584
ՆՀԲ
գթել, գ ա յ թ ե լ
բայից է
հանում։
ձիւնք,
հանում է
կ ա թո տ
բառից։
ԳԵՌ.— Մրղ.
ք ի թ ե լ
«
յողնիլ»
(
Այս
համե­
մատութիւնը
տուեց
Մաբաղայում
Գարեգին
քհ. Պետրոսեան, տես իմ Քննութ.
Մարա–
ղայի բարբառի, էջ 100)։
©ԿԹՂ-.
գտնւում է
միայն
կ թ ղ ա ձ ա յ ն
«
կռչաձայն»
բառի
մէջ, որ ունի
միայն
ԱԲ։
Արմատի
ձայնաւորր
անյայտ
է։
֊
Բնաձայն
բառ է։
ԳԻՐ՝.—Բայական
ձևը պահում է
կ թղ ա լ
Կր. «ածող
հալի
կարկաչել,
կտկտալր»։
"
ԿԹՂԱՅ
կամ
ԿԹԽԱՅ
«
բաժակ,
գաւաթ»
Վստկ. 119, 120. Պտմ. աղջ. 145. Փոնց. 66.
Քուչ. 84. Տաթև. ամ. 266. որից
կ թ ղ ա յ ր ն կ ե ր
«
նոյն
բաժակից
խմող»
Լմբ.
առ
լև. տպ.
Վենետ. 1865, էջ 241.
կ թխ ա կ
«
փոքր բա­
ժակ»
Քուչ, էջ 59 (Կթխակ ի գինով
լեցած,
Եմ եարին
առջևն է գրած),
միջին
հյ.
բժրշ֊
կական
լեզլով
կ թ խ ա յ
նշան ա՛կում է նաև
իբր դեղ րնդունելու
րմպելիք,
ինչպէս
ունի
Մխ.
բժշ. 146։ Բառիս
շրջեալ ձևն է ներկա­
յացնում
գխտա,
գործածուած
1682
թուից
առաջ գրուած
մի տաղում. «Նա փեսայ իմ
եարն ալի հաց, գխտան ալ գինով լցած՝ իմ
եարին
առջև էր դրած». (Նոր
ժող.
Ջ– 51),
= Ասոր.
^ > յ
յ–°
գՅձճՏւ
«
բաժակ,
գա­
ւաթ», որ
փոխառեալ
է համ՛ա
րւում
արաբ.
զՁ ճ Ձ Ո
«
բաժակ»
բառից
(՚
Ցւ՜ՕՇեշւՈ՜ւ. ԼՇՃ.
Տյցյ, 312)։
Նոյն արաբ,
բառն է՝ որ դարձել է օսմ.
զ2ւձշ\\,
ռմկ.
խ ա տ ե խ
«
բաժակ»։—Աճ.
ՆՀԲ
( ՚
ն ա շ ա կ
բառի տակ)
լծ. յն.
7.01՚)/.7)
«
փոքր
աման,
գուշ»։
հրտր. Մխ. հերաց.
§
404
արաբ. Հշ^Լձ
ԳՁՃՅ ^
և կամ թերևս
անուղղակի
կեր­
պով
յն.
7010
X7;
բառից։
ԳԻՌ.–Ալշ.
Երե. Մկ. Մշ. Վն.
կթխ ա ,
Բլ.
կաղա,
Հճ.
գ ա թղ օ ,
Զթ–
գ ° թ ղ ° , գ օ թ ղ ո ։
Ընդ֊
հանրապէս
նշանակում
է «բաժակ»,
բայց
յատկապէս
«
օղու կամ կոնեակի
փոքրիկ
բաժակ,
րիւմկա»,
որից և Եր և.
մի կ թ խ ա
«
մի քիչ (հաց կամ ջուր)»։
Նոր բառ է
կ թղ ի կ
Զթ– «փոքր
կթղայ»։—Գալառականներից
մեծ
մասի և ասորի
մայր ձևի վկայութեամբ
հ ս–
րազատ
ձևն է բառիս
կ թ խ ա յ ,
թէ ինչո ւ
միւսներն
ունին
կ թ ղ ա յ ,
որ և ըն դուն ուած է
դրականում,
յայտնի չէ։
ՓՈԽ– — Հայերէնի
միջոցով
փոխառեալ
ւգէտք է լինի վրաց.
^^օւեօ կ ա թ խ ա
«6
օ~
Ճճ-Ղ
՚
հ
յ\ՇբշռՏ1ՈՈետ,
վւայտեայ
շիշ»
(
Չուբին
2
.
էջ 589),
ԿԹՈԻԻԹ.
անստոյգ
բառ. մէկ անգամ
ու­
նի Վեցօր.
զ. էջ 121
«
Յարեսցի
ի տորգս
սարդի
ոստայնի
բարակաման
և
կթուիթն
առիջոյն»։
ՆՀԲ մեկնում է «կթոտ,
տկար,
անոյժ»,
նոյնպէս նաև
ՋԲ և ԱԲ,
միացնե–
լով
կ թ ո տ
բառին։ Եմ Գաւառական
բաոա֊
բանում, էջ 568 բ կայ
կ թ ո ւ ի թ
Երե, «շատ
բարակ
թելերով
հիւսուածք»,
բայց
իբրև
կասկածելի
բառ. (աղբիւրր
անծանօթ
է)։
ԿԻքԻԿՈՕ
«
խորանարդ,
վեցանիստ»
Նչ.
եզեկ. Տօնակ. Վրդն. աշխ, 500. Տաթև. ամ
474.
ոլղղագոյն
ձևն է
կ ի ւ բ ի կ ո ն
Նեմես. էջ
64, 65։
~֊–3ն. ախՀՕՀ,
չեզ.
/.՚
յՅւ/֊ն՝^
որից
ս
լատ.
ՕսէսՇԱՏ,
ԸԱեւՇԱՈ1
«
խորանարդ»,
ար֊
մատն է
*6
^)օ;
«
քուեայ»։
—
Հիւբշ.
357։
Ուղիղ
մեկնեցին նախ ՀՀԲ և ՆՀԲ։
ԿԻԴԱՐ
տե՛ս Կեդար,
ԿՒԶ,
«
խորոված»,
անստոյգ
բառ. մէկ ան֊
գամ
ունի
Զքր*
ծործոր,
((
Ոչ ատի հաց ա֊
ռանց
ա ո
ի
ս
ո չ կիզ ե ողջակէզ
առանց
հրոյ))։ Եթէ այս իմաստր
ստոյգ է,
կարելիէ
սրանից
դնել՝
ՓՈԽ .—քրդ.
1
ոշւԱ
«
խորոված
միս»,
հմմտ
նաև
1
օ2ւ1(
«
հալած
ճարպի
մնացորդ,
խար֊
խրնծի»,
1
<621Ճ1
«
աղած
բաներ,
տհալ,
սլա֊
նիր» ևն։
ԿԻԶԱՐԵԱԼ
«
ճռզած,
նուազած», անի մ ի ֊
այն Բառ. երեմ, էջ 199, որ յիշում է
հ ո գ ա ­
ց ե ա լ
բառի
բացատրութեան
մէջ,
ուրեմն
իբրև իր ժամանակ
կենդանի
բառ։—Արդեօք
վրիպակ
չէ" փոխանակ
նի գ ա ր ե ա լ ,
որով ար֊
մատը
լինում է
նիզսւՐ<ս//7Ա.
Ո12ՁՐ
«
նի­
հար»։
Կէ՚ԸՆ
«
բուրդ,
ասր»
Յայսմ. Եղիշ. խաչել.
287.
որից
լ ա ս ա կ ի գ ն
«
բուրդր
լուսափայլ
ճերմակ» Ագաթ,
ծ ի ր ա ն ա կ ի զն
կամ
ծ ի ր ա ն ե –
կ ի գ ն
«
ծիրանագոյն
փայլող
բրդով
(
ոչխար)»
Ոսկ. զաք.
ո ս կ ե կ իզն
Վրդն. լուս. 55.
ս պ ի ­
տ ա կ ա կ իզն
Փարպ։
Fonds A.R.A.M