ԿԵՓ
5 8 1
ԿԷՍ
Առաջին
ուղիղ
մեկնիչը
Սկևոացին է;
"
ԿԵՓԱԼԱ
«
գլխաւոր».
մէկ անգամ
ունի
Վրք. հց. Բ.
֊
Յ ն .
ՀՏւՕ^ՕԱՕ;
«
գլխաւոր»՝
/.
ՏՏՅ^՚ք),
դոր.
7.
ՏՓ7.ՃՂ
«
գլուխ,
գլխաւոր»
բառից։
Ուղիղ
մեկնեցին
ՀՀԲ և ՆՀԲ։
*
ԿԵՓԱՂ
«
մի տեսակ
ձուկ»
(
չունի
ՆՀԲ).
մէկ անգամ
գործածուած
է Վեցօր. էջ 153
«
Որ
անուանեալ
կոչի
քսիւիիէ,
պրիոնէ և
շնջրիք և
կեփաղք»։
= 3ն. ՀՏգ&ճօՀ
«
մի տեսակ
ձուկ է», որից
նաև թրք.
յ Ա 5 "
ճ֊.3ւ\ «գլխան
ձուկր,
Մ1Ա§6,
տս\շէ»։–Հի։բշ.
518։
ԿԵՔԱՐԱՅ
«
կարճ
(
ճանապարհի
համար
առուած)»,
գիտէ
միայն
ՀՀԲ. անստոյգ
բառ։
ԿԵՔԵԱԼ
«
երկմտ եալ».
ունի
միայն Բառ.
երեմ, էջ 162։
ԿԶԱԿ, ի-ա
հլ. «ստորին
ծնօտը,
դունչ»
ՍԳր. Եւս. պտմ. Եփր. դտ. որից
կզակա­
կապ լինել
«
պապանձիլ»
Գէ. ես։
Հիւնք.
զզել
բայից։
Պատահական
նր~
մանութիւն
ունի
արաբ.
•
23
զՏՈ
«
կզակ»։
ԳԻՌ.–Ջղ. Տփ. Ոզմ.
կզակ,
Հմշ.Ննխ. Սեբ.
ւյզագ,
Ասլ.
զզագ, գզայ,
Ռ.
զձազ.
այս բո֊
լորր
նշանակում
են «կզակ»,
միայն
Ոզմ.
«
քմաց
վարագոյր,
կատիկ», իսկ Ղրբ. դի՜
տէ միայն
կզակին է շիլ
ոճր. կայնաև
կզա­
կակապ
Մշկ. «լաջակ»,
արունկզակ
Սեբ. Պ լ.
Երև. (րստ Ամատոլնի,
Հյ.բառ ու բան, էջ
339),
կզակը թիլ
«
շատախօս»,
կզակր թողնել,
թուլացնել
կամ
վէ թողնել
«
երկարաբանել»,
կզակին մտիկ շանել
«
մարդու տեղ
չդնել»։
ԿԶԿՆԾՏԱԼ
կամ
ԿԾԿՏԱԼ
տե՛ս
Կաղկան­
ձեր
ԿԶՍԻԿ
«
սալորենի»,
գիտէ
միայն
Տիրո֊
էեան, Հանրագր. էջ214 և 458, որի աղբիւրն
է Ք աջունի
։
հտ. Գ, էջ 121։
Գաւառական
բա՞ռ է։
ԿԷԶ
«
այրել»,
արմատ
առանձին
անգոր­
ծածական, այս ձևով
երևան է գալիս
բար­
դութեանց
ծայրին,
օրինակ՝
արեզակնակէղ
Ագաթ,
հրկէզ
Ես. գ. 14. Ա. եզր. ա.55.
նեեմ. բ. 17.
բոցա կ էզ
Եղիշ. Յհ. կթ.
ած­
խակէզ
Արծր.
արևակէզ
Եղիշ. Պիտ.
անկէզ
Շար.
դժոխակէզ
Անան. եկեղ.
ցւյւակւ.ւ|
՛
Լ
1
–
ցօր,
90.
երկնակէզ
Վանակ,
յոբ.
կենղանսւ–
կէզ
ճառնտ.
զինեկէզ
Բրս. յուղիտ.
դիւրա­
կէզ
Անյ. բարձր,
ողջակէզ
ՍԳր. ևն։
Շեշտից
առաջ
դառնում է
կիզ.
ինչ.
կիէլուլ
«
այրել»
Սղ. ձբ. 15.Ա.մակ. ա. 59.
կիզումն
Ա.
եզր. ա. 14. Ագաթ,
կիզելի
Սղ. ճգ. 4. Ա֊
գաթ. Ոսկ.յհ. բ. 15.
կիզեցուցանել
Ագաթ.
կիզուց
Փարպ.
հրկիզել
ՍԳր.
ողջակիզել
Սե­
րեր. Եւագր. ևն։
Տէրվ.
յ
\1
էՅՈՈ.
88
կցում է
կ այծ
բա­
ռին։
Շցա ա , Տէ.
շկո\. էջ 135 պրս.
§՚օտ՝
«
տաք»։
յ՚ստէւ, Օւժ.
1
<ՕՄԺ
6 333
սրա հետ է դնում կասկածով
քրդ. \ճ–
՚
Ճ\Հ
«
խորոված
միս»,
որի վրայ տես
կիզ։
Հիւնք.
խածանել
բայից»
Թիրեա֊
քեան, Կարնամակ
ծան. 41
զզ ե | , զիծ,
կծել, կհել
ձևերի
հետ։
Սադրզեան ՀԱ
1909, 334
սումեր.
§ 1 Տ
«
փայտ»,
թրք.
զձւ-ՈՂՅւզ «տաքանալ»։
1
ՀՁՐՏէ,
Յուշար­
ձան» 401, 405 սումեր.
12, 121
«
կրակ»,
423
թթր.
1
ԱՏ–, 1«2–
«
կրակ»,
օսմ. չա֊
ղաթ.
1
սշ–1ՈՅե
«
կատաղիր։
5
տբ«/136,
աՏՕբ.
1912,
էջ 22 գւռ. վրաց.
կիզինի
«
այրել»
բառի
հետ։
Պատահական
է
լազ.
§ 2
«
այրել,
վառել»։
ԿԷ.9.Ն
«
թեք,
զառիվայր»,
նորագիւտ բառ,
մէկ անգամ
ունի Վստկ. 215 «Ո) ի դուր
տեղի (պէտք է շինել
գոմր), որաղբն և գո–
զըն ի տեղն դադարէ,
այլ ի կէզն տեղի, որ
ամէնն
սահի և քամի»։
Սրանից են ածան­
ցուած
կեզնել
«
ամանր մէկ կողմի
վրայ
ծռել, պառկեցնել»
Վստկ, 110 (Կեզնեա՛ զա­
մանն ի մէկ գիհի
վերայ),
կեզնիլ
«
հակիլ,
մէկ
կողմի
վրայ
ծռիլ» Վստկ. 160
(
Գիտա֊
գիր որ հայել պիտի ի բանջարն և զայն քա­
ղել՝ որի վերայ
արևելից
դեհին
լինի
կեզ֊
նեալ)։
Թէ՛ ձե ռագիրր և թէ տպագիրր մէկ
դնում են
կեղնել,
մէկ
կեզնել.
իսկ էջ
249
ցանկի մէջ առնուած է վերի
ձևե­
րով։
ԿԷԷԴԱՄ
տե ս Աալաադա։
ԿԷՆԳՐԻՍ
«
գարի»,
ունի
միայն Բառ, երեմ,
յաւել,
568։
ԿԷՍ, Ո
հլ. (յետնաբար
կայ սեռ.
կիսիցն
Fonds A.R.A.M