574
սանեան
պհլ–
ՕԸտէՁր;
«
վարդապետու­
թիւն)),
զնդ.
Ը1Տ.Յ-, *1Տէւ–։
նոյնը
Փոր­
թուգալ
փաշա,
Եղիշէ
277։
ԿԵՊՌԵԱԼ
«
կապեալ,
կալեալ,
աղտեղա֊
րեալ».
ունի
միայն
Բառ.
երեմ, էջ 161։
ԿԵՌ
տես
Կայռի։
֊
Կ Ե Ռ
«
ծուռ,
կոր)) Շնորհ, առակ,
«
ճանկ,
թրք.
Շ 6 Ո § 6 ե )
Կիր. էջ 221. Վստկ. 130. որից
կռածագ
«
ծայրր
կորացած
(
կտուց)))
Նար.
177.
կռակտուց
Ոսկիփ.
կռաշուրթն
Դիոն.
Շնորհ. Սահմ.
կոապոզ
«
ծուռ
եղջիւրներով))
Մագ.
թզ. 87 (չունի
ՆՀԲ)
վ
կեոկեո
«
ծայրը
կորացած
(
կօշիկ)))
Զքր՛ սարկ. Բ. 88.նաև
կռանալ
Լծ. փիլ. որ ՆՀԲ մեկնում է
«
կռնա֊
կր տալ, կռթնիլ,
յենուիլ)),
բայց
ուղղելու է
համաձայն գա
լա
ռակ անն եր ի՝ «ծռիլ,
մի բա.
նի նայելու
համար
վրան
հակիր),
յայտն՛ա­
պէս
«
ծռիլ,
կ՛որանալ))
իմաստն
ունի Կղնկտ.
հրար. Շահն.
Ա. 322 (թութակի
կտուցի
համար
ասուած)։
֊
Ն ո յ ն է
կոր
բառի
հետ,
որ
տես։
Տշհ6քէ61օաէճ 8 8
28, 303
նոյն է
դնում
կառչել
բայի
հետ։
ԳԻՌ.-Ալշ.
Ջղ. Մշ.
կեռ,
Ախց.
Գոր. Երև.
Կր. Շմ.
կէռ,
Ղրբ.
կրէո,
Սեբ.
գէ՝ո.
Տփ.
կիռ.
(
միևնոյն
բառր
ունին նաև Արբ.
Խտջ.
Բբ. Հմշ. 9ն. Վն. զանազան
նշանակութիւն֊
ներով)։
Նոր բառեր
են
կռել, կռանալ, կռաց­
նել, կռան, կեոաոագի, կեռի, կեռիլ, կեռլիկ,
կեռկտուց, կեռմայր, կեռման, կեռուկ, կե­
ռումեռ, կեռչան, կուսպատի, կեռտիկ, կոա–
ւ)ար, կռաջիլ, կռակոռ
«
կորաքամակ
պա­
ռաւ)), վերջինր
ցոյց է տալիս
կոռ
ձևն էլ, որի
մասին
տե՛ս
կոր
բառի
տակ։
*
ԿԵՌԱՍ
«
կեռաս
պտոլղր,
քիրազ,
գիլաս))
Մարթին, Վստկ, 156. Առաք, պտմ.
418,
ո֊
րից
կեռասենի
«
կեռասի
ծառր)) Վստկ. 44,
143։
-
Յն.
ՀՏ.Հ,5.10<Լ,
նլն.
*
ՏՕ0ւ315է
«
կեռասենի»,
՝/.
Տ030107
«
կեռաս»
բառից, որ
Արևելք
և Արևմուտք
ընդհանուր
տարածուած
մի
բառ
է. համեմատել
լտ.
Շ6ՐՅՏԱՏ,
սպան.
06
Ր623,
իտալ.
Շ1Ո6ԱՁ,
ֆրանս.
Շ6ՈՏ6,
անգլ. շկշՈՀ,
հգերմ.
օհ.ՄՏՅ,
մբգ.
1
(6.
Տ(՝,
գերմ.
Ւ
^ՄՏՇհշ,
հունդ.
0
Տ6ք6Տ2Ո^6,
հսլ.
ձՇ
.–1,
Ո
՚
Ձ
ռուս.
՚16
թ611աՏ,
սերբ.
է1Հ&Ոխ,
չեխ.
տէ.6ՏՈէ,
լեհ. \ռՇՏ
՚
Ո13,
026
ք6Տ2Ո13,
լիթ.
€6ք6ՏՈՅ,
ռոլմ.
0
ԸՐՅՏ6,
գնչ.
ՕՄՅՏ,
ալբան.
է ՚ ^ Տ ք ,
ֆինձ.ճ՝ՈՏ՚1,
Էստն. խւՏ,
թրք. ՃՄՃ2.,
արևել. թրք.
§ ԱՅՏ ,
քրդ.
§ւ13Տ
ևն։ Նախա­
պէս
կարծւում էր՝ որ այս
բալլը ծագած է
Փոքր֊Ասիո
յ տԼտֆՕւգօՕՀ (Կիրասոն)
քաղաքի
անունից,
ուր Հռովմայեցիք
առաջին
անգամ
Լուկուլլոսի
ժամանակ
ճանաչեցին
այս պը֊
տուղր և իրենց հետ Եւրոպա տանելով՝ տա­
րածեցին
ամէն
կողմ։
Այսօր
ընդունում
են՝
որ բառը
Փ ո քր-Ասի ական,
թերևս
Թրակօ–
Փռիւգական է, պատկանում է հնխ.
գ6ք–
ար­
մատին և ցեղակից է յն.
•/.
օձ
՚
ՆՀ,
լտ. ՕՕ՚ւ–
ՈԱՏ,
լիթ.
*1
<ՄՈՅՏ
ևն բառերին։
Յունարէնից
անցել է լատիներէնի
և յետոյ
ուրիշ
լեզու֊
ների
(861–
Ո61<6ք 149, 8 0 1 Տ Յ Շ գ 439, ՒՀ1ս§6
256,
Ր օ է օ ո ^ 1, 4 1 1 ) ։ –
Հ ի ւ բ շ.
356,
ՆՀԲ
յիշում է միայն
ռմկ.
քիրազ։
Ու­
ղիղ
մեկնութիւնր
ունին
Մսեր
մագ.
Խմբագիր
չափածոյ
176,
յ"ստէ1, ՕւՇէ.
1
Լաձշ
374,
Հիւնք. 331 ևն,
ԳԻՌ. — Սչ.
գեոաս,
Ասլ. Ննխ.
գէոաս,
Սեբ.
զէ՝ ուսս,
Բլ.
գեոյազ,
Մշ.
գրոյազ,
Խրբ.
գ ի յ –
Րադ,
Զթ–
գէոօս, գէռոս
(
ծառր
կոչւոլմ է
գէոիսե, գէռիսինե, գէոասինե),
Վն.
գիլազ,
Պլ.
քիրազ,
Ախց.
ք ի ր ա զ ,
Սվեդ.
քրոլզ
ևն.
վերջիններր
նոր փոխառութիւն
թուրքերէնից
կամ
քրգերէնից։
*
ԿԵՌԵԱՅ
(
սեռ.
հոլով)
«
կայմ))
Խոր. աշխ.
586
(
այլ ձձ.
կեոայ, կիւոիայ;.
չունին բա֊
ռարաններր.
«
Ունելով
զտաւռոն
միջերկնեայ
և զպղայիդա
ընդ մէջ
կեռեայ»։
= 3ն. բնագրի
|ւ237ր 17^ «ՏՕՕք՚ա*
ձևից
տառադարձուած,
որ Պատկ,
յ\թ1\<1. Ր601՝բ.
էջ 4 թարգմանում
է «՜ՃՅւյՀհ
Շ6բ6,1աՒ1010
բՅ«Ւ1ե1,
միջին
կայմի
վրայ»։
—
Աճ.
ԿԵՌԼԻԿ, ի–ա
հլ. «հորից
ջուր
քաշելու
դոյլ»
Բռ. ստեփ. լեհ։
Ուրիշ տեղից
ծանօթ
չէ բառս։
ՋԲ չի
յիշում։
ԿԵՌՆԵԽ քի-ա
հլ. ըստ ՆՀԲ, բայց
առանց
վկայութեան)
«
ճարեկ,
սարեկ
թռչունը»
Փիլ, առ լիւս. 128,
171։
ԲշէշՀՏՏՕս,
Խ.
ս.
Յաւ.
Տէսժ.
102
-
ե ի յ
վերջաւորութիւնը
դնում
Է
մասնիկ
(
հմմտ.
գոռեխ,
մեղեխդ
և
արմատը
Fonds A.R.A.M