ԿԵՂ
-
^
^
^
դէմ դէմ և կեղ ի կեղ))։
ՆՀԲ դնում
է
կեղ ի
կեղ
«
քովէ
քով
կամ
իրարմէ
զատ))։
Տպ,
Պօլսոյ,
էջ 64 ունի «յօշեաց
դէմ ընդդէմ
մ ի ֊
մեանց
և եդ մի մի ի սեղան
անդր)),
չկայ
կեղ ի կեղ։
ԿԵՂ
«
ծուռ))
տե ս
կաղ,
որ նոյն է այս թա­
ռի
Հետ։
Կեղակարծ
բառր
հետևեալ
ձևով են
մեկնում. —ՀՀԲ
կաղ
բառից։
—
ՆՀԲ
խեղ
կամ
կաղ
բառից։
Ս. Վ.
Պարոնեան,
Արև. մամուլ
1880, 552
յեղա կ արծ
բա­
ռից,
Ի
\
Շ11
\
Ժ Ի\ՏԼ
10, 278
արմատր
դնում
է
կեղ,
որի ե֊ով աճած
ձևր հա֊
ս արուս
է
կեղծ։
Վերի
ձևով մեկնեց
Ա֊
ճառ. ՀԱ
1909,
160,
Գաբրիէլեան,
Բազմ. 1909,
109
կեղ–
համարում
է
նոյն ընդ
գելուլ, ղլորել, գալարել, գ այ­
թ ա ՛ կ ղիլ ։
*
ԿԵՂԱ(՝
«
մառան,
քիլէր».
իբր միջին
հյ.
բառ.
յիշում
է Նորայր,
Բառ. ֆր. 212 ա. ու­
նի նախ
Բռ. երեմ.
էջ 206՝
մաոան
բառի
բացատրութեան
մէջ, իբր իր ժամանակ
կեն֊
դանի
և գործածական
բառ.
սակայն
ձևից
երևում
է որ շատ
հին բառ է։
= Բիւզ. յն. •*&1ճօՀ><Ն՝*, նյն.
*–
ճճգր1,
որոնք փոխառեալ
են լտ.
ՅՈԱ111
բառից,
իսկ սա էլ ծագում
է լտ.
Ը
611
Յ
բառից։
Նոյն
լտ. (կամ
յն.)
ձևից են ծագած
նաև
հֆրանս.
06
ւ161՝,
ն. ֆրանս.
0611161՜,
հսաքս.
ա16Ո,
մբգ. \&\՜2ւճ,
գերմ,
1(61161՜,
հոլլ.
1
<61(161՜,
անգլ.
061131՜,
հսլ.
1
<61
Յ
11,
ռուս.
ճ 6յ1Ձբ » Ո ,
օսմ.
1
ս161՝,
բուլգար.
1
ս161՚, էԱ61՜
ևն,
որոնք
բոլոր
նշանակում
են «մառան»
(
Տօթհօօ16Տ
657,
861
-
Ո6Ա6Ր
500,
1
<1ս
§6
250)։
Ուղիդ մեկնեց
նախ
ՆՀԲ։
ԳԻՌ,
—
Կեւլար
Եւդ. Կս. ((տան
մէջ գըտ–
նուած
առանձին
տեղ՝ փոքր
սենեակի
պէս.
ուր զանազան
իրեր
ք
ուտելիք ևն են
պահում))։
ԿԵՂՏԱԻՈՐՏԱԿԵԼ
«
ցտել».
ունի
միայն
Բառ.
երեմ,
էջ 160։
—
Կեղ
«
վերք»
բառից*
ԿԵՂԵՐՋ
«
գանգատ,
տրտունջ».
արմատ
առանձին
անգործածական,
ո
րԻտ
ունինք
կեղերջական
«
գանգատալի,
տրտնջական,
ցաւագին»
Մագ.
թղ. 8, 91 (ստէպ
)։
*
ԿԵՂԵԻ, ո
հլ. «կճեպ»
Ծն. լ. 37. երգ. դ.
3.
Իմ. ժգ. 11. Վեցօր. 97. որից
կեղևել
«
կե–
568
ԿԵՂ
ղևը հանել»
ՍԳր.
կեղևանք
Գծ, թ. 18.
ան–
կեղԱ
Կոչ.
կարծրակեղև
Բժշ.
միա կ եղև
Վե֊
ցօր. 97.
ողորկակեղև
Վեցօր. 97։
= Ասոր. \ք\\
Օ գձ\&1՜3ւ
«
գրքի
թերթ»,
յ \ . յ §
յ 1 Ձ
1
«
մորթը՝
կեղևը հանել»,
\
ՀՀՋլ±0
զՅ\&\ձ<)ե
«
կեղևանք
։
կեղև,
կճեպ,
թեփ»,
ն. ասոր.
1
<Ձ1Բ՚Ձ
«
կեղև, կճեպ»,
1
<313թէ՚3՛
«
ստկել,
կեղևել»,
Ասորի
բառր
բնիկ
սեմա­
կան
է. հմմտ. արաբ,
լգՕտ
Գ–––
կամ
ՓԱՍ–*
զ313ւՅէ
«
կեղև»
(
Կամ ուսի թրք.
թրգմ. Բ. 829),
երր.
զ
3
1
սԼ
զ
6
ւ 6 ւ
«
կեղև, կճեպ, թեփ», ասուր.
զ31ՁբԱ
«
կլպել
(
օր. սոխր),
2.
աւերել,
կողոպտել»
(
Ի
\
ԱՏՏ–
ճւ՜Ո01է, ձՏՏ. « Յ Ո ճ ^ ե .
9 1 3
թ) ևն,
(
Սրանց
հետ կապ
չունի
յն. ՚ՀտԽգօգ
«
պտուղի
կեղև,
ձկան թեփ,
ձուի կճեպ, միջատի
պատեան»,
որ հնղևրոպական
է. տե՛ս
8
օ 1 Տ Յ Շ զ
432,
բայց
նաև
8
Տ Լ
&
8 1 ,
էջ
104),–
Հիւբշ.
307,
ՒԱՅթւ՜Օէհ, յ\տ՚ւՅ բօ1^՚§1.
104
Սիբիրի
թուրքական
մի ցեղի
լեզւով
1(3
§ՅՏ,
մի
ուրիշի՝
Ա յ § Յ Ը ։
ՆՀԲ
կեղ
բառի՞ց։
Ու­
ղիղ մեկնութիլնր
տւալ
նախ
Լ յ § .
ԽՈ\
Տէսձ. §
1 1 3 9 ։
ՇՅու ա , Տէ.
Էկտ.
19
լիթ. Տ\ւաձ
«
կեղև»,
սանս.
լ
-
Յ Ո Ո Յ
«
մորթ»
բառերի
հետ։
Հիւնք. յն, ՚Հ&ԽգօՀ
և
թրք
%
զ31օք
«
պատեան»։
ԲՅէւ
՜
Ա–
Ե յ ո \ ՛
ՀԱ 1906, 367 հնխ. %\շնհ
«
շրր–
ջապատել,
խորացնել»
արմատից,
հմմտ.
յն. ֆճ&գօւթօէ
«
արտևանունք»,
Հէձգս)
«
խորացնել»,
լեթթ.
§\3ւնձէ
«
պահպանել»
ևն։
Նևտոն֊խան,
Բազ֊
մավէպ
1908, 163
արաբ.
«
պա֊
տեան»։
Գաբրիէլեան,
Բազմ. 1908,
501
կեղ
«
վէրք»
արմատից։
ր^Յքտէ,
Յուշար­
ձան 415 մոնգոլ.
Ճ3 1 1 Տ Ա Ո ,
բոլրեաթ.
–\
յ
1
^3
Տ
0,
Ճ յ
1
^ 3
Ո Յ Ո ,
թունգուզ.
\
ձ2ւկ&–
Տ Ա Ո
«
մորթ»,
ճապոն
1\31՜3
«
կճեպ»,
ԳԻՌ,—Ներկայանում
է 12 ձևով,
որոնք
կարելի
է դասաւորել
հետևեալ
ձևով, 1, Զթ•
և Սվեդ.
գիղիվ
(
<կհ
Ղ
Ն.).
2.
Սեր.
գէղէբ
ք< * կ եղե ք).
3.
Ակն.
գէղօփ
(
<Հ*կհղոփ).
4.
Ե՞կ.
քէղվունք
1
,
Տիգ.
քէվիխ՝
որ շրջուած
է
*
քէխիվ
ձևից
ք<քեղև).
5.
Ալշ.
քէղեթ
ք < * ք ե ղ ե ո )
6.
Բլ. Մշ.
քէղեփ,
Ոզմ.
քեղէփ
ք<*քեղեփ).
7.
Երև.
կլէպ ք < * կ լ ե պ ) ,
8.
Շլ.
Fonds A.R.A.M