սրանից է նաև լտ.
ՕւճՅՈՏ
«
խոյր»։
—
Հիւբշ.
կ
356։
Ուղիղ մեկնեց նախ ՆՀՔ։
ԿԵԴԻՈՆ
«
մխիթարութիւն
».
ունի
միայն
Բառ. երեմ, էջ 160։
ԿԵԴՐՈՆ
տե՛ս
Կենդրոն։
ԿԵԷԴԱՏ
«
սուրբք»,
ունի
միայն Բառ. երեմ
էջ 160,
ԿԵԼ
կամ
ԿԷԼ
«
նենգութիւն,
գաւ, խարդա­
խութիւն»
Առակք
ողոմպ. ի. Ոսկիփ.
որից
կ ե է ա ր ք
«
գիւտ,
հնարք, ճարտարութիւն»
ԱԲ.
մէկ
\
սնգամ
գտնում եմ գործածուած
Սարկ.
աղ. 142 «Հնարից
կելուրք
վախճանեցալ»։
(
Իսկ ԱԲ
կ ե է ո ւ թ ի ւ ն
«
գոյութիւն,
րլլալր»
բառր
շինուած է
կ ե ա մ , կ ե ւ ս է
բայից)։
ՆՀԲ
որպէս
թրք.
հ ր է է ,
հ ի լ լ է , ա լ
«
խարդախութիւն»։
*
ԿԵԿԻԱՍ
«
հիւսիս֊արևելեան
քամի»
Ա֊
րիստ. աշխ. էջ 611. Առաք. կենդ, էջ 70, որ
և
կ ի կ ի ա ս
Տաթև. հարց.
205։
= 3ն.
՝*.՚
յ.՚.՝/.ՀՂ՜ «հարաւային
արևելեան
քամի»,
որից նաև
լտ.
0 3 6
Շ 1 3 Տ » —
Հ ի ւ բ շ .
356։
Ուղիղ
մեկնեց նախ
ՆՀԲ։
ԿԵԿՍ
«
ծոյլ,
անգործ»,
գտնւում է
միայն
կ ե կ ս ո ւ թ ի ւ ն
«
անգործութիւն,
ծուլութիւն»
բա֊
սի մէջ, որ մէկ անգամ
գործածել
է Կիր.
երգն. խրատ. —Արմատր
կարող է լինել
կ ե –
կրս, կ ե կ ի ս
կամ
կ ե կ ո ւ ս ։
֊
ւ֊ԿԵՂ, ո
հլ.
(
յետնաբար
կայ չգ. գրծ.
«
խոց,
ուռեցք,
վէրք, պալար» ՍԳր.
Ոսկ. փիլիպ. Եւս. պտմ. 562. Եվւր. բ. տիմ.
252.
որից
կ ե ղ ա ն կ
«
նստուկին
կամ
աճու֊
կին
վրայ տեսակ մըփտախտային
վէրք»
Եւս. պտմ. 663.
կ ե ղ ց ա ւ
«
խեցգետնի
հիլան֊
գութիլնր»
Սարդ. յկ. գ. էջ 36, որ և
ք ա ղ ց ­
կ ե ղ
Բ. տիմ. բ. 17.
Ղևտ.
իա. 20.
չ ա ր ա կ ե ղ
Եւս. պտմ. Բուղ,
ա ն կ ե ղ
Նիւս. կազմ,
ս Ո Ր տ –
կ ե ղ
Բոլզ,
լ ե ր դ ա կ ե ղ
«
սիրտր այրած,
սիրտր
կոտրած»
ԱԲ.
կ ե ղ ե լ
«
նեղել,
չարչա­
րել,
տանջել»
Ել. ա. 14. Ոսկ. մ. ա. 15։
Այստեղ է պատկանում
նաև
–
ե ք
մասնիկով՝
կ ե ղ ե ք ե լ
«
գիշատել,
բզքտել,
պատառոտել»
Ովս. ժդ. 8. Եվւր. պհ. Մանդ, էջ 176. «չա­
րաչար
տանջել»
Սարդ. (արդի
գրականում
կործածւամ
է «հարստահարել»
նշանա­
կութեամբ),
կ ե ղ ե ք ի չ
«
պատառոտող»
Յհ.
իմ.
կ ե ղ ե ք ՛ ո ւ մ ն
Մամբր.
— –
ե ք
մասնիկի
համար
հմմտ.
բ ա ր ե ք ի կ , բ ա ր ե ք ե լ , ա ր մ ա տ ա ք ի
ևն։
֊
Բնիկ
հայ բառ՝ հնխ.
§
2
Ք 1 –
արմատից
հմմտ.
յն.
ֆ&ճօզ «նետ, խայթոց»,
խճօ՝յ–ղ
«
ասեղ»,
լիթ. §Շ\Ճ«խթել,
խայթել»,
§ 6 1 ւ Յ
«
ցաւոլմ է»,
§ 6 1 յ
«
կսկծալի
ցաւ»,
§61օՈ՝1Տ
«
պալարի
մէջթանձրացած
թարախ»,
լեթթ.
ձ2Շ\ս
«
օձի
խայթելր»,
լիթ,
«
մեղուի
խայթելր»,
հպրուս.
§ ; յ 1 1 յ Ո , § օ 1 1 Տ
«
մահ»,
§ս16 Տ Ո Ո ա
«
ցաւ»,
հսլ.
2
յ Ա
«
ցաւ», չեխ.
261
«
ցաւ,
կարեկցութիւն»,
հռուս.
261
յՅ
«
ցաւ»,
ռուս. աՏւՈհ «կարեկցութիւն»,
>ՃՅ֊
»167
ե
«
ցաւիլ,
խղճալ,
ափսոսալ,
խնայել»,
> « 3 յ 1 ա ե
«
խայթել»,
>&3յ10
«
խայթոց,
խայթ»,
ՃՀ Յ յ ա ա
«
ողորմելի,
խղճալի,
թշուառ», հբգ.
զա\&Ո
«
վէրքը ևն սաստիկ
ցաւիլ»,
գԱ611&Ո
«
կեղեքել»,
Գ Ա յ 1 յ
«
չարչարանք»,
գերմ.
ԳււՏձ «ցաւ, չարչարանք,
նեղութիւն»,
զԱ31ՔՈ
«
կեղեքել,
չարչարել,
նեղել»,
հոլլ.
ճ՝^ճձ\
«
ցաւ»,
հիսլ.
1
<Ա6113
«
կեղեքել»,
անգսք.
Շ\՝մ&\
ՅՈ
«
մեռնիլ»,
0՝
ձ/շ\\ձՈ «սպանել»,
Ը
\ \ ՚ 3 –
1
ա
«
մահ»,
հսաքս.
զԱ31ո1
«
մահ»,
հիռլ.
–
ե31է
«
մեռաւ»,
կիմր. հճԱս
«
մեռնիլ»
ևն
ք 7 րՅ ս է ւ ո Յ Ո Ո 83, Տ օւ տ ՅՇ գ 118, ա ս § 6 381,
Բօևօւ-ո^ 1, 689—90)։–
Հիւբշ. 459,
ՆՀԲ
լծ. թրք.
ք է է
«
ճաղատ կամ
գլ՚՚ւ֊
խր
վէրքերով
ծածկուած»։
Այվազովսքի,
Յղ.
հնչման 15 յն.
Աո՚յՀ,
՝/
ՀՃ՜ղ և տճկ.
ք ի ր
«
կեղտ»։
Տէրվ.
Ճ Ա Յ Ո Ո .
7
սանս.
1\3
ք
«
սպանել»,
յն.
ՀՏէքԱ)
«
քերել,
քեր­
թել», Պատկ.
^ 3 1 6 թ . /.
2
յն.
«
ուռեցք»
բառից
փոխառեալ։
Ուղիղ
մեկնութիւնք
տուաւ
ա ւ ա ա ւ 8,
165
և 283, Գաբրիէլեան,
Բազմ. 1908,
501
նոյն
րնղ.
ս ե ր ,
լտ.
06
քՅ
«
մոմ»։
Մ. Ս. Դաւիթ֊Բէկ,
Յուշարձ. 397 իռլ.
001
«
մեղք,
յանցանք»,
գալլ.
0
\\
^1
«
յան­
ցանք»,
հ. բրրտ.
0 3
ս 1
«
յանց՛անք»,
Ղա֊
փանցեան,
Տեղ. ինստ. 2, 92, վր.
ծ ա լ ա
«
թարախ»։
ԳԻՌ
.–
Ղըբ.
ԿրԷղ
«
վէրքի
վրայի ւ
ո
ր կե­
ղեր»,
որից
կ ր ղ ը կ ա ՚ է է է
«
կեղակալել,
վէրքի
վրայ չոր քոս
կապել»։
ՓՈԽ.— Վրաց.
յ շ շ յ օ
կ ե է ի
«
աղբ»77
ԿԵՂ՛
անստոյգ
բառ. մէկ անգամ
ունի
Մծբ.
զ. «Մատոյց
զայն Աբրահամ ն յօշեաց
Fonds A.R.A.M