ԿԻՆ
500
ԿԻՆ
սեմ.
Ո1ՏՅ
բառից։
Գասապեան,
Բիւր.
1890,
155
անգլ.
գԱ66Ո
«
թագուհի»
բառից։ —Փորթուգալ
Փաշա,
Եղիշէ
124
զնդ.
կ է ն ա
«
իգական
ոգիներ»։
8
ս
§ ^ 6 ,
Լ ^ Լ
ՏէսԺ.
1, 85
լիւկ.
«
կին» բա­
ռի հետ։ Մ. Ս.
Դալիթ
֊
Բէկ,
Յուշարձան
397
հիռլ.
06
Ոշ1
«
ծնել»,
կորն.
\
ճո&էԽ\
«
ծնունդ» և հր
ծ ի ն
բառերի
հետ։
1
ՀշքՏէ,
Յուշարձան
401
սումեր.
ք
՚
ա
«
աղջիկ»
բառի
հետ։
ձսէք&Ո,
Տս1
՜
Ո6ք. շէ 1Ոճ.
Էջ
83
սումեր.
§ 6 Ո
«
կին» = հյ.
կ ի ն ։
Պա­
տահական
նմանութիւն
ունին
ճապոն.
%
Հ " Դ
1
<ՅՈ31
«
կին, կանայք» և ա֊
մերիկեան
իթոնամա
լեզւով
ԱՅՈ
61
ՃՅ
«
կնիկ»
(
տե ս Ի\ՏԼ
20, 4 8 ) ։ – ֊
Կնատ
բառր՜ ՀՀԲ
դնում Է
կ ի ն ք
«
զօրութիւն,
ուժ» բառից, իսկ ՓԲ
կ ե ա ն ք
բառից։
ԳՒՌ.— Արմատական
ձևր պահում Է մի­
միայն Սվեգ.
գէն.
միւսներն
ունին Ախց. Կր–
Մկ. Ջղ. Վն. Տփ.
կ ն ի կ ,
Մրղ. Սլմ.
կնիկ».
Ա
լ2
.
Երև. Մշ.
կ ն ի գ ,
Շմ.
կ ն ի գ ւ ,
Ասլ. Հմշ.
Ննխ. Պլ. Ռ. Սեր. Սչ. Տիգ.
զ ն ի գ
(
Հմշ. սեռ.
դԴչ\,
Ակն. յգ.
գ ր թ դ ի ք ) ,
Խրբ.
գ ն ի գ ՛ ՛ ,
Ոզմ.
կ ն է ՚ յ կ ,
Գոր.
կ ն է կ ,
Ղրբ.
կ ն ր է գ ,
Ագլ.
կնակտ
կ ն ա յ գ Տ ,
Զթ–
ԳՐ՝նագ,
Հճ.
գանիգ,
որոնք բո­
լոր
ծագում են փաղաքշական
կ ն ի կ
ձևից,
ինչպէս որ
էրիկ
ծագում է
փաղաքշական
ա յ ր ի կ
ձևից։ — Կայ նաև
Ննխ.
գ ն ի մ ա ր թ ,
գ ն ի մ ա շ թ , գ ի ն մ ա շ տ ,
որոնք
կարող են թէ՛
կ ի ն
և թե մանաւանդ
կ ն ի կ
ձևից
ծագիլ։
—
Նոր բառեր են
ա ն կ ն ի կ , կ ի ն ա ր մ ա տ ,
կնկա–
թ ո ղ ,
կնկնակ,
կ ն կ ա կ ,
ք ե ռ ա կ ի ն , տ ա գ ե ր ա ­
կ ի ն ,
ե ր է ց կ ի ն ,
վերջինր
փոխաբերաբար
ն ր ֊
՚
շանակում
է
«
րնկոլզի
ամբողջական
մի­
ջուկ», այս իմաստով
է նաև էնկիւրիի
թրր֊
քախօս
հայոց բարբառով
ի ր ի ս կ ի ն .
օր. ճհ–
վ ի ց ի մ ի ր ի ս կ ի ն
չքտր
(
Բիւր.
1898.
789)։
ՓՈԽ.֊Պհլ,
՚)
>ւՀ
1
ա11<,
մանիք. պհ
լ
.
յ ՚ ՚ յ բ
գո7§
«
օրիորդ,
աղջիկ»
(
Տ Յ
1 6 1
ՈՅՈ Ո ,
.՚
ՈՅՈւշհ.
ՏէսԺ.
Յ ա
8, 90)
ունենալովնա֊
խաձայն ճ (փոխանակ
Հք)
թւում են հայերէ­
նից փոխառեալ,
բայց
աւելի լաւ է
կցել
սանս. Վ ^ Շ ք շ ^
\
Հ2ւՈ
՝
Հ
ճ\.3ւ «աղջիկ,
կոյս,
դուստր»
բառին, որ ծագում է
՚
ոև
է՜Ղ՚Հ I
&3-
Ո^Յ
հոմանիշից։
"
ԿԻՆԱԲԱՐԻՍ
կամ
ԿԻՆԱԲԱՌԻՍ
«
մի տե֊
սակ
կարմիր
ներկ»
Խոր. աշխ.
597.
ուրիշ
վկայութիւն
չկայ. —ՀՀԲ
ունի նաև
ւոինա–
բառիս
ձևր, որ սխալ
րն թե ր ց ուած չպէտք է
համարել,
այլտե ս տակր։
=
3
ն.
/ . ՚ ՚
^ Յ
Տ
Յ Օ ՛ . ; ,
–/.
ւ^ձքհօւ՝
նոյն
նշ. ո–
րից փոխառեալ
են նաև լտ.
Շ1ՈՈՅեՅՈՏ,
ի ֊
տալ.
Շա3ե1՜0,
գերմ.
2
աՈօե61՜,
ֆրանս.
Շ1ՈՅեք6.—
յոյն բառի
ծագումր
յայտնի չէ,
բայց
անշուշտ
արևելեան
փոխառութիւն
է
(801
ՏՅգ
457).
համեմատել
արաբ.
՚ ՚ - ՚
^
յ
7-
ՅՈյՅքք
նոյն
նշ։ Յունարէնի
երկրորդական
մի ձևն է
ՀԱՀՀձֆԺքււ
"
րիցև հյ.
տ ի ն ա բ ա –
ռ ի ս ։ —
Հիւբշ.
356։
Ուղիղ
մեկնեցին
նախ ՀՀԲ և ՆՀԲ։
"
ԿԻՆԱՄՈՄՈՆ,
ո
հլ. «դարիճենիկ,
կա֊
սիա,
դարչին»
ՍԳր. Նար. երգ.
310
կամ
նաև կրճատ
ձևով՝
կ ի ն ա մ ո ն
Վրդն,
ել. և ան֊
թառամ
(
սեռ.
կ ի ն ա մ ո ն ա ց
Շար. էջ
427
ա),
որից
կ ի ն ա մ ո մ ո ն ա բ ե ր
Խոր. աշխ.
598։
=
3
ն.
/.՝.՝)՝
ռ.\ա\է.՚յ՝) (տաղաչափութեան
մէջ
/
ւ՝*1ս.աք10^),
յետնաբար
(
սղմամբ)
7.
է7՝,ւ01|1Օ7,
որից փոխառեալ
են նաև լտ.
Շ1ՈՈ31ՈԱՈ1,
շաՅՈ՜ւօասա,
ֆրանս.
օյոոՅատ,
ռուս, ա ֊
ւ
՚
Յ^ւՇա՚հ
ևն,
բոլորն էլ նոյն
նշանակու֊
թեամբ։
Յոյն բառր
ծագում է եբր.
գւՈՈՅաՕՈ
հոմանիշից,
որ ըստ
Հերոգօտո֊
սի (Գ.
111)
փիւնիկեան
ծագում ու­
նի,
հմմտ. նաև արամ.
զՕՈ֊
Ո31ՈՅ,
մալայ.
1
<Յյ11–Ո13Ո1Տ։ —
Յոյն
բառը
րստ տ ա ռա դա րձութեան
ստացել
է նախ
*7.1773
յւա՝/0՝;
ձևը, բայց
յետոյ՝
ժողովրդա­
կան
ստուգաբանութեամբ
ազդուելով
յն.
ձ,ւ(ս;ւ07
«
համեմ,
Շ1ՏՏԱՏ
\
ոէւց;1Ո63
Լ» բա­
ռից,
դարձել է 7յ
.՝
ոձ
\
Հ(ձ\1՚Տ/
(801
ՏՅՇզ
457
և
59
)։֊
Հիւրշ.
356։
Ուղիղ
մեկնեցին
նախ ՀՀԲ և ՆՀԲ։
ԿԻՆԴԱՐ
տե՛ս
Կեղար։
ԿԻՆԴՐԻՆ
«
սերկևիլ»,
ունի
միայն Բառ.
երեմ, էջ
162
(
բ. տպ. յաւել.
568
գրուած է
կ ի թ ր ի ն >
ԿԻՆԾ
«
աքացի,
քացի,
կիցք, ոտքով հա­
րուած»,
նորագիւտ
բառ, որ մէկ անգամ
գտնում եմ գործածուած
Աղէքս ան դրի կա­
ֆաների
մէջ՝ Աղթամ. հրտր. Կոստ. էջ
112
«
Զուարակագլուխ
ձիգ յերիվար
շատոնց
(«
շատերին»)
ածէ
կինծ և
դժար»։
Fonds A.R.A.M