ԿԻՆ
՚
ԿԻՆԿ՚ԼԻՍ
տե ս
Կանկեղոն։
=
Յն. –/.\.Հ–/՝1ձՀ,։
ԿԻՆՃ
կամ
ԿԻՆՋ ք ի ֊ ա
Հլ. ըստ ՆՀԲ,
բայց
առանց
վկայութեան)
«
վարազ,
արու
վայրի
խոզ»
Մծբ,
Խոր. որից
կնջուղտ
(
թերևս
ուղ–
ղելի
ընջուղի
«
կինճից և ուղտից
խառնակ
կենդանի»
Յայսմ.
կննադէմ
«
խոզի
կերպա­
րանք
ունեցող»
(
նորագիւտ
բառ) Տաթև. ձմ.
ղէ.
կննանալ
«
Հպարտանալ,
ամբարտաւա­
նիլ»
Գ. մակ.
գ.
12։
= Թերևս
իրանական
փոխառութիւն
է.
Հմմտ.
պրս. Հ*ձՏ՜
1
<
1
Ոյ
«
վիթխարի
փիղ», որ
և
յ Տ է
;
ք
ևայ
՚
Ձէ–։
9– 7՛
պրս.
էսոյ՛
ձևի Հետ։
Ինճիճեան,
Հնախ.
Գ. 2 1
ի
բնաձայնից։
ք\ճ1\էէ
6, 2 6 6
չեխ.
1
(
ՁՈ6Շ
<Հսլ. Դտւ–
Ո1Շ1
«
վարազ»
բառի Հետ ցեղակից Է
դնում։
(
Ցշւ՜ՈշԱշք
4 7 9
սխալ
Է գտնում
այս համեմատութիւնը,
որովհետև
սլա­
ւական
բառը
վւոխառեալ
Է Հունդ.
1
<ՅՈ
«
վարաղ»
բառից)։
Հիւնք.
Էջ
4 5
Հյ.
կանաչ
կամ պրս.
1
<այ՛
բառից։ Մառ
3 6 0
XIX, 0158
փոխառեալ
Է գնում
կովկասեան
լեզուներից.
Հմմտ.
լագ.
ղեջի
«
վարաղ»
մինգր.
ղԼջի
«
խոզ»,
վրաց.
ղորի
«
խոզ»,
որոնց
վրայ
^ ՚ Յ –
բ;Ա1, Օ ճ ՚ ե 01«0ա. 36X330^.
>13.
5 4
ա֊
ւե լացն ում Է չէրք.
ք խ օ է ։
*
ԿԻՆՃ
«
մանր
քար». վկ այ ութիւնն
երր
տե ս
կին
բառի
տակ։
= Վրաց,
յ ց Տ ^ օ կեննի
«
մանր
քար», որ
և
0 ՞ 3
° 6 $ ծ ղվիննա, ս ց օ 6
$ ծ խւ
|իննա
«
խիճ»։
Մառ,
51
3
- »
յ1
«7.
I,
էջ
2 6 8
իրար է
կցում
Հյ.
քար, կ արկ աո,
խին, կին
և
վրաց.
կենն
ևն
բառերր։
ԳԻՌ. Լ. Ղզ–
կինն
«
մանր քար,
խիճ»։
ԿԻՆՍՈՆ
տե՛ս
Կենսոն։
ԿԻՆՍ ՈՌ
«
յունական
մի
պաշտօնեայ»,
նորագիւտ
բառ. որ քանիցս
ու նի Սոկր. էջ
92, 93,
=
3
ն.
–/
ւ^ՅՕ);,
(
Տօթհօօ16Տ
663),
որ իր
հերթին
փոխառեալ
է լտ.
Շ6ՈՏ0ւ
Հոմանի­
շից՛
Ուղիղ
մեկնեց
Մ. Վ.
Տէր-Մովսի֊
ԿԻՆ
ււեան, Սոկրատի
Հրատարակութեան
մէջ,
էջ
92,
ԿԻՆՔ
«
ոյժ,
զօրութիւն»
Հին բռ. Բռ. ե–
րեմ.
162.
անստոյգ
բառ
։
առանց
վկայու­
թեան։
ՀՀԲ և Աւետիքեան,
Քերակ.
1 8 1 5 .
էջ 235 սրանից են դնում
կնատ
«
ուժը
կտրած, անուժ», որ
կին
բառից է հա՛֊
մ արւում
։
ԿԻՆՔ
«
ոտքի
ներբանը,
հետք»
Յոր. ժր.
1 2 ,
որից
առնում են նաև Իսիւք.. յոբ.
2 4 9
և Վանակ,
յոբ։ (Վանակ,
սխալմամբ
մեկ­
նում է բառս
«
շառաւիղ,
ծունկ,
արմուկ»)։
Սրանից է
կնի,
որ աոանձին
գործածուած
չէ,
այլ
զ
նախդիրով)
էլկ&ի
«
յետևը,
յետևից»
ՍԳր, Ագաթ. Կիւրղ. ել. թգ.
ղկնիք
«
յաջորդ֊
ներր, հետագայք»
Փիլ, Խոր, Բրս.
զկնիա­
գոյն
Բուդ. դ.
8.
զկնիընթացաբար
Յհ, կթ.
սակայն
նախդիրր
տեղափոխուելով՝
ս՛ի
զմիոյ կնի, զւքեր կնի
ՍԳր. որոնց մէջ
կնի
պարզ
ձևր
յայտնի
կերպով
երևան է գա­
լիս։ Այս բսէսրի
Հետ՝
ձևի, կազմութեան
և
նշանակութեան
կողմից
Հմմտ.
նետք, հե –
տի, զնետ,
մանաւանդ
կրուկ
«
գարշաւգար»,
ընդ կրուկն
«
անմիջապէս
յետոյ» Եփր. թգ.
3 9 6
և արաբ. ձ\
՚
ձ^ւ\Հ «Հետք և
զկնի»։
՜
Հայերէնի
Հետ շատ
Համ
ասլատասխան
են գալիս վրաց,
"
ցյտՇ ական
«
յետոյ,
ետևր,
ս՚նմիջապէս
յետոյ,
զկնի» (շատ գործածա­
կան բառ),
ՀՀձ––՝֊–
ոլկանա
«
վերջինր,
յետինր»,
"3
^6 ական,
յյյ6ոԵ
կենօխ,
•
յ յ յ օ Շ օ օ ականիթ, ՚յյյՏօյցտՅ ուկնիդաւք
«
յետև,
դէպի յետ»,
մինգր.
ձն^
ո
Կ^է
1
՛
Ւ"ԳՒւ՛
^ւ5
ձ
^
չկան
«
յետ,
յետև»
բառերը.
թ
ա
յ ց
չգիտեմ
թէ ի նչպէս պէտք է կապել
սրանք
Հայերէ­
նի Հետ։–
Աճ.
ՆՀԲ
կցում է
կնիք
բառին։
1
<Աքօ1ւ(Խտ,
I/..
3՚)՝("/.
քՅ.
էջ
1 1 9
կապադովկ.
ԱՀ՝»Տ՚Հ որ
թուական
մակբայներ
է շինում։
ի/\շ՚ւ\–
|«է
յ
\ ՚
ւ Տ Լ
9, 5 4
«
դկնի
թւում է կագ֊
մոլած
զ
մասնիկով,
ինչպէս
նկուն՝ նի
մասնիկով»։
Հիւնք.
կին
«
կնիկ»
բառից։
ԷՀՁ
ՐՏէ,
Յուշարձան
4 0 4
սումեր,
ցւ
«
Հետք»։
ՊատաՀական
նմանութիւն ու֊
նի արևել.
թրք.
Հյյձ՛
§1Ո,
ՀյէՀ֊Հ %"
ՃՈ
((
յետևր,
յետոյ»։
Fonds A.R.A.M