ԿԱՐ
559
ԿԱՐ
արաբ,
ք է ր մ է ղ ,
պրս.
կ է ր մ ի ր
(
որոնք
գոյութիւն
չունին)։
Հիւրդ, էջ 167 կա՛ս֊
կածական է դրած, որովհետև
այն ժա­
մանակ
սոգդիական
ձևր երևան չէր ե–
կած
դեռ։
Սոգդիականի
գիւտով
կաս–
կածը
ջնջում է Ի\շւ\\շէ
^ Տ Լ 17, 247։
ԳԻՌ.–Ագլ.
Ալշ. Ախց. Երև. Կր. Մկ. Մշ.
Ջղ. Սլմ. Վն. Տփ.
կ ա ր մ ի ր ,
Ասլ. Խրբ. Հմշ.
ննխ. Պլ.Ռ. Սեբ.
գ ա ր մ ի ր ,
Տիգ.
զարմիր,
Րզմ.
կարմէտր,
Մրղ.
կաոմրԻր,
Սչ.
գարմեր,
Սվեդ.
ղ Տ ա ր մ է ր ,
Ցղ.
կ ա ՚ ր մ ի ւ ր ,
Գոր. Ղրբ–
Շմ.
կ-՚արմիլր,
Ղրբ–
կ ՚ ՚ ա մ բ ի ւ ր ,
Զթ–
Գ
ա
յ
մ
Ր ՚ յ >
(
յարմր՚ր,
Հճ.
գ ա յ մ ի յ ։
Նոր բառեր են
կ ա ր –
սիրկեկ, կ ա ր մ ր ա ա ւ ն , կ ա ր մ ր ա ո ո ղ ,
կ ա ր մ ը –
> աշ,
կ ա ր մ ր ե ն ի ,
կսւրմր6տիլ,
կ ա ր մ ր ո շ ի կ ,
կ ա ր մ ր ո տ ի լ , կ ա ր մ ր ա չ ք , կ ա ր մ ր ա ժ ե ռ , կ ա ր –
մ ր ր ա կ ո լ ե լ
ևն։
ՓՈԽ.— Վրաց. լագ.
կ ա լ մ ա խ ա
«
կաբմրա–
խայտ
ձուկր)) րստ Մառ,
Րթ31«.
ց ՚ Յ Տ Շ ^ Յ Ր Օ
513–
Էջ 151 փոխառեալ
Է հյ.
կ ա ր մ ր ա խ ա յ տ
բառից։
(
Այս բառր
գործածած
Է արդէն
Մագ. թղ. թ, ծա)։
ԿԱՐՇԱՆ
«
տնանկ,
նուաստ,
թշ ուառ». ու­
նին
միայն Բառ. երեմ, էջ 159 և ՓԲ
յաւել։
ԿԱՐՇՆ
«
ոյժ,
զօրութիւն»,
առանձին չէ
գործածուած,
գտնւոլմ է հետևեալ
ածանցնե­
րի մէջ.
կ ա ր շ ն ե ղ
«
զօրեղ,
ուժեղ» Պիտ,
կ ա ր շ ն ե ղ ա գ ո յ ն
«
ոլժեղագոյն»
Պիտ.
կ ա ր շ ն ե ­
ղ ո ւ թ ի ւ ն
«
ուժեղութիւն»
Պիտ.
–
ն
յանգի ան­
կումով՝
կ ա ր շ ա պ ի ն դ
«
կարշնեղ»
ԱԲ.
–
Ր–/ւ
անկումով
(
յաջորդ
՚
շ֊ի պատճառաւ)
կ ա շ ն ե լ
«
զօրեղ» Բառ. երեմ, էջ 156 և ՋԲ.
–
ն
վերա–
ծուած մ-ի (յաջորդ
ք-ի պատճառաւ)
կ ա շ ր մ –
բ ո ա ն
«
զօրեղ,
հուժկու»
Եւս. քր. ա. 216։
Առանձին
կ ա ր շ ն
ձևր տալիս է Բռ. ստեւի,
լեհ, և մեկնում
«
ծայր
բազկի ի մէջ ոսկե­
րաց
թիկան և արմկան»։ Սա անշուշտ
պարզ
ենթադրութիւն
է. աւելի
ուղիղ
կլինէր
դնել
«
ոյժ ջղաց կամ մկանանց» և կամ պարզա­
պէս
«
ջիղ»,
ինչպէս
ունին
ոմանք։
Սխալ
գրչութիւն է
կաՐշև.
«
ուժեղ»
Բառ. երեմ, էջ
159։
ՆՀԲ լծ.
կ ա շ ի ,
կ ա ր ծ ր , կ ո ն ի կ ,
մա­
նաւանդ
թրք.
քիրիշ
«
լար»։
Լճ^. Սւ՚–
՚
§ 6 Տ Ժ 1 .
688
սանս.
1
օ1
՜
ՅՏՈՅ,
իբրև Կ.2ւէ
արմատից,
ա\\& ՏԳ/ձ^
42, 254
դնում է
կ ա շ ն
և համեմատում
ղ
ս
Դ–
Ա Ձ Տ Յ
«
ուս»
բառի
հետ։
մստէւ,
2
շոճտբ.
82
զնղ.
1
<
Յ53,
սանս.
1
ՀՅ
1\
ՏՅ,
պհլ. պրս.
Ա Յ Տ
«
անութ»։
ԿԱՐ ՈԳԻՆ
«
չաման»
Գաղի ան.
ունին մի­
այն Բառ. երեմ, յաւել. 568 և ՀԲոլս. 8 2442։
Վերջինր
մեկնում է յն.
*
ՕթՏ<1
«
չա­
ման»
բառի
նուազականով,
որ սակայն
չգիտեն
՝
Ջտւ\\կ և
Տ օբհօօԽ տ ։
"
ԿԱՐՈՍ,
որ և
կ ա ր ա ւ ս , կ ա ր օ ս , ք ա ր ա ւ ս ,
ք ա ր ո ս ,
ք ր և ս ,
ք ր է ֆ ս , ք ե ր և ս , ք է ր է ֆ ս
«
լա­
խուր, լտ.
տ61ասՄ1,
Յ թ ւ ս ա
ո օ ճ ւ ք 1 օ ք ս ա յյ
(
Տիրացոլեան
Շօ ո է ո ե ս է օ § 282)
Բժշ. Վստկ.
՚
ւ08,
166.
ք ա ր ս ո ն , կ ա ր ս ո ն
«
ազատքեղ,
ըն–
տանի կամ մակեդոնական
կարոս,
թրք*
մ ա յ ա ա ն ո ս ,
ռուս,
պ ե տ ր ո ւ շ կ ա յ ;
Բժշ.
որից
ք ե ղ ա կ ա ր ո ս
կամ
ք ե ղ ա ք ա ր ո ս
«
վայրի
կա­
րոս»
Բժշ։
= Պրս.
^ յ ֊ ֊ յ Հ ՛
՝–1«
ՅքՅքՏ «–ՅբւԱա ՚ բօէՐՕ–
ՏՇ1ւՈԱա, § ք Ձ
\ ՚ 6 0 1 6
Ո Տ – » ,
որից վախառեալ
են
նաև արաբ.
^
. –
^ Հ ՜
1
էՅքՅքտ
(
Կամ
ուս,
թրք.
թրգմ. Բ. 284), քրդ. ճշւշհ,
թրք. ձ ^ յ ՜
1
^6^6V^2
«
լախուր»։
Հյ. բառի
հնագոյն
ձևն
է
կ ա ր ա ս ,
որից
կ ա ր օ ս ,
սխալ
ուղղագրոլ–
թեամբ
կ ա ր ո ս ,
որ արդի
գրականի
ընդու­
նած ձևն է. միւսները
յետին
արտասանու­
թեանց
համեմատ
տառաղարձուած
ձևեր
են։֊–Հիւբշ.
167։
ՆՀԲ դնում է ռմկ. (իմա՛
թրք.)
քէ–
ր է վ ի ղ ։ Լ
Ձ
^.
Սւ՜§6Տհ. 841
և
0 6
Տ ՅՄ 1 .
ճ ե հ ճ . 61, 24
պրս.
Խ ^ Յ ք տ
ձևից։
ԳԻՌ.֊–Մկ. Վն.
կ ա ր օ ս
(
ո՛չ թէ ռ-վ. Վա–
նայ
բարբառր
զանազանում
է այս երկու
ձայները). Սվեդ.
գ 1 ա ր ո լ ս ,
Խրբ.
(
բարդու­
թեամբ)
ա ո վ ի ղ ա ր օ ս
(
իմա՛
առուի
կարոս)։
*
ԿԱՐՈԻՐԱՅ
(
սեռ֊ի)
«
միզաման»
Մխ.
բժշ.։
= Արաբ.
ւ ^ յ ^ Ս գՁքԱքՅ
«
փարչ,
միզա­
ման», որի հետ նոյն է ասոր. ^՚յօ յ –
9
<^3–
1
ԱքՅ
Տ
շՒւ>
աման»։—Հիւբշ.
269։
Ուղիղ
մեկնեց նախ Հիւբշ.
2 0 1
^ 0
36 (1882). 131,
յետոյ
Նորաւյր, Բառ.
ֆրանս. էջ 1255 բ։
ԳԻՌ. — Բլ. Մշ.
ղ ՚ ր ո լ ր ի կ
«
հողէ
փոքրիկ
աման՝
մածնի
համար
ևն». այս ձևը չիկա­
րող
յառաջանալ
կ ա Ր ո ւ Ր ա յ
բառից, այլ են–
Fonds A.R.A.M