զուին,
զի կենւոոլ
(06
ՈէԱՈ1)
հարիւր
րսի)>։
Նորերից նախ Ալգեր ե ան. Բցտր.
չփ. և կշռ էջ
110։
Կ Ե Ն ԴԻՆ Ո Ն
«
եղևնափայտ».
ո լնի
միայն
Բառ. երեմ,
յաւել
568։
" ՛
Կ ԵՆԴՈՆԱ Ռ
«
ցնցոտիներով
կարկ ատած
զգեստ,
հին շոր»
Վրք. հց. Բ.
56
(
բ.
խմբա֊
գրութիւնն
ունի
պ ա տ ա ռ ա տ ո ւ ն ք ո ւ ր ձ ) .
ուրիշ
վկայութիւն
չկայ,
= 3ն.
7
^ ա > » 0Լ0 7
«
ցնցոտիներով
կար­
կատած
հագուստ», որ նուազականն
է
7
Տ՝^(1)7
հոմանիշի.
սրանից և լտ.
Շ6ոէօ, Շ6Ոէօ–
ՈՁՈԱՈ1
«
շորի
կտոր»։
—
Հիւբշ–
356։
ՆՀԲ լտ.
06
Ոէօ,
յն. %&՝ոձ՝1 ձևից։
*
Կ Ե Ն Դ Ր Ո վ Ն
կամ
Կ Ե Ն Տ Ր Ո վ Ն
«
բոլորակի
միջին
կէտը»
Եւկղիդ.
ասւոլմ է նաև
կ ե ն –
դ ր ո ն , կ ե ն տ ր ո ն , կ ե դ ր ո ն ,
արդի
գրականում՝
արևելեան
բարբառր
գրում է
կ ե ն տ ր ո ն ,
արև֊
մրտեանր՝
կ ե դ ր ո ն ,
որից
կ ե դ ր ո ն ա կ ա ն , կ ե դ –
ր ո ն ա վ ա յ ր ,
կ ե դ ր ո ն ա տ ե ղ ի ,
կ ե դ ր ո ն ա ձ ի գ ,
կ ե դ ր ո ն ա ի ւ ո յ ս , ա ր տ ա կ ե դ ր ո ն ,
կ ե դ ր ո ն ա ն ա լ ,
կ ե դ ր ո ն ա ց ո ւ մ , ա պ ա կ ե դ ր ո ն ա ց ո ւ մ , ա պ ա կ ե դ –
Ր ո ն ա ց ա կ ա ն
ևննոր բառերր։
(
ՆՀԲ և սրան
հետևելով ԱԲ՝ նշանակում եննաև «խթան»,
բայց այս նշանակութիւնը
յատուկ է
միայն
յունարէնին
և չկայ
հայերէնում
ինչպէս որ
ՏԲ էլչի
նշանակած)։
= 3ն.
՚/.1՝1
Հ(յՕ՝է «կենտրոն,
միջին կէտ»,
բուն
նշանակում
է «խայթոց»
և ծագում է
7.
Տ7"տա
«
խայթել»
բայից,
փոխառութեամբ
տ արածուած
է բոլոր
եւրոպական
լեզունե­
րի մէջ. ինչպէս՝
լտ.
Շ6ոէ1՜ԱՈ1,
գերմ.
26
Ոէ–
Ո1ա,
ֆրանս.
ՇՑՈէՐՇ,
ռուս.
Ա6աթ1>,
վր–
յ36(8)<ք)ռ կ ե ն տ ր ո
ևն։—Հիւբշ.
356։
Ուղիղ
մեկնեցին
նախ ՀՀԲ, ՆՀԲ,
Կ Ե ՆԷՇ
«
նիգ»,
որ և
կ ե ն դ ե շ
կամ
կ շ ե ո
«
նիգ»,
սրանից
կ ե շ Լ ո ր
«
նֆ գ
(
իմա՛ նգա–
ւոր)».
բոլորն էլ ունի
միայն Բառ. երեմ,
էջ
161,
165,
Կ ԵՆՈ Ռ Ո Ս
«
մարգակեր
մի գազան»,
նորա­
գիւտ բառ, որ մի անգամ
գործածուած
է
Խոր. աշխ. հրտր, Սուքրեանի, էջ
19
«
Ունի
և քարայրս
Լասինիկացլոց,
յորում են նո­
րակերպ
գազանք, որք են մարդակերք, կե֊
նոռոս,
որոյ աջին
թռչնոյ
նման է, լինգնաս,
սպուռինք,
արջամկունք և այլ բազում
սքան­
չելի
գազանք»։
Սուքրեան
համարում է
կ ե ն դ ա ւ Ր Ո Ա
«
իշացուլ»
(
իմա՛
յն.
–/
Տ
՝
>՜(*Ս^05
«
կէսը մարդ՝
կէսը ձի հրէշ,
ՇՇՈէՏւԱՀՇ»)։
*
Կ ԵՆՍ (1Ն
«
հարկ, տուրք», նորագիւտ
բառ.
մէկ անգամ
ունի
Տիմոթ.
կուզ, էջ
289,
ո֊
րից
օրինակում է Կնիք
հալ.
էջ
175
,«
Թա֊
ղաւորք
երկրիս
յոլմէ՞
առնուն
զհարկս կամ
զկենսոն,
յորդւո՞ց
իւրեանց,
եթե յօտա­
րաց»,
(
հմմտ.
Մտթ.
ժէ.
24),
ՀՀԲ և Աւգե–
րեան, Բացատր. չփ. և կշռ. էջ
45
գիտեն
բառս
կ ի ն ս ո ն
ձևով,
բայց
առանց
վկայու­
թեան։
Բառ. երեմ, ևս ունի
կ ի ն ս ո ն
կամ
կ ե –
ս ո ն
«
հարկ» էջ
161, 162,
որից և
կ ե ս ո լ ն ի լ
«
հար կա լոր
իլ»։
= 3ն,
՜
Հ՜ք
^յօ՝^
«
տուրք»
բառից,
որ հյց՛
հոլովն է
/.
քյ
^ՅՕյ
ձևի. այս էլ փոխառեալ է
լտ.
Շ6ՈՏԱՏ
բառից, որ ծագում է
06
ՈՏ61՚0
«
գնահատել»
բայից. Լատին
բառր
անցել է
նաև
ուրիշ շատ
լեզուների,
ինչ. ֆրանս,
06
ՈՏ,
գերմ,
2
ատ,
հսլ–
ԽՈՏՍ,
հռուս.
1«
Ո–
ՏՕՈ՚հ,
սլ.
ԱՈ2,
չեխ.
01
Ո26,
լեհ.
Շ2ԱՈՏ2
ևն
Լճ^աԽՀ
504,
ՒԱս
§6
545)։
Ուղիղ
մեկնեց նախ Աւգերեան,
անդ*
Աճ առ.
Հ
ա
յ . նոր բառեր
Տիմոթ,
էջ
81,
Կ Ե Շ Կ Ե Շ Ե Լ
«
կարկատել»
Հին. բռ.— Բառ.
երեմ, էջ
161։
ՆՀԲ գրում է
կ է շ կ է շ ե լ ։
ՆՀԲ
«
թերևս
կ ց կ ց ե լ
կամ ի
կ է ս
բա­
ռէն»։
*
Կ Ե Շ Տ (՜ի
հլ. րստ ՆՀԲ, բայց կայ
միայն
սեռ.
ի
) «
կրօն,
աղանդ»
Եղիշ. գ. էջ
46,
63.
ր. էջ
113,
«
գիրք
վարդապետութեան,
վարդապետարան»
Եղիշ, ր, էջ
112,
ունինք
նաև
ք է շ
և
ք է շ տ
ձևերով (տես այս բառե­
րը),
որոնցից
ք է շ ա կ ա ր կ ա տ
Եզն.
ք է շ տ ա –
կ ա ր կ ա տ
Կանոն։
= Պհլ. <֊ՀՀ>
^ 1է1Տ, ե 6 Տ
և պրս.
լյԼճ՛
^6»,
ե ւ Տ
«
կրօն, աղանդ»,
որոնց
հինն է զնդ.
յԱՁ&՚Ձ–
«
կրօն, աղանդ,
օրէնք,
ուսուցիչ և
վարդապետ»,
ծագում է զնդ.
1(
ՁՕՏ–
«
ուսու­
ցանել,
վարդապետել»
արմատից։
—
Հիւբշ.
167,
ՆՀԲ սրանից է դնում
ք է շ ի շ
«
կրօնա­
ւոր»։
Հիւնք. պրս.
ք ի ւ շ թ , ք ի ւ շ թ է ս
«
սպա­
նել»
բառից։
Բազմ.
1895,
էջ
51
սա֊
Fonds A.R.A.M