ԿԱՎ
դութիւն».
(
այս բառը
մէկ անգամ
գործա­
ծուած
է Րսկ. մ. բ. 12 «Եւ այնչափ կաւա­
տութեան
բանս
և գործս
անամօթութեան
գործեն».
յոլնարեն
բնագիրն
ունի՝
ՀՕ90Լ
։
)
Հ՜ղ՝1 փճձՀ՚փ
(
^V^^Յ)(
,
յ՝.է^^[;
7
Հ0(օաւտ\0է
(
այնչափ
բանս
անամօթութեան
գործեն)։
Որովհետև
կաւատութիւն
բառը
իբրև արա­
բական
փոխառութիւն
չէր կարող
գտնուիլ
Ոսկեդարում,
և բնագրի
մէջ էլ արդէն
նրա
հ ամ ապատ ա ս խան ր չկայ, ուստի
հետևում
է
թէ Ոսկեբերանի
վերի
հատուածի
մէջ յե­
տին
յաւելուած
է՝ րստ
Հիլբշման
2 0
ւ ^ \ ( յ
46, 261,
հյ. թրգմ. Ուս. փոխառ.
բառից,
էջ 59)։
Յետնադարեան
շրջանին
ունինք
գրուած
ղաւատ
Կոստ. երգն. 158։
֊
Արաբ,
յ ^ ք յ ^
զՏւԳ\Յւձ
«
կաւատ»։—Հիւբշ,
269,
Ուղիղ
մեկնեց
նախ
ՆՀԲ։
ԿԱԻԴԱ
տես
Կօդա։
—
ԿԱԻԻՃ
«
մի տեսակ
չոր կաւ» Բժշ. որից
կաւնային
(
նոր
բառ)։
֊
Կազմուած
է
կալ
բառից՝
ի6
մասնիկով,
հմմտ.
լուին, ուտին, աղաւնին։
ԳՒՌ.–Ախց. Կր. Մկ. Վն.
կավին,
Ալշ. Մշ.
կավիջ,
Մրղ.
կավըԻն։
ՓՈԽ. — Ուտ.
1
ՀՅ\՚1է
«
կաւիճ»
(
դպրոցի
մի­
ջոցով մտած
բառ)։
ԿԱԻՈՆ
«
հարկ»,
ունի
միայն
Բառ.
երեմ,
էջ 159։
ԿԱՓ.
այս արմատի
առաջին
նշանակու­
թիւնն
է «փակել,
գոցել)).
որից
յառաջացած
էն «թակարթր
ձգել,
զարնել,
կպցնել,
յարել
ևն»
նշանակութիւները,
հմմտ.
իւփել
«
գո­
ցել, փակել»
և գւռ,
«
զարնել»։
Այս արմա­
տից են բխում
կափ
«
թակ, ուռ, լախտ»
ՋԲ.
եափել
«
բաղխել,
հարկանել»
ՋԲ (իբր նոր
բառ),
կափաւոր
«
ուռով
զինեալ»
Արծր,
հրտր, Պատկ. էջ 138.
կափուցանել
«
խփել,
գոցել,
որոգայթի
մէջ գցել»
ՍԳր. Ոսկ.
յհ.
անկափ
«
չգոցուած
(
բերան)»
ԱԲ.
կափու­
ցումն
Խոր. Յհ. կթ. Նար.
կափչիլ
«
կպիլ,
իրար
փակչիլ»
Շիր. 37. Երգն. երկն. գ.
կափուցանիլ
«
կպիլ,
փակչիլ»
Անկ. գիրք
հին
կտ. 201.
կափումն, կափիւն
«
զոցելր»
Նար,
Մ ագ,
«
փակչիլը»
Եղիշ. «ատամների
իրար
562
ԿԱՓ
զարնուիլը»
Պիտ,
կափատԼլ
«
բզկտել,
գի.
շատեբ
Մեկն, ղևտ.
կափուլ
(
մասնիկի
հա­
մար
հմմտ.
թաթ–ուլ)
«
որոգայթ,
թակարթ»
Ոսկ. ա. տիմ. էջ 122. տիտ. էջ 326.
կրկնու֊
թեամբ
կափկափել
«
ատամներր
ցրտից
ի ֊
րար
զարներ)
Ոսկ. երր.
կափկափիլ
Մ անդ,
(
գրուած
է
կոփկոփիլ
Ադամ. 48, 50 Կոստ.
երզն, 162.
կափկափումն
Բրս. խ. մկ. Տաղ.
ինչպէս
նաև
ար
մասնիկով՝
կափարիչ
«
խուփ»
Մտթ. իէ. 6. Ոսկ.
յհ. բ. 17
(
հմմտ.
կավւիչ
գւռ. «կափարիչ
թոնրի))
ՋԲ)։
֊
Թերևս
պէտք
է միացնել
խափ,
խուփ
՛
հոմանիշ
արմատների
հետ, որ տե ս։
ՀՀԲ
կափուցանել
ձևից է դնում
կա­
փարիչ, կափկափել, կափուլ։
ՆՀԲ
կա­
փարիչ
«
ի բայէս
կափուցանել,
լծ. և
խուփ,
թրք.
ղափաղդ, կափուլ
«
տեղի՝
ուր լինի
կափ
ո լց ան իլ ռւ^ամբ
կամ
փա֊
կիլ, խփանիլ,
լծ.թրք.
ղափան, ղսւփսւն–
նա,
լատ,
Ը3թ10
«
ըմբռնել»։
Տէրվ,
տես
կապ
բառի տակ։
Հիւնք.
կափուցանել
դնում
է
քափացանել
բայից,
իսկ
կսւ–
փարիչ<ս//7ս. §ՁբՁ1–Ձ
«
քարայր»։
8
ս^–
§Շ,
Ըե".
Ս.
ճ ա հ
107
և ա
32, 48
լտ,
Շ
1
Յ
\՚3
«
բիր, փայտ»,
Ը
1
Յ \ ^ Տ
«
բանալի»,
յն.
%
ճէ\\Հ
«
նիգ, սողնակ»,
լիթ.
Ա1ւԱ–
ԱքԱ, 1\1աէ1
«
կառչիլ»
բառերին
ցեղա
կից Է դնում։
ԲշձշւՏՇՈ,
Հյ. ղր. լեզ.
147
կապել
բայի
անցողականն
Է հա­
մարում։
ււ-օահշէէւ, Լ՚ Ս ա էձ
Ճ ՚ 0 ո § ա 6
Ճշ1
\
Խ
§ԱՃԱ§՝10,
Էջ 148 թրք.
1
օբՅ–,
ետբ13–,
գրավիդ.
1
<ՁբբԱ,
թիբեթ.
§ Յ Ե –
֊
թ Յ ,
չին.
ք)3թ,
մոնք֊քմեր.
1
<3թ,
մալայօ–
պոլինեզ.
1
աբ,
ամերիկեան
1
էԱրթ1,
գր–
րօէնլանղ.
1(6
բւ1<
և այլ բազմաթիւ
ուրիշ
լեզուների
հետ,
որոնց իմաստն
է «փա­
կել, ծածկել»։
ԼւճՇՈ,
ԽոՂ.
Տէսճ.
30
Հշ՚Լէդ՛
1
^2քէւ
«
փարախ»~>
Աճառ. ՀԱ
1909, 159
խ
և
կ
ձայների
լծորդութեան
օրէնքով
միացնում
է
խափ,
խուփ
ար­
մատներին։
Թիրեաքեան
ՀԱ 1912, 288
նոյն րնդ
կապ,
խա փ ա ց անել։
Պատա­
հական
նմանութիւն
ունի արաբ.
,
֊
է\ձ.յձ
զճհզճն
«
ատամները
կրճտացնել»
(
Կա֊
մուս,
թրք. թրգմ. Ա.
224)։
Fonds A.R.A.M