կխք|
ԿԻՊ
«
կպած, չարած»,
որ,ից
կ պ ի լ , կպչիլ.
գործածական
եննոր բարբառներում,
ալե֊
լի Հնից
ունինք
երեք վկայութիւն.
«
Կ պ ե ալ է
ի ստինս
նոցա՝ ծծէ զկաթն»
(
Մոլութ. էջ
271
բ),
«
Ձիւթն է կպչող
խոնաւութիւն
պա֊
րարարտ
ծառոյ»
(273
ա). «Կպչիցի ի կո֊
կորդս
նոցին և ծծեսցէ
զարիւնն»
(258
աի
՛
ԿԻՊԱՐԻՍ
(
որ և
կ ի ւ պ ա ւ փ ս ,
կիպաւփ;
«
նոճի
ծառը))
Խոր. առ արծր, Սարգ, բ,
սյետր. ա, էջ 415. Կլիմաք,
Եփր. եր աշտ.
209.
Շնորհ. Վստկ. 19, 114, 142, որից
կ ի ~
ււս՚յրեայ
«
նոճեայ»
Եպֆվւ. ծ<ն. սխալ
գըր–
(
–
ւթիւն է
ս լ է կ ի ւ ո ի ս
(
գրծ.
ս լ է կ ի
ա ի ս ա լ )
.
ւոնդ՝ էջ 90։
=՜3ն.
7.07
X70՛. 300.՜,
որիհետ
նոյն է նաև
լտ.
ՇԱբՐՇՏՏԱՏ,
Շ^բՐ6ՏՏԱՏ
«
նոճի»,
երկուսն
էլ անկախաբար
փոխառեալ
են
միջերկրեան
կամ եգէական
լեզուից
(
^©ԱԽէ ^ Տ Լ
15,
162,
Տտզ. Ժտ 1
Յ
1
ՁՈ § .
\
շլ\. 86,
8
օւտշշգ
535).
—
այս երկուսի
միջոցով
այնուհետև
բառս տարածուել է շատ լեզուների
մէջ.
ի ն չ ֊
պէս՝ վրաց.
.
$Յ
ռ
–
<ո՚՝Տօ կ վ ի պ ա Ր ո դ ի ,
ֆրանս.
Օ ^ Բ ՚ ՚ Տ Տ ,
Ո֊ում,
ԱւբՁՐՕՏ,
սերբ,
ձշւՈթՐՇՏ,
լեհ.
շ\ՓԴ՚տ,
բուլգար.
1«
թՁոտ,
ռուս,
ւաոՁբ«շ՚ե
ևն, բոլորն էլ «նոճի»։
—
Հիւբշ.
357։
Ուղիղ
մեկնեցին նախ ՀՀԲ և
նՀԲ։
"
ԿԻՊԵՐԻՍ
կամ
ԿԻՊԵՌԻՍ
«
մի տեսակ
բոյս,
կոնձեղ,
ռմկ. ապտիլլէզիզ,
լտ.
Ը^/թՇ–
ատ 10Ո§ԱՏ Լ
(
րստ Տիրացուեան,
(
ՅօՈէՈ–
եսէօ § 42),
ֆրանս.
ՏՕԱՇհտէ»
Բժշ. Վստկ.
218.
ունին
միայն
նորայր, Բառ. ֆր. 1156 բ
և ՀԲուս § 1407։ Տե՛ս և հյ.
դ ո ւ ն ։
=
Յն.
7.671810՛.;,
7.
Խտ.1ը՛,՝),
7.0718,
<՜.<Հ, "I՛I 9
նաև
լտ.
ՕՆ
՚
բՇաՏ,
նոյն
նշ. ծագումր
անյայտ
է՝ րստ
ՑօւտՁշզ 535։
Ուղիղ
մեկնեց
նորայր,
անգ։
՛՛
ԿԻՊՐՈՍ
«
հինայի
ծաղիկ,
13
աՏՕՈ1Ձ
1
Ո61՜–
ա1Տ^.
գործածուած
է միայն Երգ, դ, 13։
= 3ն,
7.01
X00.։
հոմանիշից
տառադարձ֊
լած,
որից նաև գերմ,
Շ^.բ61՝.
յոյն
բառն
էլ
փոխառեալ է եբր.
՝
^Տ\՝Հ
1
<օք 6ք
ձևից, որի
հետ
նոյն են ասոր.
Հ-յքՀօՏՅ
ԱսքքՁ,
խպտ.
եսթշր
«
հինա»
(
ՑօւտՁօգ 5 3 7 ) ։ —
Հ ի ՚ բ շ –
357֊.
Ուղիղ
մեկնեց նախ նՀԲ,
Ըն դա րճա
կ
ԿԻՏ
տես
Արթին ե ան, Ածա շո ւն չի
տունկերր,
էջ 117 — 122,
՚
ԿԻՌ,
որ և
կիա, կիլրիոս
«
տէր»,
իգա֊
կանր՝
կիւրիա
«
տիրուհի».
գործածուած
է
(
ատուկ
անունների հետ իբր տիտղոս,
ինչ.
կիո ՄանաԷլ, կիա ժան, կիոՍաոակ, կիո
Ան նա
ևն. Շնորհ.
Ոլռհ.
Վրդն.
պտմ։
= Յն.
7.00.0;;
«
պարոն,
տէր»,
7.
՜
>՝.Ա
«
տիրուհի»,
միջին և նոր յն,
700
կաւ)
7.00
«
տէր,
պարոն»,
7.007֊
«
տիրուհի»,
որոնր
էապէս
նախորդների
կոչականներն
են։
Յու֊
նարէնից են վւոխառեալ
նաև հսլ
ճ1քԱ.
բուլգար.
1
<Մ, Ա Մ Ձ ,
սերբ.
1
<Մւ,
]
^\/V՝'^ Լ ն (ւձշէ–
ՈՇԽՀ
5 0 5 ) ։—
Հի ւ բ շ –
357»
Ուղիղ
մեկնեցին նախ ՀՀԲ, նՀԲ,
թ « –
1
շաւ.
19։
"
ԿԻՌՈՆՈՍ
«
կայծակ,
շանթ» Արիստ.
աշխ.
էջ 613.
ուրիշ
վկայութիւն
չկայ։
Տե՛ս և
կերօնոս։
=–3ն.
7.807.0.6՜
«
փայլակ,
կայծակ», սրա
ուղիղ
տառադարձութիւնն
է
կեոաւնոս,
ո֊
րից
ձևացալ
կեոօնոս
և սխալ
գրչութեամբ
կիոոնոս։ —
Հիւբշ.
357։
Ուղիղ
մեկնեցին նախ ՀՀԲ և նՀԲ,
՛
ԿԻՍՏԵՌՆ, ն
հլ, (֊ռան,
֊
ռանց)
«
ալա֊
ղան»
Շիր. յայտն,
հրտր, Պատկ, էջ 7. ու­
րիշ
վկայութիւն
չկայ։
= 3ն.
7.1.3
X80՝. (X,
որ վւոխառեալ
է լտ.
Շ1Տէ61՜ՈՁ
«
ջրամբար»
բառից.
սրանից են
նաև
գերմ.
Շ.տէ6–է՚Ո6,
ֆրանս,
<;Ա61՚Ո6,
ռուս.
Ա 8Ը1 6 բ » ՚ ե
և ն ։ ֊ Հիւբշ.
357։
նՀԲ
դնում է
լատհներէնից։
ԿԻՎՈՍ
«
խորանարդ,
վեցանիստ»
Յայտ,
իա. 16. ուրիշ
վկայութիւն
չկայ,
սխալմամբ
գրուած է նաև
կիվօս, կիվաւս։
= Յն,
/
օՅօՀ
«
վէգ. 2. խորանարդ»,
որից
վւոխառեալ
են նաև լււ..
ՇսեսՏ,
ֆրանս.
ՇԱ–
հշ, ռուս.
Հյհ՜ե
«
իսՀրանաբգ»։
—
Հիւբշ.
357։
Ուղիղ
մեկնեցին
ՀՀԲ և նՀԲ,
ԿԻՏ.
անյայսւ
իմաստով բառ, գտնւում է
միայն
ա կ ա ն ա կ ի տ
$պտայծառ, փայլուն, վր֊
ճիտ»
բարդի
մէջ, որ գործածում
են Փարպ,
Փիլ, Խոր, ևն։ Եթէ այս բառր
մեկնենք
իբր
«
ակունքի
պէս փ ա յլուն)),
կ ր ա
անծանօթի
իմ աստր
կլինի
«
փայլ,
ցոլք»,
Fonds A.R.A.M