ԿԵՐ
580
ԿԵՓ
պրս. ճտւ՜ձ,
§Մ<3, § 3 1 ^
Յ Ճ Յ
«
կերտուած»։
Սրանից
յետոյ
ՆՀԲ՝ իբր պրս.
1
օ1՜(1։ —
Ի46ԱՈ1ՁՈՈ
2
ւ\ա
I, 247
հաւանաբար
սանս,
ե ք
«
անել,
շինել»։
Լ.ՅՏՏ6Ո 21<>1
6, 79
յիշում է Հեսիքիոսի
աւանդածը,
բայց
ինքը
համարում է սեմ.
գշքշէ,
գւքյ՚Յ՜
«
քաղաք»։
Օ.ՕՏ0Ո6
37
սնս.
1
(
Յէ
՚
էՅ
և օսս.
քարթ
«
բակ»։
ՑծէԱշհ. 201\<1(յ
1850, 356
սանս,
1(31՜,
ՃՎձ։
մստէւ, 2շՈ–
ձտթ. 80
1
<3ք6է
«
կտրել», 84 զնդ.
ե
՚
Ցք Յ
՛
է 3,
սանս.
1
<յէՅ,
/ ՚ / 3 / 7
ԱՅՐ
«
շիներ
արմատից, իսկ էջ269 զնդ.
\
^3ք9ճ «^ա–
ռաջացնել»։
Լտւ^.
0.6
ՏՅՈ1.
ճեհճ. 199,
ԽՈՂ.
Տէ.§ 1151
Հեսիլքոսի
կւօ1Ա7ձթԱ^
ձեր
ուղղելով
^[1.^19;x^օՏ^V՝
կցում է
այստեղ, ա \ Խ ՏԳ1 հՊ1
38,
572—3
և
45, 538
ևն սանս.
օսս.
3՝«
^31՜(1
ՅՈ,
զնդ. &Խ՚ւԽւՅՈէ.
Տէրվ. Նախալ. 69
հնիւ.
1
<3ք
«
շիներ
արմ ատից է դնում,
կցելով նաև հ լտ.
Ը6Ո1Տ
«
արարիչ», լտ.
Շք63ք6
«
առնել,
ստեղծեր,–Կնոո
բա֊
ռի վրայ
ընդարձակ
մի վէճ ունին
Հ ի ւ ֊
բըշման և Մորթման,
Առաջինը
2 0
^ ( յ
30, 138
—
141
իր
1
քՅՈ ւ տ Ըհ– ճ ա ւ 6 ո ւ տ շհ6
Ւ131Ո6Ո
ՅԱք ԱՅՐէՅ, ԱէՐէ, ^ ՚
1
՛
^
վերնա֊
գրով
նամակի
մէջ հաստատում
է թէ
կ ե ր ա
բառր
զուտ իրանեան
փոխառու֊
թիւն է, քանի որ հայերէնր
չունի ան֊
ցեալ
գերբայի
֊
է Յ
մասնիկր և թէ
կ ե ր ա
նշանակում
է ո չ թէ «քաղաք»,
ինչպէս
աւանդում է Հեսիլքոս,
այլ
«
շինեալ»։
Սրան պատասխանեց
Մորթման
2 0 1
^ 0
32, 724 — 8,
ուր պնդում է թէ պրս.^
նշանակում
է «քաղաք» և ո՛չ թէ « շ ի ֊
ներ, որիհամար
իբրև ապացոյց
մէջ է
բերում
Բուրհ ան ֊ի֊Ա՚ատ
իֆ
հետևեալ
վկայոլթիւնր.
«
ք՚Հւ՜ճ «քաղաք»
նշանա֊
կոլթեամբ,
ինչպես
Մ^՜ՏԵ^՚ՄՃ
–
ի
և
Տ հ ՚ ՚ Յ –
\՚
ԱՏ
§Մ(1,
որոնք
ԵձքՅւն֊ի և
Տկճ^ԱՏ֊ի
քաղաքն են նշանակում»։
Մորթման՝
պրս. §Մձ դնում է
§Մ(11ճՅՈ
«
դառնալ»
բայից,
հմմտ.
յն. %օճւգ. «քաղաք» և
ԱՕ^տա
«
դառնար, իսկ պրս.
օ՝Մ(1ւճՅՈ
միացնում է սանս.
Հ^է
և հյ.
ուՐ
բառե­
րին,
վերջինր
պահուած
ուրուր
և
պա­
րուրել
ձևերի
մէջ։
Նոյն
խնդրի
մասին
գրում է նաև Ո6\ձշճշ
2 0
^ 0
33, 143–
156։
Անղրիկեան,
Բազմ. 1903, 366հա֊
մարում է բնիկ
հայ։ Մառ
3 8 0
1925,
671
ռուս. \՝0\1օյԼ «քաղաք»
բառի
հետ։
*
ԿԵՐ0ՆՈՍ
«
բարկութիւն».
ունի
միայն
Բառ. երեմ, էջ 162։ Տե՛ս և
կ ի ռ ո ն ո ս ։
= 3ն.
•
ՀՏՕՅ՚յ՝^
«
շանթ, կայծակ»,
հմմտ.
Եւս. քր, ա. «Որ կերալնոսն
կսչէր,
այսինքն
է բարկութիւն»։
—
Աճ.
ԿԵՓԱԶ
«
զուտ
մաքուր
ոսկի»
Օրրել, ողբ.
օ՛ձ.
այս արմատական
ձևով չէ
գործածուած
հին
լեզուի մէջ, ուր ունինք
միայն ածակա­
նի
վերջաւորութեամբ՝
կ ե փ ա զ ե ա յ
Երգ. ե.
11.
Սկևռ. էմբ. — նոյնպէս է նաև
կ ե փ ա զ ե ա ն
Շնորհ.
ե\զես. (Երգ
եըգոցի
ն ո ր ա
ւէիլտ
թրգմ. համապատասխան
տեղում
ունի
ո ւ ի –
զ ա յ ^ <
նո՞յն է նաև
կ ե փ ա զ է
Սասն, էջ 59։
= Եբր.
ք 2 ք՜Յ՜շ
«
մաքուր
ոսկի»
բառն է,
որ ծագում է
քշշ
«
զտել,
ոսկին կամ
արծաթր
մաքրեր
արմատից։
Յոյն
թարգ­
մանութեան
մէջնախ դրուել է
7.0.1 ՛
ՀՕ.– «ե
փազ»
(
Ն. շաղկապով),
յետոյ
շաղկապր
միանալով
եղել է (իբրև մէկ բառ) 7.Ա1<0Ա,,
յետոյ
գրուած
7.
տգՕ.Լ,
՚
ՀՏ՚քՕ^,
ո
րից էլ տա֊
ռադարձուել
է հյ.
կ ե փ ա զ ։
Նման
թիւրիմա–
ցոլթեան
արդիւնք է վրացականում
ոօյշՀՏօ
ո փ ա զ ի
«
մաքուր,
զուտ»։
Ուղիղ
մեկնութեան
ծանօթ էր
հներից
Վրդն. դան. զ, էջ 269 «Յոսկայ կե­
փազեայ՝ որ ոսկի
սուրբ ասի, յերրա–
յեցւոցն ի յոյն
շրջեալ»։
Նորերից ու­
ղիղ մեկնեց նախ ՆՀԲ։
"
ԿԵՓԱԼ
«
գլուխ».
նորագիւտ
բառ, որ
հինգ անգամ
իրար ետևից գործ է ածում
Մխ.
Սկևռացի,
յաղագս
համապատուութեան
ժբ
առաքելոց. տպ. Երուսաղեմ
1865,
էջ 43 —
֊15
«
Յովհաննես
յունարէն
գրեալ
զԱւետա֊
բանն,
կ ե փ ա լ
ասաց, որ է գլուխ.
Յաղագս
որո՞ց
պիտոյից
ասաց
զ կ ե փ ա լ ն ՝
թէ թարգ­
մանի Պետրոս, իսկ եթէ ասիցէք թէ
կ ե փ ա լ
ի
կ ե փ ա լ
ասաց
թարգմանել,
զի նչ առաւե­
լութիւն
ունի
յունարէն
կ ե փ ա լ ն
ի վերայ
գլխոյն
հայերէն»։
Հմմտ. նաև տակը
կ ե–
փ ա լ ա
և
կ ե փ ա ղ ։
= 3ն.
7.–
^1Լ՜՚կ
«
գլուխ»։—Աճ.
Fonds A.R.A.M