ԿԵՄ
572
ԳԻՌ.֊Ալշ.
Բլ. Մշ.
կ եմ,
Երև. Կր.
կ էմ,
Ղրբ՛
կ ր է մ ,
Խն.
կ իմ ,
Սվեդ.
գիւմ. —
նոյն
բառն
ունին նաև Ապ. Ախք.Լ. Հմշ. Չրս.—
փոխաբերաբար
Ղզ՛ «գօտի)),
որին
համա֊
ձայն է գալիս
ք է մ կ ա պ ե լ
«
շատ
աղքատա֊
նալ,
այնպէս որ գօտոլ տեղ կեմ
կապելու
աստիճանին
հասնիր)
(
գրուած
է
Բաբերդի
մի հին գերեզմանաքարի
վրայ՝ րստ
Գաբի֊
կեան,
Ամէն, տարեց,
1922,
էջ
323)։
Նոր
բառեր են
կ ե մ ա կ ո թ , կ եմա ո , կ ե մ ա ց ո ւ , կ ե մ –
ն ե լ ։
Կ Ե Մ Ա Զ Գ Ա Յ
«
հանդէս)),
ունի
միայն Բառ,
երեմ, էջ
161,
՛
Կ Ե Մ Ե Տ Ր Ի Ա Յ
«
նահատակի
գետնափոր գե­
րեզման)) Եւս, պտմ, է.
11,
էջ
543
(
տպ,
կե–
ն ե ս լ ր ի ա յ ) ,
որ և
կ իմ ե տ է ր
Եւս, պտմ. է.
13,
էջ
551,
կ ա մ ա տ Ր ո վ ն
ճառրնտ.
կ ի ւ մ ե տ ր ի ո ն
ՆՀԲ.
կ ի մ ե տ ւ փ ո ն
ՋԲ.
կ ի ւ մ ե տ ւ փ ա
«
մարտի­
րոսաց
յիշատակ))
Բառ, երեմ,
163։
= 3ն,
Հ0(\).՚ղՀպ>11–՝* «գերեզմանատուն»
,
որ ծագում է
7.01(101(0
«
պառկիլ,
քնել)) բա­
յից, սրանից ենփոխառեալ
նաև լտ,
0
Օ6Ո16-
ւ61՝աա
և ֆրանս.
շւաշճՇՀՇ
հոմանիշներր,
Հայերէնի
մէջ ուղիղ ձևն է
կ իմե տ է ւ ՝ ,
միւս֊
ներր յառաջացած
են զանազան
վրիպակնե–
րից*
Ուղիղ
մեկնեցին
ՀՀԲ և ՆՀԲ,
Կ Ե Ն Ա Թ
«
ստացուածք,
կենդանագիր,
կեն֊
դանոյ պատկեր)),
անստոյգ բառ. գիտէ
մ ի ֊
այն Բառ, երեմ, էջ
161
և Հին բռ. (րստ
ՀԱ
1911, 387),
Կ ԵՆԱ Ռ
«
սեղանապետ))
Նիւս. բն. էջ
162
«
Ել
թագաւորական
սեղանոյն
կեն առի».
միև–
նոյն
ձևով
ունի
Օրրել, հրտր. էմ. էջ
98։
Նորագիւտ
բառիս
վրայ
խօսելով
Տաշեան ՀԱ
1892, 67
(
արտատպ.
Մ
ա֊
տենագր.
մանր
ուսումն. Ա. էջ
8— 9)
մեկնում է իբր լտ.
Ը 6 1 1 Յ Ո Ա Տ
«
մառա֊
նապետ»
(՝
>յն.
7
.
տ)յ
.7
Հ>՚.0;
Տ օ թ հ օ շ 1 6 Տ
657)
և սրբագրում
է
կ ե լ ա ր
(
իմա՛
կ ե–
ղ ա ր ^ յ
Իսկ եթէ
կենաո.
րնթերցոլածը
ստոյգ է, համեմատում
է լտ.
(206
ՈՅ
«
ճաշ, սեղան»,
(
ՅՕՏՈՅւՕՈԱՏ
«
ճաշա֊
կան»,
ՕՕԸՈՅւՕՈԱՈւ
«
ճաշարան»
ձևերի
հետ կասկածով.
Կ Ե Ն Դ Ա ՆԻ
տե ս Կեալ։
"
Կ ԵՆԴ Ա Ր
«
մի չար դև» Աղթարք, (րստ Ա–
լիշան, Հին հաւ. էջ
215)։
֊
=3ն.
7.
Տ՝ՈՀ՝)Հ)՚ւՀ
«
առա սպ ելա կան
հրեշ
։
որի
կէսր մարդ էր, կէսր
ձի»։—Աճ.
*
Կ Ե Ն Դ ԻՂԻ Ո Ն
«
սեպուհ, նախարար,
սպայ»,
ունի
միայն
ՆՀԲ, րստ Յայսմ. մէկ անգամ
գտնում եմ գործածուած
Յայսմ. հոկտ.
6,
հետևեալ
ձևով, «էր սուրբն
Սարդիս
պա֊
տուեալ
պաեմ իկուռ
դասուց
կենդիլիոնաց»։
=
Յն.
ՀՃ՝)Հ0ը1(Ո՝<) կամ
«
ճ
՝
ՈՕՕք>10>՚*
«
ձարիւ֊
րապետ», որ փոխառեալ
է լտ.
Շ6Ոէս1՜10,
սեռ.
՚
Շ Ո է ս Ո Օ ա Տ
հոմանիշից
(
Տ օ բ հ օ շ 1
՚ 6
Տ
659).
լատին
բառն էլ ծագում
է
Շ6ոէս1Ո
«
հարիւր»
բառից։
Հայ բառր
անշուշտ
աղաւաղ մի գրչութիւն
է ներկայացնում
և
րստ իս պէտք է ուղղել
կ ե ն ւ լ ի ո ի ո ն
(
ո փո֊
խանակ
դ)։
—
Աճ.
Աւգերե ան, Լիակ. վրք.
ս
ՐԲ՛
162
մեկնում է իբր լտ.
§6ոէւ1ւՏ
«
ազնուա֊
կան» կամ
Շ6ոէ6ՈՅՈԱՏ
«
հարիւրապետ»,
՛
Կ Ե Ն Դ ԻՆ Ա Ր
( ՚
ի - ա
հլ՛ րստ ՆՀԲ, բայց ա֊
ււանց վկայութեան)
«
հարիւր
լիտրանոց
կշիռ
կամ
հարիւրանոց
ոսկի՝ արծաթ»
Շիր. էջ
28,
Վրդն. պտմ. Վրք. հց։ (Ըստ
Մանան–
դեանի
հաշուի, Տեղեկ, ինստիտ,
2, 30
կըշ–
ռոլմ էր
32
կիլ.
640
գրամ)։
Գրուած է նաև
կեն տ ա ր ։
Արդի
գրականում
թէև արևելե ան
բարբառր
չգիտէ,
բայց
արևմտեանը
յատ–
կացրել է տաճկական
խանթարին, որ է
44
օխա
—
56
կիլօ։
= Յն,
XՏVX7;V^ն^0V, 7^է7^5է0^,
որ փոխա­
ռեալ է լտ,
Շ6Ու6ՈՅՈԱ1Ո
բառից. այս էլ
ծագում է լտ.
ՇՏոէսէ՜Ո
«
հարիւր»
բառից
Կ
նշանակում
է բուն
«
հարիւրանոց»։
Լատին
բառը տարածուել
է շատ լեզուների
մէջ. ինչ.
գերմ.
26
ՈէՈ61",
մբգ.
26
Ու6Ո36ք6,
թրք.
գ Յ Ո ֊
էշՀ արար.
գՅՈքՅւ–,
^ Հ ձ ձ
զճՈՏՃ1
(
տե՛ս
հյ.
խ ա նթ ա ր ,
խ ա ն ս ա ր
բառերր),
ռուս.
Ճ 6 » ^ « 9 3 թ հ , Ճ6»11–ա3թե, « 0 » 1 3 թ ե ,
լեհ.
0
§էՈ31–, ՕՇէՈՅՐ
ևն
(86
Ո 761 ա ՜ 482, րԱս§6
542) -
Հիւբշ.
356,
Ուղիղ
մեկնութիւնը
տուաւ
հներից
Շիր. Էջ
28
«
Կենդինարն
100
լիտր Է և
անոլանեցալ
րստ
Հռովմայեցւոց
լե–
Fonds A.R.A.M