նՀԲ լծ. լտ.
1
է10, 1էշք
«
երթ,
ճամբայ»։
|
Ցօէէահ. 2 0 1 ^ 0 ,
1850, 354
և
ճ ո Շ Յ ,
88,
437
սանս.
1՜
էւ
«
ուղի, ճամբայ,
երթ»։
աււ6ւ–, տա;ա,
42, 252
զնդ.
ա 9
«
մեռնիլ», որինախնական
նշանակու­
թիւնը համարում է «մեկնիլ»։
նոյն, էջ
329,
յն.
Տ
/.&-
Տ1՝/
«
գալ»։ Տէրվ. նախալ.
62
է-ով աճած՝
արմատից,
հմմտ.
սանս.
յ Ո Օ ւ ո Լ
յն. Օ^գւ, լատ.
0
Ո01",
հյ.
յա ռնեմ, ե լ ա նեմ։
ձիւնք,
երդ
բառից։
Ուղիղ մեկնութիւնր
տուաւ
10, 2 7 6—7 ։
ԲՅէքԱհՅՈ>՚, Տճ,
1, 189
հա­
մեմատում
Է գերմ.
է ա է շ ո
«
դիպչիի մօ­
տենալ, երթալ, դիմել» ևն։
Ր^Յքտէ,
Յու­
շարձան, 400 ասուր.
ՅՈ 1
«
մեկնիլ»,
Ա1
-
–
էս
«
սովորութիւն»,
402
սումեր.
ՅՐՅ,
6
Ո
«
երթալ»,
ՅՐՅ,
§3.էձՈ
«
ճամբայ»,
406
սումեր. 1Ճ,
ա մ ս
«
երթալ», 419 թա­
թար. \յօՀ, գա, գԽ,
ույգուր. գօճՀՈ&Կ.,
ալթայ.
V 0 ^
«
երթալ»։
ՇհՅքբ6Ոէ16ք,
Մ,
25, 244
սանս.
Տ31՜թՅէ1,
յն.
1
ք
)7
ա,
լտ.
Տ61՜–
բՕ
«
սողալ»
բառերի հետ՝
–
է օ
մասնի­
կով, իբր հնխ.
Տ 6 1
՚
բ է 0 – > ե րթ ։
ԳՒՌ—կշ. Ախց. Խրբ. Կր. Մկ. Պլ. Սեբ.
Աչ.
Էրթալ,
Ոզմ.
յէրթալ,
Վն. Տիգ.
էրթալ,
Մշ.
էրդ՚ալ,
Զթ.
իրթոի ի յ թ
֊
ի
ննխ.
էրթալ,
էշթալ,
Երև. Ռ.
էթալ,
Մրղ.
Սլմ.
էթալ,
Հճ.
իշսւօլ,
Հմշ, կղաշ։–֊Ունինք
նաև Ակն. Տփ.
էոալ,
Պրտ.
իյալ,
Ասլ.
իալ՝
նոյն
նշանակու­
թեամբ, որոնք Տէրվ. Լեզու, 1887, 91 հնխ. \
«
երթալ» արմատից է հանում. հմմտ. լտ,
Մ6, 60,
սանս. ՇՍ,
1
Ո13Տ,
զնդ.
361
է1,
հպրս.
&\
էկ, յն.
6
է01,
լիթ.Շւէ1 ևն «երթալ»
(
Գ1&\ձշ,
255)։
—
Էնկիւրիի թրքախօս
հայերը պահած
են բառս՝ հետևեալ ասացոլածում.
23
ք29քՑՈ
§ 6 1 ՚ է Յ Տ
Ժ6^ւ1
«
էլ բաւական է» (բառացի
«
շա­
րունակ կերթաս
չէ՛»), տե՛ս
Մխիթարեան,
Բիւր. 1898,
789։
ԵՐԹԱԿ
«
համատարած»,
ունի միայն Բառ.
երեմ, էջ 93։
1
յ|՝ԹԱՍ
«
մեռելների
աստուածացԱալ
հո­
գին», նորագիւտ բառ, որ մէկ անդամ
գըտ֊
նում են գործածուած
Մոլոլթ. 451 ր. վկա­
յութիւնը տե՛ս
մանէ ս ։
ԷՐԺ
է գործիական
երօ՚իւ
ձևով ունի
միայն
Բառ. երեմ. Էջ 92 և մեկնում
Է «գերղիւ կամ
համամայիւ». վերջինր նշանակում
Է «աղաւ­
նարօտ
բոյսը»։
֊
ք
-
ԵՐԻ
( –
ւոյ, ֊եաց)
«
կենդանու
առջևի
ոտների
վերի մասը, լանջակողմը,
երբուծ»
ՍԳր, (գրուած
էրի
Կանոն. Էջ 54), որից՝
աո
երի
«
մօտը, կողքին, քովը» (որ և
յերիի
հոր,
աշխ.,
աո երի ընթանալ
«
զուգրնթանալ,
հա­
մապատասխան
լինել» Եւս. քր. նշանակու­
թեան տարբերութեան
համար
հմմտ.
կողք
«
մարմնի
կողերը» և գւռ.
կողքը, կողքին
«
քո֊
վը»,
= Բնիկ հայ բառ՝ հնխ.
թ6էՅ
«
առջևը» ձե֊
վից. այս արմատն Է որ իր
թ61",
բ ա ,
թ Ո
և
այլ բազմաթիւ
ձևերով ու ձայն դարձն երով
ծնունդ
Է տալիս ժառանգ լեզուների մէջ հա­
րիւրաւոր բառերի, յիշենք դրանցից մի քանի
կարևորները և ձևով կամ
նշանակութեամբ
մեզ մերձաւորները. —սանս.
բ1ՄՅՏ
«
առջևը»,
բ ւ
՚
Յ –
«
առաջ»,
թ Ր Յ ^ Ր
«
կանուխ, առաւօտուն»,
բ ք Յ է հ Յ ա Յ Տ
«
առաջին»,
բքՅէ31՜31Ո
«
աւելի
յե­
տոյ», զնդ.
քքՅէօւՈՅ
«
առաջին»,
քքՅէտքՅ
«
նախորդ»,
բՅէՄ\քՅ
«
առջևը, առաջին», հպրս.
բ31՜Ա\քՅ
«
առաջնագոյն,
կանխագո
(
ն»,
յն.
՚
ոբւ՝/ «առաջ, նախապէս»,
պյօ «առջևր, նա­
խապէս, կանխաւ»,
սրօՅՕ)
«
յառաջ»,
1
էք)ռ
«
կողքին, առ երի, դէպի», պյէգօՀ, «առաջնա­
կարգ»,
7
է0ա՝՛
«
հողի յառաջակարկառ
մաս»,
ՂԼ0&1~^ «առաջին»,
ԱՕՕՂՏՕՕ^
«
առաջնագոյն*,
7
էթ
<ՈՏք>01
7
ս68տ^
«
առաջի ոտները»,
^էթէօրօէ,
7
ւք
)6
ս
.՝
^7)
«
նաւի յառաջակողմը,
ցռուկ».
Աթօս.–
՝
>ւ6\>
ՕՀ&ճօՀ, «սրունքի վերի մասը»,
յէթօս
«
կա­
նուխ, առաւօտը կանուխ»,
^աշ֊ՀՕւթւՀՕՀ, «ե–
րախայրիք»,
էէքյ&օՀ «վաղահաս
(
պտուղ)»,
՚
յւբօՍքյԼՕՀ
«
կանուխ
եկող, վաղահաս»,
71
ք)Տօ8ս^
«
անդրանիկ»,
լտ.
բ ա
«
առաջ»,
բՈ1՜ՈԱՏ
«
առաջին»,
բՈՕՐ
«
առաջնագոյն»,
բ ք Յ Ո ճ ա ա
«
նախաճաշ»,
թոԺշւ՜Ո
«
վաղուց»,
ֆէւձւշ «ե–
ռանղ»,
բ ո ա Յ
«
սկիզբ»,
բ ո ա օ
«
նախ»,
թԱ–
ՏՕԱՏ
«
վաղնջական,
նախնի»,
բ ո Ա Տ
«
աւելի
շուտ, առաջուց».
թք 3 6
«
առջևը»,
հբգ.
քքԱՇ,
ւ/երմ.
քքսհն
«
առտուն կանուխ», գոթ.
ք31ՄՅ
«
առաջ»,
ք ա ո 1 3
«
առաջին».
հտւՈ1–շ\ձշ1Տ
«
տարիքոտ»,
անդսք.
քօքքՈՅ
«
առաջին»,
հսաքս.
ք օ ւ ՚ ա Օ
«
առաջին»,
լիթ.
բ ա
«
առջևը»,
բ ք 6 բ 6 ք Ո 3 1
«
երկու տարի առաջ»,
բՄ1Ո0Տ
Fonds A.R.A.M