ԿԵ՚Լ
571
ԿԵՄ
1880,
552
եղա
ձևից,
8
ս § ց 6 1Հ2 32,
50
յն, 1էՏ,ճօււ՝ԳԱզ «սև»
բառին
ցեղակից
է դնում,
Տշհ6քէէ10
^ւէ2
8 8
28, 305
սանս.
1
<31՜ՃՅ
«
կեղտ»,
,
լտ.
–
Շ 6 1 ՜ Ճ Յ
«
կղկղանք,
ծիրտ»
բառերի
րն տ ան
իքին
է կցում։
Գաբրիէլեան,
Բազմ, 1908, էջ
501
կեղ
«
վէրք»
արմատից։
Թիրեա֊
քեան,
Արիահայ
բռ. 15
աիւ տ >աղտ
բառից
է հանում։
7
ա ա ե 6 է է 1 ,
Լ՚Ս ա էձ
ճ ՚ Օ ո § 1 Ո 6 Ճշ1 1 1 Ո
§ Ա Յ § § 1 0 ,
էջ 166 իբր
համաշխարհային
բառ
միացնում
է
խպտ.
հօՈ,
հնդ.
1
օ
՞
Հ
§–ՈՅ–,
հպբուս.
1
<Մ–Տ–ՈՅ,
հլս.
Շ Ո Ո Ա ,
յն. –/.փւգ,
հյ.
կորկ,
յն.
370)0,
լտ.
Տ 0 1 ՝ 0 6 0 ,
թրք.
1
<31՜3,
մոնղոլ.
ՅԱԱ
՚
Ձ,
ճապոն.
ե1Մ31,
մաճառ.
Տ231",
չերեմիս.
§01",
թամիլ.
1(
ՅՈ1,
սիամ.
Ա՚1
՜
ՅՈ
՜1,
մալայ.
1
է613ՈՆ
աւստրալ.
1
ա1
՜
աՈ
ձ& ձքւ
բառե­
րի հետ,
որոնց
նշանակութիւնն
է «սև,
մութ, կեղտ»։
\ \
^ Ձ
1
Ճ Շ
504
յիշում
և մեր­
ժում է լտ.
-
Շ61
-
ՃՁ
ԲօԽա ; / I, 441
հնխ. զշ\– արմատի
տակ
դնում է սանս.
1
<
Յ
1
ՅՈՅ
«
բիծ»,
գւռ, գերմ.
հշ1ՈՂ
«
տա­
ւարի ճակտին
ճերմակ
նիշ» ևն բառե­
րի հետ,
բայց
անճիշտ
է գտնում, որով­
հետև
նախաձայն
սպասելի
էր
ք– ։
ԳՒՌ.–Մկ.
կէղսւ,
Ալշ. Մշ.
կեղդ,
Երև.
Սլմ.
կեխտ,
Մրղ. Շմ.
կէխտ,
Տփ.
կիխտ,
Տիգ.
գիդդ։
Նոր բառեր
են
կեղտակորոյս,
կեղտոտել, կեղտակեր, կեղտակալել։ —
Ման­
կական
բարբառի
ձև է
Տւ^.կի՚տուտ՝
փոխա­
նակ
կ ի ՚ ի ւ տ ո լ տ
«
կեղտոտ»։
ԿԵՂՏԱՇՏ
«
կեղտանուն
կամ
վատանուն»,
ունի
միայն
Բառ. երեմ, էջ 160։
ԿԵՂՕԹ
կամ
ԿԵ7Լ0Թ
«
անտաշ»,
ունի մի­
այն Բառ. երեմ, էջ 153, 160։
*
ԿԵՄ, ո
հլ. «սիրայ, խոտէ չուան»
Բուղ,
ղ. 8. Մագ. թղ. 231. Վանակ, հց. որից
կե­
մեղէն
Վրք. հց. Ա. 358. յետնաբար
ստացել
է նաև
կեամ
և
նիմ
ձևերը,
առաջինր
կայ
միայն
կեամա տ արազ
«
կեմի
նման»
Մագ.
թղ. 204 բարդի
մէջ, իսկ երկրորդը
մէկ ան­
գամ
ունի
նիւս. երդ. գրծ–
նմաւ
ձևով
և
«
սանձ»
նշանակութեամբ։
(՚
ճմալ
անշուշտ
ենթադրում
է
*
ն իմ
կամ
* 6
ամ
ուղղականր,
ուստի
զուր է նՀԲ-ի
դրած
նեմ
ձևր)։
= 3ն.
7.'
գյ.'յգ բառից
փոխառեալ,
նշանա­
կում է «հիւսուած
բան,
մ ա սնաւո րա պէս՝
ցռկակապ
կամ ցանց՝
որ ձիերի
բերանն
են
կապում՝
կծելը
արգիլելու
համար, 2. ձկնոր­
սի
ցանց.
3.
ուռուց
հիւսուած
կափարիչ՝
քուէտուփի
բերանր
ծածկելու
համար»։
Բա֊
ռրս
համ արլում
է բնիկ
հնդևրոպական
և
նրան
ցեղակից
են դրւում
լիթ՛
1
աււՏ2է1
«
խցել»,
1
\3
ասէ1
«
ճնշել,
խցել»,
Կ21ՈՅՈՕՏ
«
կաշիէ
սանձ»,
լեթթ.
1
<31՜ոճէ
«
չարչարել»,
հի՛՛լ,
հշՈ՜ՈՅ, ՒւՅՈւճՅ
«
սանձը
քաշել,
ստի­
պել», մբդ.
հ6աՈ16Ո
«
յետ պահել,
արգիլել»
( 8 0 1
Տ Յ Շ զ
449,
861
՜
Ո61
(6
ք
167)։
Այս
բառը
բաւական
տարածուած
է Արևելքում.
սրա­
նից
են վւոխառեալ
ասոր. \–^° \®
զՅՈ
՜1
՜3,
մանդայ.
Է$յՏ|2 § 3 1 1 3
«
ցռկակապ»,
թրք,
^5՜՛
§ՇԱ\ «սանձ»,
քրղ. Հ*ՀՈ\ «սանձ»։
Հայ
բառի
նշանակութիւններր
նոյն
են
յունա­
կանի
հետ,
«
սանձտը
«
ցռկակապ»ի
հետ
նոյն
է. «սիրայ»
նոյնանում
է
«
հիւսկէն»
նշանակութեան
հետ. հմմտ. նոր գաւառա–
կանների
մէջ
կեմ
«
ոլորած
խոտէ
կապ,
ո֊
րով
խուրձերն
են կապում»
և
յատկապէս
«
արմտիքների
ծղօտներով
բանոլած
օղա­
կաձև
հիւսուածք՝
որ գնում
են
պտուկների
տակ,
որպէսզի
ծանրութիւնից
չկոտրին»։
Այս
վերջին
նշանակութիւնը
գեղեցիկ
կեր­
պով
միանում
է յունականի
երրորդ
նշանա­
կութեան
հետ։— Աճ.
8
Ա § § 6
1
Հ2
32, 55
իբր բնիկ
հայ կր֊
ցում է սանս.
լիթ.
՝ »
> ՚ յ Ա , \\դ՚էԼ
հսլ. ՝վկդ,
՝
Հ՚\Ճ
«
հիւսել»
և լա.
V^^Ո6Ո
«
ուռոլ
ճիւղ»
բառերին։
Տօհշք
1
շ1օ՝«ոէշ
8 8
28, 304
հսլ.
ԽտքՈԱ
«
մազ»,
յն.
x6
^.7]
«
ծամ»,
լտ.
Շ3է61՜6
«
գզել»
ևն,
որին հակառակ
է
8
օ 1 Տ Յ Շ գ
489։
Բշճ61՚–
Տ6Ո,
Հայ. դր. լեզ. 199
օսմ.
§ 6 Մ 1
«
սանձ»
ուզում
է դնել
հյ.
սեմ
բառից
փոխառութիւն։
Թիրեաքեան,
Բազմավ.
1913,
341
հյ.
կեմ
դնում
է թրք.
^ 6 Մ 1
բառից։
Տաշեան,
Ուս. ղաս.
հյ. էջ 142
նման
է գտնում
թրակ.
ՀդյւՕՀ
«
մի
տե­
սակ
խոտ
և ունդ»։
Հացունի, Պատմ.
տարազի
314
լծ. յն.
7.7
)
յյե6՜
«
սակառ,
ուռկան»։
Fonds A.R.A.M