
8
ս ք
§ 6
\
Լ2
32, 1 2
լտ.
§6տէՅք6,
յն. խդճԼտ
«
կրել,
տանիլ»
ձևերին
ցեղակից։
Հիւնք.
կ ի
ր
ք
և
կրել
գնում է
կարել
«
կարենալ»
ձևից,
իսկ
ի կիր ա ռնո ւլ^ * /.
յ ձ ՚
է Լ Ա ։
Տօեշք–
էքԽ^Աշ 8 8
29, 13
լիթ. Խ\ա, լտ.
ՇՇ11օ
ևն բառերի հետ, որոնց
իմաստն
է «բարձրացնել»։
(
Մերժում
են
\\
^Յ
1
ՃՇ
150
և
ԲօԽ ա ^
1, 435՝
հնխ.
զշ1– ա/»~
մատի
տակ)։
Թիրեաքեան,
Արիահայ
բռ.
202
ի կիր Ա1Րկանել=
պրս.
«
գործ»
բառից, իսկ էջ
209
կրել
«
տա­
նիլ» = պրս,
–
§՜Մ
(
ինչպէս՝
031՜–
«
բեռնակիր»)։
Մառ,
>1
Յ. «
.1
« 7 .
/ 252
բասկ,
61
Հ31՜1
«
կրել»,
ափխազ,
^\Խ^2ւ
«
բռնել»,
վրաց. շևձէշնօ
«
դիպ­
չիր ևն։
ԲօԱօա^
1,
էջ
37
ըստ
8
ս^–
§Շ–ի լտ.
§ 6 1 - 0 ,
§6ՏՏ1, §6 Տ է Ա ա
«
կրեր,
որ հնխ.
3
§ ՚
«
ածել,
վարեր
արմատի
աճած
§ – 6 Տ –
ձևից է։
ԳիՌ,–Ալշ.
Մշ. Ջղ. Սլմ, Վն.
կրել,
Ախց.
Երև. Կր. Ղրբ.
կոէլ,
Ագլ. Մկ. Շմ. Ոզմ. Տփ.
կրիլ,
Սչ.
գրել,
Պլ. Ռ. Սեր. Տիգ.
գրէլ,
Ասլ.
գրէ՝լ,
Խրբ. Սվեղ.
գրիլ,
Հմշ.
գՐոլշ,
Զթ.
ԳԸ՝֊
յ ի ի գը՝րիլ,
Հճ.
գայել.
բոլորն
էլ «բեռ ևն փո­
խադրել,
տանիր։
Նոր բառեր են՝
կրուիլ
(
Պլ.
գւ՝Վիլ,
Ննխ.
գրվէլ^
«
տնից
տուն փո­
խադրուիլ»,
կրիկրի անել
«
շարունակ
կրեր,
կրողչէք, կՐոգ.
նոյն է նաև
կիրք
Ակն. «ոխ,
վրէժ»։
*
ԿԻՐԷԼԷԻՍՈՆ
«
Տէ՛ր,
ողորմեա»
Վրք. հց.
Բ.
409
(
ըստ ՆՀԲ
կիրէլէսօն
).
որ և
կիւփլէի–
սօն
Պտրգ.
397
(
երեք անգամ),
վերջինս ա֊
սորերէնից
թարգմանութիւն
է, բայց
ասորի
բնագրում
էլ այս յունարէն
բառն է գործա­
ծուած։
Ուրիշ
օրինակ
չկայ։
=
3
ն.
7.001
Տ, |/>Տ7)307
նոյն
նշ.։
Ուղիղ մեկնեց ՆՀԲ,
ԿԻՐԹ
«
մարզուած,
վարժոլած,
սովո­
րած» Ովս. ժ.
11.
Եբր, ե.
14.
«
մար՛զանք,
հրահանգ,
կրթութիւն»
Ագաթ. Վեցօր.
որից
կրթել
«
մարզել,
հրահանգել,
վարժեցներ
Ա. տիմ. դ.
7.
Եբր. ժբ.
11.
Ագաթ. «յօժ՚ա
-
բիլ, փափագիլ,
մի բանի
ձգտիլ,
հետամուտ
լիներ
Փարպ. Եղիշ.
գհետ կրթիլ
«
յետևից
Fonds A.R.A.M